Categorie archieven: 2017

Vanaf mijn vakantieadres ( een zonovergoten Salobréna ligt in Zuid Spanje) schrijf ik vandaag mijn verhaaltje. Het gewone leven hier in Salobrèna begint al vroeg.  Om een uur of zes loopt de tuinman rond onze villa als een sluipmoordenaar, je hoort hem n.l. bijna niet. Deze man heeft er echt voor gestudeerd om mensen niet te storen, zo kan hij ook heel zachtjes de planten en het grasveld sproeien en maakt hij bijna geluidloos het zwembad schoon. Daarna veegt hij de terrassen schoon met een precisie waar iedere zichzelf respecterende huisvrouw de vingers zou aflikken. Als laatste wordt het water van het zwembad aan een controle onderworpen. Heel subtiel bijna gracieus schept hij met een speciaal bakje een beetje water uit het zwembad , gooit een tabletje in het waterbakje doet het dekseltje erop  en schud 10 keer flink heen en weer dan pakt hij een strip en drenkt deze in het waterbakje. Aan de kleur van de strip ziet hij wat de waterkwaliteit is en onderneemt hij actie om het water weer op de juiste waardes te krijgen. Zoals ik dit omschrijf gebeurt het ook met veel precisie en veel rust. Het hele leven gaat hier veel rustiger minder gehaast minder gestrest en meer kwaliteit van leven. In Nederland hebben wij het (Engelse woordje) “Quality Time” uitgevonden wat zoveel wil zeggen dat je met regelmaat de tijd neemt om leuke en gezellige dingen te doen, met familie , vrienden, of iets dergelijks. We zijn dus al zover gekomen dat we een woord hebben uitgevonden om samen met ons gezin , vrienden en of familie gezellige, leuke en ontspannende dingen te moeten gaan doen. Jaha want “Het is wel effe Quality Time hé. Zo was ik laatst op een verjaardag daar zat zo een omhoog gevallen typetje. (Ik ken ze nog ze woonde in hetzelfde dorp en het stelde eindelijk nooit zoveel voor het was een ontoegankelijk figuur.) En zij juist zij had het over Quality Time. Aan haar werd de vraag gesteld waar haar man was en een van hun dochters . Haar antwoord daarop was dat hij Quality Time had met zijn dochter in het zwembad. (bij mij gingen schoten er meteen rare gedachten door mijn hoofd en ik kreeg er ook al beelden bij. Ja ging ze verder ik heb tegen mijn man gezegd dat hij maar eens even Quality Time moest hebben met zijn oudste dochter. Ik kon het niet laten en vroeg toen aan haar wat nou de Quality van de Time  was op deze manier. Of vroeg ik , moeten ze dit doen van jou zodat jij het woord Quality Time kunt gebruiken omdat dat wel interessant klinkt. Na deze opmerking van mijn persoontje was de Quality Time voor haar er duidelijk af. Ze gaf me nog een sneer en zei dat ik niet wist wat het in hield om met een man getrouwd te zijn die een eigen zaak had. Ik zei daarop dat klopt want ik val niet op mannen. Het gesprek kreeg een verkeerde wending en als laatste heb ik nog gezegd tegen “Miss QT” dat ik nog een Engels woord kende “Golddigger”. Mijn oudste dochter stond vlak bij me tijdens deze conversatie en ze vond het wel genoeg geweest. En dus zei ze, kom pap laten we samen gezellig wat drinken want ik wil ook wel wat Quality Time met jou. Kortom einde gesprek dus. Nu heb ik 2 dochters waar ik regelmatig tijd mee door breng ik heb dit nooit gezien als Qualty Time maar gewoon een fijne relatie met je kinderen waar je op elk moment van de dag van kunt genieten. Dat kan zijn een belletje een appje een briefje op tafel samen op vakantie zoals als deze week hier in Spanje. En als je dan hier op vakantie bent gaat alles “manãna mãnana” en kom je echt tot rust. Ons huis ligt 50 mtr van de zee en 200  mtr lopen naar het strand. Na een jaar werken en na het duivenseizoen een perfecte plek om vakantie te vieren met het hele gezin. Tja dan ook nog even over de duiven natuurlijk , mijn duivenmaatje Tonnie verzorgt de duiven voor mij tijdens de onze vakantie. De oude duiven waren al stevig in de rui en de jonge duiven begonnen ook al aardig veren te gooien (appte Tonnie deze week nog.) Een belangrijke periode de rui. Vanuit de rui wordt de opmaat gemaakt naar een nieuwe verenkleed dit is best een zware periode voor de duiven zeker gezien het onnatuurlijke karakter waarin dit gebeurt. (het verduisteren en bijlichten). Alles zit op elkaar gepropt, want als je winterkweek wilt doen zullen de duiven door de rui moeten zijn anders laten ze oude pennen staan en dat is weer niet bevorderlijk voor het aankomende vliegseizoen. Al met al blijft de duivensport een mooie sport met altijd weer een nieuwe uitdaging om weer zo sterk mogelijk aan de start te verschijnen. Oh ja nog heel even over Quality Time ik heb nog gezocht naar een Nederlands woord en dan kan ik alleen maar uitkomen op “Kwalitijd” of schrijf ik nou iets geks!!!! . Zoals mijn Moeder weleens zei “De