Categorie archieven: 2016

We zitten op de laatste dag van het oude jaar, beter gezegd als ik dit schrijf zijn we nog 4 uurtjes verwijderd van het nieuwe jaar. Op oudejaarsdag en avond overdenk ik wat het afgelopen jaar allemaal de revue heeft gepasseerd is, de leuke en vervelende gebeurtenissen de successen en de teleurstellingen. Het mooie is dat je over het algemeen de leuke dingen en successen beter onthoud en sneller voor de geest kunt halen. En tijdens deze overdenkingen hoor ik het vuurwerk al zo een beetje de hele dag knallen en tijdens dit geknal denk ik nog terug aan de tijd dat ikzelf nog een menneke was van een jaar of 8 a 9. De dagen na kerst werd er al over oudjaarsavond gesproken, mijn vader die buiten weer de oliebollen en appelbeignets ging bakken met alle risicos van dien. Mijn vader bakte oliebollen met vloeibare olie in een pan op een oud gasstel wat onder een afdak bij de schuur was neergezet. Het was elk jaar weer een happening eer mijn vader het hele zaakje goed aan de praat had . De mix was een dag ervoor op de ouderwetse manier gemaakt want mijn moeder deed altijd een stukje bakkergist door de oliebollenmix, daar werden ze lekker luchtig van. Op het moment dat de mix naar buiten werd gedragen zag ik mijn moeder al verschrikt naar de pan met hete olie kijken en ze slaakte al een zucht van verlichting als de boel nog niet in de brand stond. Mijn vader was het n.l. al een paar jaar op rij gelukt om voordat er ook maar één oliebol gebakken was de boel al in de fik stond. Deze keer zou en moest het goed gaan en inderdaad het lukte weer niet. Net toen mijn vader de eerste lepel met het oliebollenbeslag in de hete olie liet zakken ,schoot de gasslang van de gaspit en jawel hoor het hele zaakje weer in de fik. Snel moest de boel weer gerepareerd worden zodat mijn vader verder kon met zijn missie. Binnen stond mijn moeder achter het fornuis waar ze de voorbereidingen aan het treffen was om de lekkerste hapjes te maken voor oudejaarsavond. balletjes gehakt met een stukje augurk of stukjes verse worst met een amsterdams uitje. Tevens was ze de eitjes aan het koken om er later met een speciale zelfgemaakte kruidenmix gemend met het eigeel en mayonaise, om er gevulde eitjes van te maken. Heerlijke hapjes waren dat , ze werden op een schaal gedaan en in de kelder gezet zodat ze savonds afgekoeld waren om geconsumeerd te worden bij de borrel. Ik zie het nog zo voor me, een prachtige herinnering waar ik altijd een beetje melancholisch van wordt. Verder hadden we op deze avond ook nog het vuurwerk , wat ik graag wilde zien en ik wilde dan perse ook opblijven tot 12.00 uur om al dat geknal en lichtflitsen te kunnen aanschouwen. En natuurlijk mocht ik dat ook, het was voor mij de grote opblijf avond en zou het allemaal mee gaan maken. Maar meestal na een glaasje Joy Sinas en een paar oliebollen en hapjes hielden mijn ogen het niet meer , en werd ik om middernacht wakker gemaakt om met een slapend gezicht het vuurwerk te aanschouwen. Ik denk er met een fijn gevoel op terug en heb hetzelfde met onze dochters meegemaakt toen ze deze leeftijd hadden. Vanavond zitten we met vrienden en eten ook weer oliebollen en hapjes en gaat het zeker gezellig worden. Tja en wat gaat er gebeuren met de duivensport , krijgen we nieuwe kring indelingen , nieuwe vliegprogrammas, één overkoepelend orgaan die eenduidigheid in de duivensport zal gaan brengen, zoals dat ook het geval is bij de voetbal , volleybal, hockey en turnbonden. Eenduidigheid dus dat voor iedereen die de duivensport bedrijft dezelfde regels gelden. Laten we het hopen en blijven geloven in een goede afloop. Ik ga alle bestuurders veel wijsheid toewensen en natuurlijk ook zoals ik dat iedereen toewens een hele fijne jaarwisseling en een goed gezond en vliegrijk 2017. En zo als mijn moeder vaak zei “Je moet pas stoppen met leven als je dood bent” tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.

