Auteur archieven: Petertje

Het is vandaag Hemelvaartsdag een vrije dag, dus even wat tijd om een stukje te schrijven. Ik vindt het altijd weer prettig om een stukje te schrijven mits je er de tijd voor kunt nemen. Vandaag is dus een vrije dag en heb me dan ook voorgenomen me veelal bezig te houden met de duivelarij en daar hoort een stukje schrijven ook bij. Het is altijd lekker tussen alle drukkigheden door af en toe een relax dagje. Dat je net ff wat meer tijd aan je gezin en hobby kunt besteden. We krijgen vrienden op bezoek waar we mee gaan ontbijten altijd weer gezellig. Vanmiddag komt mijn duivenmaatje Tonnie even langs om te helpen de jonge duiven te druppelen tegen luizen. Als we de jonge duiven gedruppeld hebben dan doe ik ze in de mand en ga ik ze voor de 1e keer weg brengen om af te richten ik denk een 1 a 2 kilometer, is voldoende voor de eerste keer. Dan de doffers voorbereiden voor de eerste eendaagse vlucht vanuit Gien ± 520 km. Ik ga er 5 spelen 3 jaarling en 2 overjarige doffers. Ik heb er zin in en ben erg benieuwd hoe ze het er vanaf gaan brengen. Vorig jaar was de 868 nog 9e beste asduif in de kring , er had meer ingezeten maar zoals als vaker bij mij het geval was zat ik er de laatste eendaagse vlucht helemaal naast. Dus dit jaar een andere aanpak later gekoppeld de eerste vlucht op het nest en op een groot jong laten vliegen en nu sinds 3 weken op weduwschap. Het is weer afwachten of de nieuwe aanpak zijn tot het einde zijn vruchten af gaat werpen want daar hebben we met deze methode op ingezet. Begin van het jaar het hok nog aangepast, het dak hebben we aangepast en is bekleed met isoplaten tot 10 cm van de nok . Dit om een betere verluchting te krijgen. Ik denk dat het een echte verbetering is , gezien de prestaties van de duiven een 18e , 29e op de Vitesse in de kring van ± 2500 duiven en een 1e op de midfond van ±2300 duiven. Op zich mooie prestaties, nog wel te wisselvallig maar er zit zeker een goede vooruitgang in t.o.v. vorig jaar. Dus al met al ben ik een tevreden mens en heb dan ook veel vertrouwen in de aankomende vluchten. Vanavond hebben mijn vrouw en ik ook nog een ritje Schiphol op de planning staan. Onze oudste dochter heeft met een vriendin een tripje naar Italie gemaakt met als eindbestemming Rome en Vaticaanstad. Het is mooi om te zien dat je kinderen zelf de wereld gaan ontdekken en dingen gaan doen die ze een uitdaging geeft en waar ze veel van opsteken. Zo stuurde ze foto’s en filmpjes van diverse gebouwen met wand en plafond schilderingen (Frescos) . Het is prachtig om te zien hoe ze volwassen worden en interesse hebben in een stukje geschiedenis.  Ze worden steeds zelfstandiger en dan merk je dat je als ouder een andere rol gaat spelen, Ik vindt het weleens een beetje moeilijk om alles los te laten, maar aan de andere kant moeten ze zichzelf ontwikkelen en die willen mijn vrouw en ik dan ook echt niet in de weg staan. We zijn op allebei onze dochters zo trots als een pauw en weten dat ze als mens goed in elkaar steken. Dit gezegd hebbende ga ik er een eind aan breien de visite komt net binnen. Ik wens jullie een fijne Hemelvaartsdag  of zoals mijn moeder zei “Geniet van het leven en beleef alles of het voor de eerste keer is”.  Tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb op mijn site. De laatste maanden veel beslommeringen gehad. We zijn nog steeds bezig om ons huis te verkopen. En verder druk rondom en in huis met van alles en nog wat. En dan niet te vergeten ons bedrijf waar we het ook stervens druk mee hebben, we gaan nu het buitenwerk seizoen in. Een hele drukke periode in het leven van de schilders, iedereen zit met smart te wachten op de zon een graadje of 20 de ideale condities voor tuin en schilderwerkzaamheden. Maar ja we wonen in Nederland en de weergoden zijn ons nog niet heel erg gunstig gezind geweest. Het weer is allemaal nog te wisselvallig en dus moeten we nu al concluderen dat we al 10 dagen achterlopen op onze planning. De economie trekt aan !! niet zo hard en snel als iedereen roept maar er zit duidelijk een goede vooruit gang in wat direct te merken is aan de aanvragen en de opdrachten die daar uit voortvloeien. Het geeft veel drukte en maar goed ook ,het is een luxeprobleem zeggen we dan. En zo is het uiteindelijk ook. En nu de duivelary!!! tja wat zal ik daar eens van zeggen. Zoals jullie weten heb ik nog maar 1 hok met drie afdelingen en nog een klein buiten rennetje. Dit jaar de vliegduiven 23 maart pas gekoppeld. Ik heb alle koppels op jonge laten komen om de eerste vluchten van het nest te vliegen dit met de bedoeling om de forme pas te krijgen voor de midfond en de eendaagse vluchten. Tot vorige week waren de uitslagen dan ook niet heel bijzonder 1 x een 18e van de kring op de vitessevluchten. Maar vorige week was het een complete verrassing op de 1e midfondvlucht (Epernay) 1e in de vereniging 1e in de kring van ±2250duiven 14e in de afdeling van bijna 6000 duiven. Stond ik de week ervoor helemaal niet op de uitslag , was deze uitslag een week later natuurlijk een grote verrassing maar daardoor niet minder leuk. Het mooie van een goede vlucht dat je door heel veel duiven liefhebbers gefeliciteerd wordt . Het heeft mij dan ook positief verrast alle telefoontjes en apps. Ik vlieg dus met 9 doffers 7 jaarlingen (waarvan 1 laat jong die vorig jaar alleen rondom huis heeft gevlogen) en 2 overjarige doffers. Ze zitten sind 2 weken op weduwschap dus het heeft er schijn van dat de forme begint te komen maar of successen in het verleden behaald successen opleveren voor de toekomst is nog maar de vraag. Vorige week zaterdag vierde mijn schoonmoeder haar 80e verjaardag een mooi feest was voor haar georganiseerd waar wij allemaal bij moesten zijn natuurlijk. het begon a om 12.00 uur en daarna naar de feestzaal waar het feest met verder familie en vrienden werd gevierd.  Zo een feestje is heel leuk maar het is jammer dat je dan een duivenvlucht hebt . Ik was dus niet bij de thuiskomst van de duiven en heb jammer genoeg niks gezien . Verscheidene duiven mensen bij mij in de straat hadden de duif nog 2 minuten rond zien vliegen voordat hij op 12.39.07 was neergestreken. Een jaarling de 776 een doffer uit de Piet Boon 902 x een duivin van Patrick Lismonts. De 776 vloog in de vereniging 8 minuten los en had een snelheid van 1689 p/min. Laten we hopen dat het geen eendags vlieg is en dat we op de volgende vluchten nog meer kunnen genieten van deze doffer. Vandaag hebben we een Vitesse vlucht die wordt vervlogen vanuit Vervins (267km). Na thuiskomst beginnen de voorbereidingen voor de volgende week de 1e eendaagsevlucht vanuit Gien. Dus al met al weer een mooie drukke week . Ik wens iedereen voor vandaag en voor volgende week veel succes. En zoals mijn moeder altijd zei “één zwaluw maakt nog zomer” ik zal maar weer zeggen tot de volgende week

Welkom op mijn vernieuwde site, ik hoop dat u met veel plezier regelmatig mijn site zult bezoeken. Zodat ik u op de hoogte kan houden van hoe ik de duivelarij beleef.