boog kan niet altijd gespannen zijn” en zo is het natuurlijk ook Rust Regelmaat en Reinheid de bekende drie R. Maar da zal voor Miss QT wel te Nederlands zijn. Of zoals mijn Vader weleens zei “Hoog in de bol maar s’morgens dezelfde drol” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Eindelijk!!! het vliegseizoen zit erop , tenminste dat zal voor sommige spelers zo voelen. Voor andere duivenliefhebbers kunnen de vluchten niet lang genoeg doorgaan. Maar voor mij zit het er in ieder geval op. De balans opmakend dat het een wisselvallig maar toch leuk seizoen is geweest ik heb in de kring één keer een 1e gevlogen , éénmaal een 5e en éénmaal een 7e prijs. Ik heb wel wat goede duiven verspeeld o.a. de 776 die een 1e en 5e in de kring gevlogen heeft, maar ja Thats all in the game. En nu is het tijd voor vakantie, niet dat ik niet in het vliegseizoen op vakantie wil gaan maar onze kinderen zijn oud en (wijs ) genoeg dus we kunnen buiten het vliegseizoen gaan zowel in voor als najaar. En verder hebben we ook nog een Kermis in het verschiet. Een jaarlijks evenement in het dorp waar ik woon die al sinds jaar en dag begin oktober gevierd wordt. Ik weet nog dat ik vroeger wel wat kermis geld wilde verdienen. En die mogelijkheid was er, in september werden de (piepers) oftewel aardappels gerooid en die moesten geraapt worden. De boer kwam s’middag rond half vier met een tractor en platte wagen door het dorp rijden , daar kon je dan op springen en dan werd op het aardappelveld afgezet en kon je (piepers gaan rapen) in kisten van 20 kg . Bij een volle kist had je 25 cent oftewel een kwartje verdiend op een middag kon je als menneke van een jaar of 12, met een beetje geluk 12 kisten rapen dus had je 3 gulden per dag. Over het algemeen was het 5 dagen rapen dus kon je max 15 gulden bij elkaar rapen. Mijn ouders verdubbelde het bedrag wat ik verdiend had dus had ik 30 gulden kermisgeld. In die tijd kosten 3 munten voor de botsauto’s 2 gulden vijftig (een knaak) 10 keer schieten in de schiettent kosten ook een knaak. De kermis duurde vier dagen van zaterdag t/m dinsdag, dus je had 7 gulden vijftig per dag uit te geven. In die tijd was die  7 gulden 50 per dag ook te weinig vond ikzelf en gelukkig mijn ouders ook. Dus werd er elke dag wel wat aangevuld zeker als de alcohol een beetje zijn werk begon te doen waren mijn ouder wat vrijgeviger. Het was altijd weer een mooie dorpsfestiviteit , 4 dagen elke morgen om tien uur de fanfare door het dorp met daar achter het Koningspaar met Troon en de Schuttersvereniging allemaal in hele mooie kledij. De hele stoet belande dan in de schutterstent waarbij de vendeliers nog een hulde brachten aan het Koningspaar. Om elf uur was de aanvang van het matinee en begon de muziek te spelen en werd er gedanst en gedronken tot s’middags een uur of drie. Dan werd er naar huis gegaan waar grote pannen met soep en vlees en koude schotels klaar stonden om met familie en vrienden te verorberen, om weer een ondergrond te leggen voor de avond. Om zeven uur sávonds ging de schutterstent weer open en moest er plaats bewaard worden , er werden dan een paar kratten bier op de tafel gezet en wat glazen en bierviltjes en een briefje met de naam erop. Zo wist iedereen dat de tafel gereserveerd was. Dit werd meestal gedaan door de kinderen (ook door mij ) want dat bracht weer de nodige guldentjes op  waardoor de kermis sávonds weer gewaarborgd was. Het was een leuke tijd waar ik nog altijd met een fijn gevoel aan terugdenk. In de huidige tijd is er niet echt heel veel veranderd de fanfare loopt nog steeds door het dorp  met het Koningspaar en het hele gevolg, ook word er nog steeds een vendelhulde gebracht en speelt de muziek nog steeds in dezelfde schutterstent vanaf s’morgens een uur of elf tot sávonds een uur of zeven. Dan heeft iedereen de sokken vol wordt er nog wat gegeten aan de patatkraam en dan wordt er naar huis gegaan om de roes uit te slapen om de volgende dag weer (fris) aan de start te verschijnen. De kermis blijft een jaarlijks terugkerend evenement waar nog altijd door veel dorpsmensen wordt uitgekeken, jong en oud , nieuwe inwoners mensen die al sinds jaar en dag in het dorp wonen . Ook dorpelingen die ooit verhuisd zijn keren met een kermis nog altijd terug op het oude nest om de herinnering in leven te houden. De dorpskermis blijft een beleving op zich die voorlopig niet weg te denken is. Ik heb dan ook veel respect voor de mensen van de schutterijen en iedereen erom heen die dit fenomeen in leven houden en de nostalgie levend houden. Zoals mijn moeder weleens zei “Een feest is er om gevierd te worden” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende week  (en mocht je naar een kermis gaan wens ik jullie veel plezier.)

