14 September 2017

Eindelijk!!! het vliegseizoen zit erop , tenminste dat zal voor sommige spelers zo voelen. Voor andere duivenliefhebbers kunnen de vluchten niet lang genoeg doorgaan. Maar voor mij zit het er in ieder geval op. De balans opmakend dat het een wisselvallig maar toch leuk seizoen is geweest ik heb in de kring één keer een 1e gevlogen , éénmaal een 5e en éénmaal een 7e prijs. Ik heb wel wat goede duiven verspeeld o.a. de 776 die een 1e en 5e in de kring gevlogen heeft, maar ja Thats all in the game. En nu is het tijd voor vakantie, niet dat ik niet in het vliegseizoen op vakantie wil gaan maar onze kinderen zijn oud en (wijs ) genoeg dus we kunnen buiten het vliegseizoen gaan zowel in voor als najaar. En verder hebben we ook nog een Kermis in het verschiet. Een jaarlijks evenement in het dorp waar ik woon die al sinds jaar en dag begin oktober gevierd wordt. Ik weet nog dat ik vroeger wel wat kermis geld wilde verdienen. En die mogelijkheid was er, in september werden de (piepers) oftewel aardappels gerooid en die moesten geraapt worden. De boer kwam s’middag rond half vier met een tractor en platte wagen door het dorp rijden , daar kon je dan op springen en dan werd op het aardappelveld afgezet en kon je (piepers gaan rapen) in kisten van 20 kg . Bij een volle kist had je 25 cent oftewel een kwartje verdiend op een middag kon je als menneke van een jaar of 12, met een beetje geluk 12 kisten rapen dus had je 3 gulden per dag. Over het algemeen was het 5 dagen rapen dus kon je max 15 gulden bij elkaar rapen. Mijn ouders verdubbelde het bedrag wat ik verdiend had dus had ik 30 gulden kermisgeld. In die tijd kosten 3 munten voor de botsauto’s 2 gulden vijftig (een knaak) 10 keer schieten in de schiettent kosten ook een knaak. De kermis duurde vier dagen van zaterdag t/m dinsdag, dus je had 7 gulden vijftig per dag uit te geven. In die tijd was die 7 gulden 50 per dag ook te weinig vond ikzelf en gelukkig mijn ouders ook. Dus werd er elke dag wel wat aangevuld zeker als de alcohol een beetje zijn werk begon te doen waren mijn ouder wat vrijgeviger. Het was altijd weer een mooie dorpsfestiviteit , 4 dagen elke morgen om tien uur de fanfare door het dorp met daar achter het Koningspaar met Troon en de Schuttersvereniging allemaal in hele mooie kledij. De hele stoet belande dan in de schutterstent waarbij de vendeliers nog een hulde brachten aan het Koningspaar. Om elf uur was de aanvang van het matinee en begon de muziek te spelen en werd er gedanst en gedronken tot s’middags een uur of drie. Dan werd er naar huis gegaan waar grote pannen met soep en vlees en koude schotels klaar stonden om met familie en vrienden te verorberen, om weer een ondergrond te leggen voor de avond. Om zeven uur sávonds ging de schutterstent weer open en moest er plaats bewaard worden , er werden dan een paar kratten bier op de tafel gezet en wat glazen en bierviltjes en een briefje met de naam erop. Zo wist iedereen dat de tafel gereserveerd was. Dit werd meestal gedaan door de kinderen (ook door mij ) want dat bracht weer de nodige guldentjes op waardoor de kermis sávonds weer gewaarborgd was. Het was een leuke tijd waar ik nog altijd met een fijn gevoel aan terugdenk. In de huidige tijd is er niet echt heel veel veranderd de fanfare loopt nog steeds door het dorp met het Koningspaar en het hele gevolg, ook word er nog steeds een vendelhulde gebracht en speelt de muziek nog steeds in dezelfde schutterstent vanaf s’morgens een uur of elf tot sávonds een uur of zeven. Dan heeft iedereen de sokken vol wordt er nog wat gegeten aan de patatkraam en dan wordt er naar huis gegaan om de roes uit te slapen om de volgende dag weer (fris) aan de start te verschijnen. De kermis blijft een jaarlijks terugkerend evenement waar nog altijd door veel dorpsmensen wordt uitgekeken, jong en oud , nieuwe inwoners mensen die al sinds jaar en dag in het dorp wonen . Ook dorpelingen die ooit verhuisd zijn keren met een kermis nog altijd terug op het oude nest om de herinnering in leven te houden. De dorpskermis blijft een beleving op zich die voorlopig niet weg te denken is. Ik heb dan ook veel respect voor de mensen van de schutterijen en iedereen erom heen die dit fenomeen in leven houden en de nostalgie levend houden. Zoals mijn moeder weleens zei “Een feest is er om gevierd te worden” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende week (en mocht je naar een kermis gaan wens ik jullie veel plezier.)