Zoals ik vorige keer al vertelde valt het niet mee om wekelijks een stukje te schrijven. We hebben n.l. 29 maart ons nieuwe huis gekocht en daar zit nogal wat werk in. De sloopwerkzaamheden doen we zelf en deze moeten voor 1 mei klaar zijn want dan gaan de bouwers aan de slag. Het is een hele onderneming en ik ga elke avond vanuit mijn werk rechtstreeks naar ons nieuwe huis. Daar werk ik tot een uur of half negen en dan naar huis douchen en eten nog een klein beetje administratie doen, en dan een drankje en naar bed. Het is een hele onderneming maar de vooruitzichten zijn goed we hopen 1 november in ons nieuwe huis in te trekken. Er is wel al een gedeelte af en dat is (hoe kan het ook anders) het duivenhok. Afgelopen week hebben ze het hok geplaatst tis een hokje van 6 mtr met 4 afdelingen de grootste is voor de jonge duiven de twee kleinere zijn voor de kwekers en 8 weduwnaars. De hal van de ingang is tevens het verblijf van de duivinnen. We hebben daar een duivinnenbak geplaatst waar twintig duivinnen in kunnen. Dus de ruimtes zijn allemaal goed benut. Ik heb nog wat koppels op een andere locatie zitten waar ik mee aan het kweken ben. Er zijn inmiddels 16 duiven geringd, deze week kan ik er nog een stuk of 6 ringen dus heb dan 22 jonge duiven van mijn eigen duiven waarmee ik dit jaar de jonge duiven vluchten kan gaan vliegen, mijn duivenmaatje Tonnie heeft ook nog een stuk of 7 duiven gekweekt voor mij. Dus in totaal ga ik het jonge duiven seizoen starten met een dertigtal duiven. Het is al met al een drukke onderneming overdag ons eigen bedrijf , de duiven verzorgen op een locatie ongeveer 10 km van huis en sávonds Bob de Bouwer uithangen. Maar het is allemaal voor het goede doel zal ik maar zeggen. Ik zit nu midden in de keukenlarij mijn wederhelft wil namelijk de juiste mate voor de nieuwe keuken weten, maar die kan ik niet exact geven omdat er nog muren gesloopt moet worden die de maatvoering van de keuken kunnen beinvloeden. Dus das ook nog een hele klus om dat naar ieders tevredenheid te regelen. En zoals mijn vader weleens zei “Het is een heel gewip, voordat je opa bent. En zo is het maar net. Tot de volgende keer zal ik maar weer zeggen.

De tijd vliegt voorbij en voor je het weet zijn we een paar weken verder zonder iets te schrijven. De afgelopen weken waren dan drukke en roerige weken. Zoals ik al eerder schreef waren we bezig met de verkoop van onze woning. We hebben besloten om de geplande verkoop niet door te laten gaan dit omdat we voor ons zelf nog geen andere woning naar onze zin hadden gevonden. Maar bij zo een beslissing moeten beide partijen er gelukkiger van worden en wij hadden niet het gevoel dat wij er gelukkiger van werden. Dus vandaar geen verkoop van onze woning, iets waar de kopers natuurlijk niet erg blij mee waren. Onze woning staat nu weer te koop en zijn we er ons wat meer van bewust geworden wat we willen en wat de mogelijkheden zijn. Dan tot overmaat van ramp is onze Morgan voor 2 weken terug overleden aan een maagkanteling. Morgan was een Weimarse staande hond (Weimaraner) hij is bijna 9 jaar geworden. Ik was die dag gewoon thuis had wat klanten op bezoek en Morgan was buiten heerlijk aan het spelen met