Het vliegseizoen zit er bijna op nog 1 vluchtje op de natour en dan kunnen we de voorbereidingen gaan treffen voor het kweekseizoen. Mijn gedachten gaan nog even terug naar het begin van het seizoen. We hadden (en hebben) ons huis te koop staan en de twijfel was er toen of ik dit vliegseizoen vanaf mijn huidige locatie af zou kunnen maken. Deze twijfel was achteraf onnodig, er is het afgelopen jaar diverse keren interesse geweest maar tot een definitieve verkoop is het nog niet gekomen. Dus de vraag rijst nu weer moet ik wel aan het kweekseizoen beginnen of doe ik weer hetzelfde als vorig seizoen dat betekent niet zelf kweken maar bij andere liefhebbers een aantal jonge duiven aanschaffen. Ik heb er tijdens het afgelopen half jaar er regelmatig over nagedacht en vindt het toch wel jammer dat ik geen jongen duiven van mezelf had . Zeker omdat ik denk dat ik best leuke duiven heb zitten om jongen uit te kweken. Uiteindelijk denk ik als je geen duiven uit je eigen koppels hebt het toch een klein beetje een verloren seizoen is. Dit is niks ten nadele van de duiven die ik gekregen heb van o.a. Gerard van de Bovenkamp. Van de 7 jongen die ik van Gerard heb gekregen heb ik denk ik een paar bruikbare duiven overgehouden. Op mijn hok heb ik al diverse duiven van Gerard zitten dus deze zijn dan ook een welkome aanvulling binnen mijn duivenbestand. Maar het is natuurlijk wel zo dat we ons huis nog steeds te koop hebben staan en mijn vrouw is er vast van overtuigd dat we het ook gaan verkopen. Dus ik ga met de duivelary weer een onzekere tijd tegemoet, wat mij betreft mag er zo snel mogelijk duidelijkheid komen omtrent onze verhuis plannen. We hebben al wel wat woningen op het oog en als je naar de huizenfoto’s kijkt dan zit je stiekem te loeren naar de mogelijkheden of je er duiven kunt houden. Of de tuin groot genoeg is of je het hok goed kunt plaatsen of er  misschien andere mogelijkheden liggen om duiven te houden op een zolder van een schuur of garage. Het blijft in ieder geval weer een uitdaging het idee om te verhuizen naar een andere woning in een andere omgeving , met allemaal andere ruimtes die je weer naar je eigen zin en behoeften in kunt gaan richten. en zoals mijn vader weleens zei “je kunt overal een bed neerzetten maar als je zorgen hebt doe je geen oog dicht” Nog heel even over de afgelopen vlucht ik had een 12e notering in de vereniging op de vlucht vanuit Vervins en ik was,  let op!!!! 155 in de kring dus kun wel nagaan dat ik niet echt voor de prijzen mee heb gedaan. Ik had wel 3 jonge duiven voorop, maar dat komt mede omdat de oude duiven te ver in de rui zitten en op 3 of 4 oude pennen staan. Maar dat wil ik niet echt als excuus gebruiken , het was gewoon niet veel. Deze hele week weer de kans om de duiven weer zo optimaal mogelijk voor te bereiden om op de laatste vlucht nog een keer “keihard toe te slaan” De laatste vlucht wordt vervlogen vanuit Laon ik speel een aantal jongen en 2 oude duivinnen . Ik wens iedereen weer een mooie vlucht toe. Zoals mijn moeder weleens zei “Aan elk einde volgt weer een begin waarop je het anders kunt doen” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Het is alweer de laatste dag van de maand augustus, het einde van de zomer komt met rasse schreden dichterbij . De dagen worden merkbaar korter, na een warme dag koelt het s’avonds en s’nachts al sneller af. Het einde van een zomerseizoen waar ik in het begin van het jaar altijd halsreikend naar uit kijk. Deels omdat je als schilder in de zomerperiode het meeste werk hebt liggen en deels omdat het een mooie periode in het jaar is. Het leven verplaatst zich wat meer van binnen naar buiten, lekker buiten zitten, eten en drinken of lekker luieren in de zon. Vaak denk ik terug aan de tijd toen ik een jaar of 14 was. Je had 6 weken zomervakantie en bij ons thuis gingen we nooit echt op vakantie , ja soms een dagje ergens naar toe. Toch heb ik me nooit verveeld, wij woonden vlakbij een steenfabriek en door de baggerwerkzaamheden die de steenfabriek uitvoerden om klei te verkrijgen voor de baksteenproductie, ontstonden er de zgn. baggergaten, kraakhelder water waar je heerlijk in kon zwemmen en vissen. Het hele dorp van groot tot klein en van oud tot jong ging daar recreeren. Het was voor ons een waterparadijs, we konden er vlotten bouwen van lege olie en vet tonnen die s’avonds eerste uitgebrand werden om de volgende dag te kunnen gebruiken. Alle materialen waren er voor handen om er een mooi vlot van te bouwen om daar later mee op het water mee rond te dobberen. Het was een mooie onbezorgde tijd waar je ook echt het vakantiegevoel had , handdoekje in het zand een flesje ranja of exota mee die we dan vlak aan de kant in het water legde zodat de drank een beetje koel zou blijven. Meestal had er ook iemand wel een transistor radio bij zich waar je bijna met je oor op  moest gaan liggen om  iets van de muziek te horen. Behalve als het een beetje waaide dan lag je heerlijk in de zon en de muziek zweefde dan mee op de golven van de wind, soms kreeg je een stukje geluid mee en dan was het weer bijna weg. Ik weet nog dat je dan heel aandachtig aan het luisteren was om te horen welk liedje het was. Toen we een jaar of 16 waren gingen we na een snikhete dag s’avond ook naar het water we namen een hengeltje mee en een paar flesjes bier. Meestal had iemand ook wel shag of sigaretten en dan heerlijk bij een kampvuurtje zitten tot midden in de nacht. Ik zie het nog zo voor me en af en toe heb je weleens een dejavu en komt dat gevoel nog weleens terug ,ik wil dat gevoel dan vasthouden maar het is meestal in een fractie van een paar seconden en dan is dat gevoel weer weg. Het zijn mooie herrineringen aan een mooi tijd waar ik graag aan terugdenk.  