We zitten een dag voor de kerstavond, de kerstgedachte is na de gebeurtenissen van deze week verder weg dan ooit. Vrede op aarde, veel mensen zijn met deze gedachte opgegroeid, maar het zijn al heel lang alleen nog maar mooie woorden. Ik herinner me nog dat mijn vader mij vertelde dat hij werd opgeroepen om als militair naar Indonesië te gaan om deze Nederlandsche kolonie te gaan verdedigen. Samen met 6000 man 6 weken lang op een schip naar een ver vreemd land met een heel andere cultuur en waar een handjevol Nederlanders al een paar eeuwen lang de scepter zwaaide. een land dat 20 keer zo groot is als Nederland en waar 250 miljoen mensen wonen dus dat is 12 keer zoveel als in Nederland. Mijn vader is daar 3 jaar lang gestationeerd geweest, heeft daar moeten vechten voor (god en vaderland) maar waar het uiteindelijk om ging, was dat al die duizenden manschappen alleen maar daar waren, om te zorgen dat de (oude) kolonialen met de welbekende VOC mentaliteit vrij baan kregen om al hun waardevolle bezittingen en bakken met geld veilig te stellen en te zorgen dat ze heelhuids naar Nederland of een ander veilig land afreisde. Het heeft aan heel veel jongens zowel Nederlanders, Indonesiërs en Molukkers het leven gekost. En diegene die het overleefd hebben en terugkwamen naar Nederland. Diegene waren allemaal beschadigd, de een kon er redelijk goed mee omgaan voor de ander is het zijn verdere leven een zware last gebleven. Ook voor de mensen uit Indonesië en uit de Molukken die aan Nederlandse zijde stonden was het een hard gelag. Hun huis en haard en familie achter moeten laten in hun vaderland. Ze zijn met mooie beloftes naar Nederland gekomen, maar eenmaal hier aangekomen waren van die beloftes weinig meer over. Ze werden bij elkaar gezet in houten barakken of erger nog, in een 2e wereldoorlog voormalig Duits doorvoer kamp (Westerbork). Mijn vader zei daar later over dat hij zich daar best schuldig oever heeft gevoeld en dat hij de gedachte “Vrede Op Aarde” totaal was kwijtgeraakt en dat het alleen maar gebaseerd was op hoop. Ik schrijf in mijn stukjes vaak over hoop en dan zeg ik als je maar lang genoeg hoopt het vanzelf wel een keer goed komt. Maar naar de recente aanslagen, oorlogen en gebeurtenissen in het afgelopen jaren, kan ik niet anders zeggen dan, dat ik mijn vader jammer genoeg gelijk moet geven. Vrede op Aarde is verder weg dan ooit en toch gaan we de kerst vieren met de “Hoop op een Vredige Aarde” denk ik dan maar. Als ik dan weer denk aan onze sport, dan worden duiven gezien als een vredessymbool. Ik heb op het ogenblik nog 50 vredessymbolen op het hok zitten, en het is voor mij ook inderdaad zo dat als ik in het hok kom en de vredesymbolen monter in hun bak zie zitten of ik zie ze lekker over de grond lopen hier en daar een korreltje graan pikkend of lekker rondfladderen van buiten naar binnen. Dan vergeet ik inderdaad alles en kom ik met een vredig gevoel weer het hok uit. Of ze dat bedoelen met een vredesduif dat betwijfel ik ten zeerste, maar het gevoel is er wel even. Ik blijf voor iedereen hopen dat je net als ik zo af en toe een klein vredesmomentje hebt. Want van een echte wereldvrede zal het voorlopig wel niet komen!!! . Maar zoals mijn moeder vaak zei “Wie het kleine niet eert is het grote niet weert” dus geniet van de kleine momenten. Ik wil iedereen een hele fijne, warme en liefdevolle kerst toewensen. En tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.