Pucki (JackRussel). We hadden om 17.00 een afspraak met de makelaar om nog wat details wat betreft de verkoop van onze woning door te nemen. Voor die tijd wilde ik de honden hun brokken geven in de bench, ik had een kwartiertje daarvoor de radiator om hoog gezet zodat het een lekker behagelijk temperatuurtje zou zijn. Dus ik loop naar buiten naar het tuinhuis en daar zie ik Morgan buiten bij de waterbak dood liggen. Op dat moment schrik je jezelf een bult en ben ik vol ongeloof bij hem gaan zitten, heb hem nog vastgehouden en geaaid. Het was een hele verdrietige gebeurtenis, mijn vrouw kwam op dat moment thuis en ik moest haar deze vervelende boodschap mededelen. Ik heb de dierenambulance gebeld en deze mensen hebben onze Morgan netjes opgehaald en hem naar het dieren crematorium gebracht. Ik wil alle respect uitspreken  voor deze vrijwilligers van dierenambulance. Deze mensen verrichten goed werk en gaan met heel veel respect met dier en mens om. Het gemis blijft, Morgan is als puppy van 10 weken bij ons gekomen en was een echte lieverd voor onze meiden de katten en de andere honden die we hebben. We hebben veel plezier met hem en aan hem beleefd hij was een lieverd, hij lag s’avond  bij mijn vrouw op de bank te snurken als een houthakker, om af toe een keer wakker te worden en zich omdraaide en weer heerlijk languit ging liggen om verder te snurken. Tja en dan is het in één keer voorbij een hard gelag maar het is wel de juiste volgorde. Toen wij Morgan bij de fokker gingen ophalen zei ze nog tegen ons dat we deze puppy ooit op een dag ook weer weg zouden moeten brengen, dit omdat mensen nu eenmaal ouder worden als de meeste huisdieren, en voegde ze nog daar aan toe als dat het niet het geval zou zijn het met ons zelf niet goed afgelopen zou zijn. Door de bovengenoemde gebeurtenissen heeft de duivelarij de laatste maanden op een wat lager pitje gestaan. Maar nu ons huis niet verkocht is wil ik toch weer snel de boel op de rit krijgen. Mijn maatje Tonnie is met mijn vlieg en kweekduiven naar de dierenarts gegaan om ze te laten enten. Lam de vader van mijn compagnon heeft het dak van mijn hok aangepast voor een betere verluchting in het hok. Verder heb ik op de vloer roosters gelegd zodat het allemaal wat handiger wordt met schoonhouden. Ik heb nog 1 hok met 3 afdelingen, van dit hok ga ik vooral vliegen, afdeling 1 voor de doffers 1 afdeling 2 voor de duivinnen. Verder nog 1 afdeling voor de jonge duiven. Dit alles natuurlijk zolang het duurt want als ons huis verkocht wordt dan houdt het natuurlijk op, maar tot die tijd ga ik er zeker weer van genieten. Ik ga zelf geen jonge duiven kweken daar heb ik de tijd niet meer voor om ze op tijd klaar te krijgen voor de jonge duiven vluchten. Een bevriende duivenmelker(Gerard van den Bovenkamp) heeft mij een aantal jonge duiven aangeboden zodat ik straks toch mee kan doen met de jonge duiven vluchten, een prachtig aanbod natuurlijk waar ik ook heel blij me ben, gewoon een topaanbod van een topmelker. Mijn moeder zei vaak er zijn altijd mensen die willen helpen “WIE GOED DOET GOED ONTMOET” Weer een paar wijze woorden van een hele wijze vrouw. Tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.