Zoals ik in het begin al schreef het einde van de zomerzeisoen nadert en ook van het duivenseizoen is dat het geval. Ik wil nog heel even terug komen op de vluchten van vorige week, we hadden de laatste jonge duivenvlucht waar ik wederom geen rol van betekenis speelde. In de klassering van de jonge duiven ben ik 5e aangewezen in de kring. En verder op de natour was het ook niet erg indrukwekkend. we hebben deze week de 3e natourvlucht. Ik speel nog wat oude duiven de nog redelijk in de veren zitten en daarnaast speel ik nog een paar jonge duiven. De jongen zitten beter in de veren als de oude duiven dus wie weet zit er nog een klein verrassingkje in. En zoals mijn vader weleens zei “als de druk van de ketel is zal die niet meer zo hard fluiten” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Ik zit nu midden in de vakantie en als je thuis bent gaat alles wat relaxter, je hebt wat meer tijd om de dingen te doen waar je normaal minder tijd voor hebt. Neem nou het lezen van de krant normaal pak je de voorpagina, dan een stukje streeknieuws , de sport en als laatste de overlijdensadvertenties. Nu heb je meer tijd en lees je de krant wat intensiever. Maar of je daar ook vrolijker van wordt valt nog wel te bezien. Neem nou de aanslag in Barcelona, een autobusje rijdt in op niets vermoedende mensen die daar wonen of vakantie vieren. Deze aanslag werd gepleegd door jongens met een leeftijd van 16 tot 18 jaar oud. Als eerste denk ik, hebben die jongens wel een rijbewijs en verder zit ik me dan te bedenken wat ik deed toen ik zo oud was. Mijn 16e verjaardag was toendertijd een mijlpaal in mijn leven.  Ik mocht n.l. bromfiets gaan rijden (een rode kreidler met verchroomde kappen met kilometer teller en nog belangrijker een toerenteller). Mijn geluk kon niet op ik had een eigen bromfiets. De wereld werd weer een stukje groter, mijn ouders gaven mij de kans om aan weer een volgende fase van je leven te beginnen. Je kon wat verder weg op ontdekkingstocht en ik kreeg meer verantwoordelijkheid van mijn ouders. We gingen samen met wat vrienden een eindjes toeren en dan samen ergens hangen(heet nu chillen) en dan fantaseren om je brommert wat harder te laten rijden (opvoeren noemde wij dat) want 50 km per uur was eindelijk maar een sukkeldrafje en daar maakte je echt geen indruk mee op de meisjes. En indruk maken op meisjes werd ook een steeds meer belangrijker onderdeel van je leven en daar kon een beetje blitze brommert wel bij helpen (dacht ik) of zoals mijn duivenmaatje Tonnie altijd zegt toen wij een jaar of  16 waren reden we de hele dag op het achterwiel met onze brommert door het dorp heen. Nou wil ik echt niet zeggen dat er toendertijd geen rottigheid werd uitgehaald . Natuurlijk wel !!!! maar daar vielen nooit geen dode bij. Het was kwajongens gedrag waar je zelf vaak ook nog voor op de blaren moest zitten, daar zorgden mijn ouders in ieder geval wel voor. Maar hoe gek is de wereld nu denk ik dan jongens van 16 tot 18 jaar die willens en wetens op mensen inrijden met alle gevolgen van dien. Wat hebben deze jongens voor een levenservaring om dit te gaan doen, ze hebben echt niet meer verstand als toen wij 16 waren het blijven gewoon jongens van 16 jaar die zulke gruwel daden uithalen. En wat me dan altijd verbaasd is dat de aanslag meteen wordt opgeëist, nog geen 5 minuten later al!!!!. Ze hebben overal oren en ogen lijkt wel. Straks als een oud vrouwtje met een rollater tegen een liftdeur aanrijdt , of een oud opaatje met een elektrishe fiets valt, of een klein meisje laat een bolletje “eis” vallen, of een klein jongetje schiet met een voetbal een ruitje stuk, of iemand laat een natte wind of een vette boer of erger nog iemand gaat boodschappen doen, al deze gebeurtenissen gaan opgeëist worden. Ja zelf als een huisjesmelker iemand een gebroken kaak slaat, hoeft deze man zich geen zorgen te maken want, je raad het al dit wordt ook weer opgeëist . Ik denk zelfs dat in de nabije toekomst de verliezen van de jonge duiven en de zgn slechte lossingen van duiven opgeëist gaan worden. Tja dan zijn we weer bij de duiven gisteren 2 vluchten 1e natour en 6e jonge duiven vlucht. Op allebei de vluchten geen rol van betekenis gespeeld, op de jonge duivenvlucht klokte ik de 1e duif op 15.17 en was ik 16e in de vereniging en 61e in de kring (geen rol van betekenis dus) had in de kring van de 10 duiven er wel 7 in de prijzen. Op de 1e natourvlucht was ik 6e in de vereniging en 30e in de kring, deze duif klokte ik om 11.57.05  de eerste duif werd geklokt om 11.52.09 dus op deze vlucht kon ik ook geen potten breken. Ik vondt het wel een beetje jammer van de jonge duiven vlucht ik deed aardig mee (ook niet meer als dat) en als je dan een vroege duif had gehad had je mee kunnen blijven doen. Zoals mij moeder weleens zei “gedane zaken nemen geen keer” Ik ga de duiven weer voorbereiden voor de laatste jonge duiven vlucht en voor de 2e natourvlucht. Gewoon er weer vol tegenaan om de duiven weer goed aan de start te krijgen zoal mijn vader weleens zei “als je stil blijft staan loopt iedereen je voorbij” ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

We naderen het einde van de jonge duiven vluchten. Dit jaar is er op diverse manieren gevlogen om te proberen de jonge duiven verliezen tegen te gaan . Bij ons is dat met een aangepast vliegprogramma met nog diverse instap mogelijkheden om ziektes of dat je wat latere jongen ook nog kunt in laten stromen. Daarin tegen gaan ze in het noorden later beginnen met de jonge duiven om op deze manier de jonge duiven verliezen het hoofd te bieden. Al met al initiatieven voor het wel en wee van de jonge duiven vluchten. Natuurlijk kun je altijd jonge duiven verliezen dit hoort nou eenmaal bij het jonge duiven spelleke. Maar bij mij blijft de vraag bestaan waar blijven al deze jonge duiven ????. We hebben tegenwoordig knijpringen met telefoonnummers erin , via internet kun je aan de hand van het ringnummer de liefhebber van desbetreffende duif opzoeken. Via het rode boekje van de NPO staan ook alle liefhebbers met ringenseries. En je kunt op de NPO site een formulier invullen die dan naar de liefhebber wordt gemaild en dan kun jezelf kontakt opnemen.  