Het blijft nog een paar dagen vriezen en dan zal de temperatuur weer gaan stijgen volgens de weergeleerden. Voor de schaatsliefhebber is dit een minder bericht en de Elfstedentocht lijkt verder weg dan ooit. De welbekende woorden die bij de laatste Elfstedentocht uitgesproken werden  “It Git Oan” zullen voorlopig wel niet uitgesproken worden. Het schaatsseizoen zal zich dit jaar ook weer afspelen op ondergelopen veldjes, parkeerplaatsen en alles wat zich leent om er een schaatsbaantje van te maken. Bergen vrijwilligers die zich de afgelopen weken hebben ingezet om te zorgen voor winterse taferelen en schaatsplezier, misschien zijn deze ijsmeesters wel de grondleggers van de toekomstige opvolgers van Sven Kramer of Irene Wüst. Ik kan alleen maar veel respect opbrengen voor deze mensen die met hart en ziel een ijsbaantje neerleggen en dan vol emotie voor een cameraploeg staan en hun verhaal vertellen over de schaatsbaan die ze aangelegd hebben. Hoe zou het vergaan met de duivensport zullen wij ooit nog iemand vol emotie voor een camera zien staan die vertelt dat het ledenaantal aan het stijgen is en dat de duivensport weer in de lift zit en dat de vernieuwingen en moderniseringen die doorgevoerd zijn gezorgd heeft dat de duivensport betaalbaar is gebleven , gezinsvriendelijker is geworden en dat de duivensport zelfs een Olympische sport is geworden. Dat elk land 10 duiven mag inzetten van de beste 10 liefhebbers, hoe mooi zou dat zijn!!!!!. Hoe mooi zou het zijn als de grote man van het NPO in een praatprogramma wordt uitgenodigd en uitlegt hoe voor 10 jaar terug de duivensport op sterven na dood was en nadat we een vernieuwende en modernere koers zijn gaan varen langzaam vooruit zijn gegaan. En dan verder vertelt dat in de eerste paar jaren van de vernieuwingen het (leek) dat het heel veel leden zou gaan kosten, maar gaandeweg het traject van vernieuwing en modernisering zagen heel veel liefhebbers dat het toch zeker de moeite waard was om het bijltje er niet bij neer te gooien. En dan vertelt de interviewer nog dat hij de duivensport een beetje kent van vroeger , de buurman van hem had namelijk ook duiven. Hij weet zich nog te herinneren dat op de dag van aankomst er geen was aan de lijn mocht hangen te drogen, er mocht niet gespeeld worden , niet gepraat worden zelfs niet gefluisterd en dat alles in een straal van vijf kilometer. Er wordt smakelijk gelachen om zijn verhaal en dan vertelt de grote man van het NPO dat dit allemaal verleden tijd is en dat de duivensport tegenwoordig op een hele andere modernere manier wordt beleefd en dat die moderniseringen en vernieuwingen er hebben toe bijgedragen dat het huidige ledenaantal gestegen is naar bijna vijftigduizend en dat het einde nog niet in zicht is. Ik denk dat dit geen utopie hoeft te zijn!!! “waar een wil is is een weg” zei mijn Moeder vaak. En als ik zei “ik kan het niet” dan zei ze dan pak de emmer maar. Waar ze zoveel mee wilde zeggen dat er altijd mogelijkheden zijn. Vorige week heb ik een van mijn hokken van de hand gedaan, maar daar de volgende keer meer over. Tot de volgende week zal ik maar zeggen.

Vroeg ik me laatst nog af of ik wel zou gaan koppelen dit jaar. Allereerst heb ik afscheid genomen van 75% van mijn vlieg en kweekduiven i.v.m. met de verhuizing van een van mijn duivenhokken. Dus vandaar deze inkrimping van mijn duivenbestand. Mijn bedoeling is om van één hok te gaan vliegen en kweken. Maar wil eerst de nodige aanpassingen ga doen. Ik wil me gaan focussen op de midfond en vooral de eendaagse, dus wil ik een klein aantal vliegers gaan koppelen. Volgende keer wat meer over de aanpassingen aan het hok.

IK WIL IEDEREEN EEN GEZOND, GELUKKIG EN NATUURLIJK  EEN VLIEGRIJK 2017 TOEWENSEN

De Sprinter is een duif van mijn maatje Tonnie Schmitjes  uit Millingen a/d Rijn Deze duif vloog 2 x teletekst en is door Tonnie dit jaar op het kweekhok geplaatst en zal tegen zijn beste duivin gezet worden. Later meer ……………

KLIK OP DE FOTO VOOR EEN VERGROTING.

Zoals ik eerder schreef wist ik nog niet wanneer ik de duiven ging koppelen voor de kweek en sterker nog of ik überhaupt wel zou gaan koppelen i.v.m. met de verkoping van ons huis. Het gaat erop lijken dat ik dit jaar niet hoeft te koppelen tenminste niet meer om meer om van mijn huidige adres te gaan vliegen. Het belangrijkste is nu om te kijken hoe het zich verder gaat ontwikkelen en wat ik dit jaar nog kan betekenen voor mezelf wat betreft de duivelarij. We zullen het gaat zien.  Tot de volgende keer zal ik maar weer zeggen.