Maar hoeveel duiven worden er nu daadwerkelijk opgegeven, bij mij zeggen en schrijven 1 stuks en die heb ik opgehaald in Schijndel. Als ik lees en hoor hoeveel jonge duiven er weg blijven ongeveer 30% en als er 5% van opgegeven wordt is het veel. Waar blijven die duiven nou, zijn ze allemaal tegen een mast gevlogen , of tegen draden of tegen weiland afrasteringen of gepakt door roofvogels of uit de lucht geschoten door jagers of zijn ze het oriëntatie vermogen kwijtgeraakt door alle stralingen die door de atmosfeer stralen, en zitten al onze duiven in Polen of Roemenië Tja die zullen dan wel niet meer terugkomen denk ik zo. En ik weet ook niet of ze daar op onze duiven zitten te wachten. Hun hebben een heel anders ras lijkt wel als je de poolse lossingen  moet geloven. Deze duiven worden geloste vanaf 05.00 s’morgens tot max 06.20 met 40 graden ,regen, mist, sneeuwstormen en verder alle weersomstandigheden. Ik denk dat ze dan het spoor van de auto’s van poolse bouwvakkers volgen en zo richting huis vliegen. En dan vraag ik mezelf af hoe dat mogelijk is , ik heb ooit één keer een Poolse doffer opgevangen , nog een aardige duif in de hand ook nog voor zover mijn kennis reikt dan. Maar verder hoor je maar zelden dat er poolse duiven opgevangen worden. De duif die ik Schijndel heb opgehaald was een dag ervoor in Rosmalen gelost hemelsbreed toch een 2 km wat deze duif gevlogen heeft . Mijn vraag blijft waarom worden er niet meer jonge duiven opgegeven?? hebben we er langzamerhand genoeg van om elke keer weer de liefhebber op te zoeken en te bellen , of willen of kunnen we deze aanvliegers  geen paar dagen water en voer geven. Of worden ze niet meer opgegeven en een paar dagen gevoerd en weer losgelaten. Het blijft een beetje een mysterie waar onze verloren jonge duiven blijven. Ik blijf hopen op een nieuwe aanpak van de NPO waardoor de duivelary en de daarbij behorende liefhebbers een positieve impuls krijgen en de duivensport weer goed op de kaart wordt gezet. Verder denk ik dat met een nieuwe verbeterde aanpak per saldo de bestaande en ook de nieuwe  duivenmelkers zal motiveren en stimuleren om de sport te blijven en gaan bedrijven. En dan niet te vergeten de afgelopen vluchten de natour was afgelast i.v.m. de weersomstandigheden!!. Op de jonge duivenvlucht had ik  weer 11 duiven mee, deze was uitgesteld naar zondag. De duiven zijn gelost om 09.15 gelost vanuit Peronne (was Reims). Om 13.03.59 klokte ik de eerste duif nadat deze nog ± 2 min had rond gelummeld. Op de 2e duif moest ik 30 min wachten. Bij ons in de club viel de 1e duif om 12.52 en de 2e op 13.01 de klok was dan ook om 13.14 dicht. Met mijn duif was ik 4e in de vereniging en ook 4e in de kring 16e in de regio en 46e in de afdeling. Dus een mooie vroege duif. Waar ik minder tevreden over was dat de 2e duif 30 min op zich liet wachten en dat mijn beste duivin tot dan toe niet thuis was. Gelukkig kreeg ik maandag nog een jonge duif na en woensdag was helemaal top toen zat de 266 weer in de spoetnik. Wel wat afgevlogen maar verder zag ze er goed uit. Vandaag nog een africhting gehad voor de natour dit omdat deze vlucht van afgelopen zondag was uitgevallen, met een half uurtje was alles weer thuus. Deze week weer 2 vluchten de 6e jonge duiven vlucht en de 1e natourvlucht. We gaan weer afwachten wat de vluchten gaan brengen ik kan waarschijnlijk 10 jonge duiven spelen en 8 duiven voor de natour. Zols het er nu uit laat zien zijn de weergoden ons goed gezind. En we hopen maar dat de verliezen beperkt blijven. Zoals mijn vader weleens zei” Als je verloren hebt is de overwinning dichterbij dan je denkt” hier hou ik me maar aan vast dan. Ik wens iedereen een paar mooie vluchten. Ik zal maar zeggen tot de volgende keer.

Het zijn weer drukke weken,  africhtingen van de duiven voor de natour , de jonge duivenvluchten zijn nog in volle gang dus al met al geeft het weer behoorlijk wat drukte. Laatst hadden we in de club nog een discussie over de natour. Ik noem de natour verkapte jonge duiven vluchten en daar bedoel ik mee dat er veel liefhebbers de jonge duiven op de natour spelen en er worden  steeds minder jonge duiven op de jonge duivenvluchten gespeeld. Mijn mening is om de jonge duiven die op de natour worden gespeeld buiten de competitie te houden. (invliegers als je dat zo wilt noemen) Ik denk dat  je op deze manier het in ieder geval niet stimuleert om jonge op de natour te spelen. Verder denk ik dat je met het jonge duiven programma voldoende instap mogelijkheden hebt om in geval van  ziektes of wat latere jongen alsnog mee te  kunnen doen. Voor de hele late jongen zou je deze als (invlieger mee kunnen laten doen op de natour. Wat ik begrepen heb van vroeger waren de natourvluchten vaak bedoeld voor weduw-duivinnen, die het hele seizoen op de doffer hadden zitten te wachten. Op deze manier kwam je er ook achter of je nog goede duivinnen op het hok had zitten.  Tegenwoordig is het duivinnenspelletje net zo belangrijk geworden als  het spelletje met de weduwnaars  en zijn er al veel liefhebbers die met duivinnen topuitslagen maken. Dus de natour wordt steeds minder nodig om duivinnen te testen. Maar voor de liefhebbers onder ons die te weinig tijd hebben om dubbel weduwschap te spelen of te weinig ruimte hebben, blijft de natour een welkome aanvulling. Vandaag  was er een africhtingsvlucht voor de natour die werd vervlogen vanuit Geel. De duiven zijn om 07.40 gelost tot zover niets aan de hand. Een andere regio loste in Hapert dat lig op dezelfde vlieglijn en deze vlucht werd in eerste instantie niet gelost vanwege lichte regen. Dit zal veel vragen oproepen bij de liefhebbers die vandaag de hele dag hebben zitten wachten om hun duiven thuis te zien komen.  