We zitten op de laatste dag van het oude jaar, beter gezegd als ik dit schrijf zijn we nog 4 uurtjes verwijderd van het nieuwe jaar. Op oudejaarsdag en avond overdenk ik wat het afgelopen jaar allemaal de revue heeft gepasseerd is, de leuke en vervelende gebeurtenissen de successen en de teleurstellingen. Het mooie is dat je over het algemeen de leuke dingen en successen beter onthoud en sneller voor de geest kunt halen. En tijdens deze overdenkingen hoor ik het vuurwerk al zo een beetje de hele dag knallen en tijdens dit geknal denk ik nog terug aan de tijd dat ikzelf nog een menneke was van een jaar of 8 a 9. De dagen na kerst werd er al over oudjaarsavond gesproken, mijn vader die buiten weer de oliebollen en appelbeignets ging bakken met alle risicos van dien. Mijn vader bakte oliebollen met vloeibare olie in een pan op een oud gasstel wat onder een afdak bij de schuur was neergezet. Het was elk jaar weer een happening eer mijn vader het hele zaakje goed aan de praat had . De mix was een dag ervoor op de ouderwetse manier gemaakt want mijn moeder deed altijd een stukje bakkergist door de oliebollenmix, daar werden ze lekker luchtig van. Op het moment dat de mix naar buiten werd gedragen zag ik mijn moeder al verschrikt naar de pan met hete olie kijken en ze slaakte al een zucht van verlichting als de boel nog niet in de brand stond. Mijn vader was het n.l. al een paar jaar op rij gelukt om voordat er ook maar één oliebol gebakken was de boel al in de fik stond. Deze keer zou en moest het goed gaan en inderdaad het lukte weer niet. Net toen mijn vader de eerste lepel met het oliebollenbeslag in de hete olie liet zakken ,schoot de gasslang van de gaspit en jawel hoor het hele zaakje weer in de fik. Snel moest de boel weer gerepareerd worden zodat mijn vader verder kon met zijn missie. Binnen stond mijn moeder achter het fornuis waar ze de voorbereidingen aan het treffen was om de lekkerste hapjes te maken voor oudejaarsavond. balletjes gehakt met een stukje augurk of stukjes verse worst met een amsterdams uitje. Tevens was ze de eitjes aan het koken om er later met een speciale zelfgemaakte kruidenmix gemend met het eigeel en mayonaise, om er gevulde eitjes van te maken. Heerlijke hapjes waren dat , ze werden op een schaal gedaan en in de kelder gezet zodat ze savonds afgekoeld waren om geconsumeerd te worden bij de borrel. Ik zie het nog zo voor me, een prachtige herinnering waar ik altijd een beetje melancholisch van wordt. Verder hadden we op deze avond ook nog het vuurwerk , wat ik graag wilde zien en ik wilde dan perse ook opblijven tot 12.00 uur om al dat geknal en lichtflitsen te kunnen aanschouwen. En natuurlijk mocht ik dat ook, het was voor mij de grote opblijf avond en zou het allemaal mee gaan maken. Maar meestal na een glaasje Joy Sinas en een paar oliebollen en hapjes hielden mijn ogen het niet meer , en werd ik om middernacht wakker gemaakt om met een slapend gezicht het vuurwerk te aanschouwen. Ik denk er met een fijn gevoel op terug en heb hetzelfde met onze dochters meegemaakt toen ze deze leeftijd hadden. Vanavond zitten we met vrienden en eten ook weer oliebollen en hapjes en gaat het zeker gezellig worden. Tja en wat gaat er gebeuren met de duivensport , krijgen we nieuwe kring indelingen , nieuwe vliegprogrammas, één overkoepelend orgaan die eenduidigheid in de duivensport zal gaan brengen, zoals dat ook het geval is bij de voetbal , volleybal, hockey en turnbonden. Eenduidigheid dus dat voor iedereen die de duivensport bedrijft dezelfde regels gelden. Laten we het hopen en blijven geloven in een goede afloop. Ik ga alle bestuurders veel wijsheid toewensen en natuurlijk ook zoals ik dat iedereen toewens een hele fijne jaarwisseling en een goed gezond en vliegrijk 2017. En zo als mijn moeder vaak zei “Je moet pas stoppen met leven als je dood bent” tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.