Ik had alleen wat overjarige doffers en duivinnen mee . Om 09.20 viel bij mij de eerste doffer op de klep op 09.32 de 2e en op 09.48 de 3e. Op de 4e duif heb ik zeker dik een uur zitten wachten en op de 5e en 6e net zo. Afijn 11.55 viel de laatste duif op de klep. Alles thuis maar daar is ook alles mee gezegd, ik zat meteen te denken aan de liefhebbers die vooral jonge onervaren duiven mee hadden op deze 2e africhting. De berichten die ik tot nu toe heb gehoord is, dat er nog veel jonge duiven weg zijn. Ik hoop voor de liefhebber en duif dat ze de weg naar huis weten te vinden ondanks het slechte weer vanmiddag, want dat is ook vaak nog een spelbreker in het geheel. En het idee dat men op de natour minder jonge duiven zou verliezen is naar mijn idee zwaar overtrokken, en niet alleen omdat het vandaag een wat mindere vlucht was. En verder ben ik ook van mening dat de jonge duiven gespeeld op de natour minder kilometers hebben gemaakt en ook minder geleerd hebben, en dat de verliezen in het nieuwe seizoen onder de late jongen ook groter zijn dan onder de vroege jongen die alle jonge duivenvluchten in het voorgaande seizoen hebben meegedaan. Aankomend weekend hebben we 2 vluchten de 5e jonge duivenvlucht en de 1e natourvlucht. Ik hoop weer op en paar mooie vluchten afgelopen weekend was ook niet verkeerd ik de 266 weer voorop 15e in de vereniging en 22e in de kring echt een goed duivinneke. Ik hoop dat ze nog een paar vluchtjes aardig haar best doet dan kan er nog iets leuks ontstaan. Maar ja ik zit weer te hopen en zoals mijn moeder weleens zei “De wens is de vader van de gedachte” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Het is vandaag alweer de laatste dag van de maand juli , de tijd vliegt aan ons voorbij met grote snelheid. Ik zat me het afgelopen weekend nog af te vragen hoe het met de plannen staan voor de duivensport plan 2021 zal ik het maar even noemen. We zitten nu natuurlijk midden in het vliegseizoen dus het zal wel even wat op een lager pitje staan bij de plannenmakers. Ik vraag me natuurlijk wel af waar we heen gaan met de duivensport, de verenigingen worden steeds kleiner door de teruglopende ledenaantallen. En laten we dan ook maar bij de verenigingen blijven want daar begint het allemaal. Je wordt steeds meer afhankelijker van elkaar binnen de club omdat je vaak met pijn en moeite voldoende leden bij elkaar kunt krijgen om in je eigen club in te mogen korven. Er zal wat moeten veranderen in de duivensport om het voor iedereen leuk te houden. Maar daar ligt ook het probleem als ik zie hoe er ondanks alle berichten over de duivensport en hoe nijpend de situatie ook is, er toch wordt vastgehouden aan de oude traditie en gewoonten. Het is raar om te zien dat de gevestigde orde toch vast blijft houden aan het oude vertrouwde, en gaat daar gewoon mee door omdat ze daar al jaren hun successen mee hebben behaald. Het zijn eindelijk gewoon Kamikaze piloten die willens en wetens de dood invliegen ,maar zo een geloof hebben in hun eigen spelletje dat ze daar niet vanaf kunnen of willen wijken. Ik schets het nu wel wat  zwartgallig maar zo ziet het er wel een beetje uit. Neem nou bijvoorbeeld dat er zich iemand aanmeld om lid te worden van een duivenclub , kun je dan zeggen als vereniging die willen wij er niet bij hebben omdat wij “hebben gehoord” dat hij of zij niet zo een goede reputatie heeft . Ik denk dat we als duivenliefhebbend Nederland niet meer in de situatie zitten om nieuwe leden te weren op welke grond ook. Zeker als dit een club aan voldoende inkorvende leden kan helpen en we zo weer minimaal een seizoen vooruit kan. Soms lijkt het dat alles afgeschermd moet worden en dat nieuwe leden inbreuk kunnen brengen aan de verworven privileges. Ik ben bang dat zolang dat we er niet van doordrongen zijn als we willen dat er iets veranderd , dat je bij jezelf moet beginnen. En dat we echt af moeten van de “het zal onze tijd wel duren mentaliteit”. Mijn in ziens ligt het woord bij de grote spelers en kampioenen als die het voortouw zouden nemen en de duivensport in zij algemeenheid op de eerste plaats zouden zetten in plaats van het kampioenschap, daar zou de duivelary echt bij gebaat zijn. Want deze mensen hebben een voorbeeldfunctie maar geven vaak niet het goede voorbeeld, en eigen gewin is dan vaak ook belangrijker en of dat nou gaat om een kampioenschap of om commerciele activiteiten. Dit gezegd hebbende wil ik ook nog even terugkomen op de vlucht van afgelopen weekend . Zoals ik in het begin schreef dat de tijd vliegt , had ik graag gezien dat de duiven dat afgelopen weekend ook hadden gedaan. Na 2 aardige vluchten was dit er weer eentje die je ergens achter in een schriftje opschrijft en nooit meer terug leest. De eerste duif bij ons in de club zat er om een paar minuten voor 10. Ik kreeg om 11 over 10 drie duiven tegelijk en met een half uurtje was alles binnen . Met deze tijden stond ik niet eens op de verenigingsuitslag en in de kring was ik 215e 216e en 217e dus het was drie keer niks. Jammer maar helaas op naar de volgende vlucht. We beginnen deze week met de opleervluchten voor de natour. En zo gauw de natour zijn intrede doet is het einde van het duivenseizoen in zicht. En dan kom ik weer terug op mijn eerste regel “de tijd vliegt voorbij” en zoals mijn moeder vaak ze “De tijd loopt altijd door , daar hoef je niks voor te doen” Ik wens iedereen een fijne week en een paar mooie vluchten. Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Vandaag ben ik naar een afscheidsdienst geweest Het was een afscheidsdienst van mijn mentor en adviseur maar van bovenal een bijzonder aardig en goed mens. Hij had de respectabele leeftijd van 83 jaar , voor een buitenstaander een mooie leeftijd maar voor familie ,vrienden een bijzonder groot gemis. De band die wij hebben is ontstaan in 1995. Hij was werkzaam als adviseur voor een woningstichting en hij begeleide een grote verbouwing van een aantal prachtige panden, waar wij de beglazing en het schilderwerk van in opdracht hadden. Onze eerste ontmoeting was niet de meest gezellige, wij waren de wanden aan het schilderen en hij liep er met een groen jas tegenaan en de jas zat helemaal onder de verf vlekken. Hij kwam naar mij toe en vroeg mij waarom ik geen bordjes had opgehangen dat alles nat was . En hij vroeg  of hij de aan de jas schade bij mij kon claimen. Ik zei geen probleem ik zal wel een nieuw regenpak voor je kopen. Dit zei ik niet wetende dat het een jas was van fl 500,00 gulden. Hij keek mij aan en kreeg een glimlach op zijn gezicht en vroeg of ik een keertje voorbij wilde komen op kantoor bij hem. Ik kreeg een kaartje met zijn telefoonnummer en heb gebeld voor een afspraak. Inmiddels had ik bij onze verzekering de schade van de jas gemeld. Ik dacht ik wil goed beslagen ten ijs komen als ik hem ga bezoeken. Afijn om een lang verhaal kort te maken , ik ben op bezoek geweest bij hem over de jas is maar heel even gesproken. Vanaf die ene ontmoeting zijn er nog vele gevolgd. Anderhalve week geleden was ik nog bij hem , ik had een flesje witte wijn mee genomen. Hij zei ik mag nu niet drinken i.v.m de medicijnen maar we drinken hem op een beter tijdstip een keertje samen op. Jammer genoeg is dat andere tijdstip er niet meer gekomen want vandaag was zijn uitvaart. Het was een mooi en waardig afscheid van een waardige en mooi persoon. En dan ook nog heel even over de vluchten van afgelopen weekend we hadden er twee ,Chateroux een eendaagse en Isnes voor de jonge duiven. Op de eendaagse was zoals het hele jaar al geen daverend succes. ik kreeg om 14.29 de eerste duif en op 14.44. had ik er drie thuis. Een uur te laat zal ik maar zeggen om nog serieus mee te doen. Wat betreft de jonge duiven vluchten ging het iets beter ik was 2e liefhebber in de vereniging met een 9e plaats 11e in de kring en 33e in de afd. dus al met al bevredigend te noemen. ik had 12 jonge duiven mee waarvan er 3 in de prijzen. ik draaide weer dezelfde duif voorop als de 1e vlucht (de 266) . Deze  duif klokte ik op 11.11.50 op 11.19 de 2e duif en op 11.24 de 3e duif. Het binnenkomen blijft nog altijd een dingetje, ze schrikken nog steeds van het minste geringste dus ik verspeel altijd nog wat tijd . Het ging al wel beter als de 1e vlucht dus langzamerhand zit er we verbetering in. Ik denk ook dat dit te maken heeft met de lengte van de vluchten , ze komen niet met drieen of vieren tegelijk aanvliegen en zijn dus eerder geneigd op de klep te landen. Na twee vluchten doe ik aardig mee ,maar er zijn er nog 5 te gaan en er kan nog een heleboel gebeuren. Dus ik hoop op nog een paar mooie uitslagen. Ik was twee weken op rij 2e liefhebber in de club en zoals mijn vader vaak zei “De tweede plaats is de eerste plaats voor de verliezer”  ik wens jullie weer een paar mooie vluchten toe aankomende week en tot  de volgende keer zal ik maar weer zeggen.

Het afgelopen weekend was in vele opzichten geslaagd. Er waren 2 vluchten de laatste midfondvlucht en de 1e officiele jonge duiven vlucht. Op beide vluchten was het redelijk succesvol te noemen. Op de midfond was ik 2e in de vereniging en in de kring een 7e positie. Bij de jonge duiven was ik 15e in de vereniging en in de kring 22e, van de 12 jong duiven die ik mee had zaten er 7 in de prijzen, dus dat is al met al heel bevredigend te noemen. De vluchten verliepen prima en alle duiven waren ook zo thuis. Hoe anders verliep het met de Barcelona vlucht, waar er in Belgie nogal wat  duiven wegbleven volgens de berichten in het AD!!!. De reden zou zij dat er een felle noordewind opstak in de franse pyreneen (ook wel tramontana genoemd.) De berichtgeving in het AD was niet geschreven ten favure van de duivensport. En dat was meerdere media opgevallen, ik werd afgelopen dinsdag benaderd door RTL nieuws, of ik mee wilde werken aan een reportage over de duivensport. Op zich dacht ik daar is niks mis mee en het leek me wel leuk. Even later in het gesprek bleek dat het vooral zou gaan over de Barcelona vlucht en de verliezen van duiven die met dit soort vluchten gepaard gaan, zo werd mij gevraagd. Daarnaast zou het ook gaan over het geldelijk  gewin wat er met dit soort vluchten te verdienen zou zijn, o.a. verkoop van de winnende duif. Het moest dus een spectaculair verhaal worden over de duivensport waar de verliezen van de Barcelonavlucht en het geldelijk gewin over de rug van de duiven de boventoon zou voeren. Na enig nadenken bekroop mij een raar gevoel en vroeg ik mij af of ik hier aan mee wilde werken. Ik wilde niet meewerken aan een reportage waar de duivelary afgeschilderd zou kunnen worden als een sport vol duiven verliezen en geldelijk gewin. Daar zou ik de duivensport en nog meer de duivenliefhebbers in het algemeen flink tekort mee hebben gedaan. Want zeg nou zelf we vliegen misschien al 80 jaar de Barcelonavlucht, vroeger werden de duiven in rieten manden per trein vervoerd naar Barcelona om daar voorzichtig uitgeladen te worden en en na wat rust  werden gelost. Tegenwoordig worden de duiven in duivencontainers met klimaat controle en voldoende water en voer vervoerd. Mij rees dan ook de vraag zou er in die 80 jaar nooit eerder een tramontana zijn opgestoken in de pyreneen. Dat leek en lijkt me erg sterk. In het verleden zullen er ook weleens rampvluchten zijn geweest door de weersomstandigheden waardoor er duiven verliezen waren. Ik ga me niet in de discussie mengen of de verre vluchten te ver zouden zijn voor duiven . Het is een tak van sport binnen de duivelary en er zijn nog steeds veel liefhebbers die dit als het ultieme zien(ieder zijn meug zeg ik dan) Waar ik wel voor wil waken is dat de duivelary door de social media in een verkeerd daglicht zou kunnen komen te staan. B.V. het AD interviewt een teleurgestelde liefhebber die misschien een slechte vlucht heeft  gehad. Dit bericht wordt meteen op social media geplaatst en gedeeld door iedereen. Nieuws programmas lezen dit ook en de Albert Verlindes en Peter van der Vorsten zien dit als spectaculair en brengen dit als uitzonderlijk nieuws niet in de gaten hebbende dat je daar de duivelary in zijn algemeen geen dienst mee bewijst. Terwijl ik dit zit te schrijven, rijst bij mij het idee om RTL nieuws te bellen en te vragen of ze een reportage zouden kunnen en willen maken over de duivensport die gericht is op alle facetten van de duivensport en die een positieve bijdrage zou kunnen leveren aan de duivensport. Zoals mijn moeder vaak zei. “Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is”  en “Het is de Toon die de muziek maakt” Ik wens iedereen hele mooie vluchten aankomend weekend en ik zal maar zeggen tot de volgende week.