We zitten een dag voor de kerstavond, de kerstgedachte is na de gebeurtenissen van deze week verder weg dan ooit. Vrede op aarde, veel mensen zijn met deze gedachte  opgegroeid,  maar het zijn al heel lang alleen nog maar mooie woorden. Ik herinner me nog dat mijn vader mij vertelde dat hij werd opgeroepen om als militair naar Indonesië te gaan om deze Nederlandsche kolonie te gaan verdedigen. Samen met 6000 man 6 weken lang op een schip naar een ver vreemd land met een heel andere cultuur en waar een handjevol Nederlanders al een paar eeuwen lang de scepter zwaaide. een land dat 20 keer zo groot is als Nederland en waar 250 miljoen mensen wonen dus dat is 12 keer zoveel als in Nederland. Mijn vader is daar 3 jaar lang gestationeerd geweest, heeft daar moeten vechten voor (god en vaderland) maar waar het uiteindelijk om ging, was dat al die duizenden manschappen alleen maar daar waren, om te zorgen dat de (oude)  kolonialen met de welbekende VOC mentaliteit vrij baan kregen om al hun waardevolle bezittingen en bakken met geld veilig te stellen en te zorgen dat ze heelhuids naar Nederland of een ander veilig land afreisde. Het heeft aan heel veel jongens zowel Nederlanders, Indonesiërs en Molukkers het leven gekost. En diegene die het overleefd hebben en terugkwamen naar Nederland. Diegene waren allemaal beschadigd, de een kon er redelijk goed mee omgaan voor de ander is het zijn verdere leven een zware last gebleven. Ook voor de mensen uit Indonesië en uit de Molukken die aan Nederlandse zijde stonden was het een hard gelag. Hun huis en haard en familie achter moeten laten in hun vaderland. Ze zijn met mooie beloftes naar Nederland gekomen, maar eenmaal hier aangekomen waren van die beloftes weinig meer over. Ze werden bij elkaar gezet in houten barakken of erger nog, in een 2e wereldoorlog voormalig Duits doorvoer kamp (Westerbork). Mijn vader zei daar later over dat hij zich daar best schuldig oever heeft gevoeld en dat hij de gedachte “Vrede Op Aarde” totaal was kwijtgeraakt en dat het alleen maar gebaseerd was op hoop. Ik schrijf in mijn stukjes vaak over hoop en  dan zeg ik als je maar lang genoeg hoopt het vanzelf wel een keer goed komt. Maar naar de recente aanslagen, oorlogen en gebeurtenissen in het afgelopen jaren, kan ik niet anders zeggen dan, dat ik mijn vader jammer genoeg gelijk moet geven. Vrede op Aarde is verder weg dan ooit en toch gaan we de kerst vieren met de “Hoop op een Vredige Aarde” denk ik dan maar. Als ik dan weer denk aan onze sport, dan worden duiven gezien als een vredessymbool. Ik heb op het ogenblik nog 50 vredessymbolen op het hok zitten, en het is voor mij ook inderdaad zo dat als ik in het hok kom en de vredesymbolen monter in hun bak zie zitten of ik zie ze lekker over de grond lopen hier en daar een korreltje graan pikkend of lekker rondfladderen van buiten naar binnen. Dan vergeet ik inderdaad alles en kom ik met een vredig gevoel weer het hok uit. Of ze dat bedoelen met een vredesduif dat betwijfel ik ten zeerste, maar het gevoel is er wel even. Ik blijf voor iedereen hopen dat je net als ik zo af en toe een klein vredesmomentje hebt. Want van een echte wereldvrede zal het voorlopig wel niet komen!!! . Maar zoals mijn moeder vaak zei “Wie het kleine niet eert is het grote niet weert” dus geniet van de kleine momenten. Ik wil iedereen een hele fijne, warme en liefdevolle kerst toewensen. En tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.