We zijn 3 vluchten verder en het weekend zit er weer op. ken je die uitspraak het was weer 3 x niks. Nou deze uitspraak was op mij van toepassing dit weekend. We schrijven zaterdag 08 juli 2017 onze oudste dochter is 23 jaar geworden en er kwamen wat mensen op bezoek . we zaten heerlijk buiten aan de koffie met gebak gezellig te praten over van alles en nog wat. Het was rond een uur of 12 en ik verwachtte de jonge duiven en midfond duiven omstreeks deze tijd. Menig duivenliefhebber zal dit herkennen dat als de kans is dat er duiven komen je niet echt rustig op de stoel zit en gezellig mee gaat zitten praten. De ogen dwalen toch weer af en je zit weer in de lucht te kijken of je al een klein stipje of iets wat op een duif lijkt ziet aankomen. Mijn vrouw zegt dan ook heel getapt tegen de visite dat er aan mij niks aan is als er duiven thuis moeten komen en dat ik dan toch maar zenuwachtig naar de lucht zit te turen en loopt te ijsberen. Ik wordt dan een beetje uitgelachen, mijn dochter doet er ook nog een schepje bovenop door te zeggen dat ze me tegenwoordig al Peedy Pigeon noemen, en weer wordt er gelachen. Het is inmiddels een paar minuten verder en dan zie ik de eerste duif het is er een van de midfond, hij vliegt eerste nog een paar eren ronden waarschijnlijk voor de verjaardag van mijn dochter en land dan op 12.03 op de klep. Met deze tijd kwam ik op geen enkele uitslag meer voor. Nog geen minuut later begint het circus van de jonge duiven er komen er 2 tegelijk (na de ellende met de slechtvalk is het binnenkomen nog altijd een dingetje) Afijn deze vliegen dat het een lust voor het oog is, en na 5 min landen ze op het dak van de buurman daar blijven ze nog een paar minuten zitten om vervolgens naar een plat dak te vliegen om te gaan drinken. Daar jaag ik ze weg waardoor ze nog een paar eren rondjes vliegen en uiteindelijk de 1e op de klep valt. dan is het 12.10 en hebben ze dus een zeven tal minuten rond gelummeld. de 2e loop op 12.12 over de antenne en dan zijn er nog een stuk of 5 die dezelfde escapades uithalen als de eerste 2 duiven. Gelukkig valt er dan een duif van de midfond en deze trekt een drietal jongen mee . Afijn in 20 minuten tijd had ik 8 van de 12 jongen binnen en met een uurtje was alles thuus . Dan hadden we ook nog de eendaagse vanuit Bourges daar had ik er 4 op mee. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik er op deze vlucht niet veel fiducie had op een mooie afloop. Het is het hele jaar al niet veel op de eendaagse dus het enige wat je dan doet is hopen op een uitschieter. Maar ook deze keer gebeurde dat weer niet. De eerste duif in de kring viel op 14.45 en ik had de eerste op 15.43 (het eindgetal is goed maar het begingetal niet laat ik maar zeggen.) deze duif was 73 e in de kring dus ook geen rol van betekenis. En zoals ik in het begin al schreef het was dus 3 keer niks, nada , nothing, nichts. Maar ja  onze dochter was jarig en ze had een leuke dag en leuke dingen voor de boeg met vrienden en vriendinnen en dat is dan toch belangrijker als 3 vluchtjes waar je geen enkele rol van betekenis speelt. Na het klok lichten ben ik naar de kerk gegaan, Naar de kerk zie ik u denken ja inderdaad naar de kerk. Niet om te biechten of een schietgebedje te doen nee dat gaat in mijn geval niet meer helpen vrees ik. Ik was daar omdat mijn vrouw bij een koor zit en die hebben 2 weken lang meegedaan aan een voorstelling die ging over een eventuele overstroming het was een groots opgezet iets en zaterdag was de laatste  dag en mochten familie en vrienden komen kijken naar een voorstelling. Het speelde zich allemaal in de kerk wat dan toch een mooie entourage is qua plek en ook geluid natuurlijk. Er werd prachtig gezongen door het koor en prachtig gespeeld door de plaatselijke fanfare en ook de acteurs van de plaatselijk toneelvereniging speelden allemaal een hoofdrol. Dus kortom een leuke belevenis en mooi om te hebben gezien. Mijn vrouw had deze avond nog 4 x een voorstelling dus ik ben op het scootertje naar huis gereden , de wind een beetje om je heen fladderend het geluid van het scootertje wat rond zingt. Thuis aangekomen moest ik nog 1 duif hebben van de midfond. En die is er tot op de dag van vandaag nog steeds niet, dat vind ik wel jammer want deze duif speelde nog een 1e in de kring op de 1e midfond vlucht. Tja dat is ook duivensport en dat zal iedere duivenmelker wel een keer meemaken. Maar zoals mijn moeder altijd zei “je kunt geen tijd meer steken in iets wat je niet meer hebt, maar wel in wat je wel hebt” . Tot de volgende keer zal ik maar weer zeggen.