Alweer bijna een jaar voorbij , de tijd vliegt !!!. Het lijkt wel hoe meer de jaren verstrijken des te  sneller de tijd lijkt te gaan. En toch moet er tegen het eind van het jaar altijd nog een eindsprintje worden uitgegooid. Alles moet af, alles moet klaar.!!!!  Het lijkt wel of er geen nieuw jaar meer komt, en dat dit echt de laatste paar dagen zijn . Alles in deze tijd van het jaar staat in het teken van kerst en nieuwjaar.  Overal waar je loopt en waar je kijkt alles gaat over kerst en oud en nieuw. Het begint al met de reclamefolders in de bus met de meest uitgebreide vleesschotels , ijstaarten, wijnen, kerstbomen , verlichting,  het houdt niet op. Als je de folders net uit hebt gelezen gaan we in de reclames op TV gewoon verder. De mooiste sferen worden getoond, van een grote rode truck met duizenden verlichtte lampjes die door een prachtig winterlandschap aan komt rijden, of de gezelligste familie taferelen in een prachtig versierde woonkamer met een nog mooiere gedekte kersttafel waar opa , en oma hun kinderen en kleinkinderen ontvangen en als grote verrassing gaat de deurbel en staat de verloren zoon voor de deur die speciaal overgevlogen is uit een ver vreemd land en de kerst thuis komt vieren. En dan niet te vergeten de kookshows met top tv koks , in elk programma staat tegenwoordig wel een kok.  En deze koks maken de geweldigste gerechten in een half uurtje tijd, ze hebben 7 magnetrons , 24 kookplaten, 5 hete luchtovens , 3 rookovens, 12 grilplaten de mooiste potten en pannen tot hun beschikking, en niet te vergeten de mooiste vlees en vis de mooiste groenten en fruit en de heerlijkste wijnen en likeuren. Alles wat we horen en zien geeft ons het idee dat de gezelligste dagen van het jaar eraan zitten te komen, en zo gaan we ons ook voelen of je het nou wilt of niet het zit gewoon in ons systeem. Kortom kerstmis blijft een van de mooiste tijden van het jaar met of zonder sneeuw, het is gewoon het familiefeest bij uitstek. En tussen al dit kerstgeweld gaat de duivelary gewoon door. De eerste jonge duiven zullen al snel het daglicht (kunstlicht) gaan zien want begin januari moeten ze geringd worden. De winterkweek is in volle gang , dit is voor veel duivenmelkers een prachtige tijd om hun jonge aanwas op te zien groeien om straks in het nieuwe seizoen de sterren van de hemel te kunnen vliegen. Voor andere liefhebbers die nog even wachten en wat later beginnen te kweken, is de tijd rond de kerst en oud en nieuw een mooie tijd om de puntjes op de I te zetten. Een weekje of misschien wel 2 weken vrij geeft de tijd om rustig de kweekkoppels samen te stellen eventueel nog kleine aanpassingen aan het hok te doen. Dit zijn de laatste dagen van een jaar. Een jaar waarin van alles is gebeurd en we weer met volle overtuiging en goede moed het nieuwe jaar tegemoet gaan zien.  Met alle vernieuwingen, ook in de duivensport. Er worden nieuwe vlieg programmas  gepresenteerd met de bedoeling om de verliezen van de jonge duiven tegen te gaan, ook worden er nieuwe ideeen gepresenteerd om de verliezen van de leden tegen te gaan en ook om mensen enthousiast te maken voor de duivelary. Er  moet iets gebeuren met de duivelary dat weten we allemaal, ik denk dat we het wel de tijd moeten geven en te zorgen dat er weloverwogen en goede beslissingen worden genomen waardoor de duivensport weer een positieve toekomst krijgt. Mijn moeder zei altijd “Als het hard regent , regent het nooit lang” waar ze zoveel mee wilde zeggen als alles snel gaat is het ook zo weer voorbij. Tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.