Alweer bijna een jaar voorbij , de tijd vliegt !!!. Het lijkt wel hoe meer de jaren verstrijken des te sneller de tijd lijkt te gaan. En toch moet er tegen het eind van het jaar altijd nog een eindsprintje worden uitgegooid. Alles moet af, alles moet klaar.!!!! Het lijkt wel of er geen nieuw jaar meer komt, en dat dit echt de laatste paar dagen zijn . Alles in deze tijd van het jaar staat in het teken van kerst en nieuwjaar. Overal waar je loopt en waar je kijkt alles gaat over kerst en oud en nieuw. Het begint al met de reclamefolders in de bus met de meest uitgebreide vleesschotels , ijstaarten, wijnen, kerstbomen , verlichting, het houdt niet op. Als je de folders net uit hebt gelezen gaan we in de reclames op TV gewoon verder. De mooiste sferen worden getoond, van een grote rode truck met duizenden verlichtte lampjes die door een prachtig winterlandschap aan komt rijden, of de gezelligste familie taferelen in een prachtig versierde woonkamer met een nog mooiere gedekte kersttafel waar opa , en oma hun kinderen en kleinkinderen ontvangen en als grote verrassing gaat de deurbel en staat de verloren zoon voor de deur die speciaal overgevlogen is uit een ver vreemd land en de kerst thuis komt vieren. En dan niet te vergeten de kookshows met top tv koks , in elk programma staat tegenwoordig wel een kok. En deze koks maken de geweldigste gerechten in een half uurtje tijd, ze hebben 7 magnetrons , 24 kookplaten, 5 hete luchtovens , 3 rookovens, 12 grilplaten de mooiste potten en pannen tot hun beschikking, en niet te vergeten de mooiste vlees en vis de mooiste groenten en fruit en de heerlijkste wijnen en likeuren. Alles wat we horen en zien geeft ons het idee dat de gezelligste dagen van het jaar eraan zitten te komen, en zo gaan we ons ook voelen of je het nou wilt of niet het zit gewoon in ons systeem. Kortom kerstmis blijft een van de mooiste tijden van het jaar met of zonder sneeuw, het is gewoon het familiefeest bij uitstek. En tussen al dit kerstgeweld gaat de duivelary gewoon door. De eerste jonge duiven zullen al snel het daglicht (kunstlicht) gaan zien want begin januari moeten ze geringd worden. De winterkweek is in volle gang , dit is voor veel duivenmelkers een prachtige tijd om hun jonge aanwas op te zien groeien om straks in het nieuwe seizoen de sterren van de hemel te kunnen vliegen. Voor andere liefhebbers die nog even wachten en wat later beginnen te kweken, is de tijd rond de kerst en oud en nieuw een mooie tijd om de puntjes op de I te zetten. Een weekje of misschien wel 2 weken vrij geeft de tijd om rustig de kweekkoppels samen te stellen eventueel nog kleine aanpassingen aan het hok te doen. Dit zijn de laatste dagen van een jaar. Een jaar waarin van alles is gebeurd en we weer met volle overtuiging en goede moed het nieuwe jaar tegemoet gaan zien. Met alle vernieuwingen, ook in de duivensport. Er worden nieuwe vlieg programmas gepresenteerd met de bedoeling om de verliezen van de jonge duiven tegen te gaan, ook worden er nieuwe ideeen gepresenteerd om de verliezen van de leden tegen te gaan en ook om mensen enthousiast te maken voor de duivelary. Er moet iets gebeuren met de duivelary dat weten we allemaal, ik denk dat we het wel de tijd moeten geven en te zorgen dat er weloverwogen en goede beslissingen worden genomen waardoor de duivensport weer een positieve toekomst krijgt. Mijn moeder zei altijd “Als het hard regent , regent het nooit lang” waar ze zoveel mee wilde zeggen als alles snel gaat is het ook zo weer voorbij. Tot de volgende week zal ik maar weer zeggen.

We zitten in december de feestelijke maand bij uitstek. Vieren we op 5 december eerst het sinterklaasfeest (met of zonder zwarte pieten discussie). Daarna gaan we ons langzaam opmaken voor het kerstfeest. Het feest waar alles overdadig is, neem het eten de cadeaus de vrije tijd met gezin , familie en vrienden. Het is de tijd om met een lekker drankje en hapje het afgelopen jaar nog eens door te nemen en terug te blikken wat is geweest. In deze periode denk ik ook nog vaak en graag terug naar vroeger tijden, hoe het bij ons thuis eraan toe ging met het Sinterklaas en kerstfeest. Het Sinterklaasfeest waren het vooral de angst (de roe de zak en mee genomen worden naar Spanje) en de spanning van het onverwachte en de cadeautjes, en daarna de opluchting en blijheid. Ik kan me nog herinneren dat dit geduurd heeft tot ik een jaar of 9 was, de lol was er toen voor mij af en ook voor mijn ouders. Je kreeg nog wel cadeautjes maar de spanning was eraf. Zo was het kerstfeest toen ik nog een jong manneke was bij uitstek het feest van verveling. We moesten naar de nachtmis, meestal harstikke koud in de kerk en al die zwaarmoedige teksten en liedjes die gezongen werden. Ik had altijd het idee dat het vooral niet leuk mocht zijn. Als de kerstdienst afgelopen was liep iedereen schoorvoetend door de lange kerkgang naar buiten en wenste elkaar fijne kerstdagen. Dan stapten we in de auto en reden naar huis om samen kerstavond te vieren. Mijn moeder had meestal een heerlijke soep gemaakt. (de zelfgemaakte ossenstaartsoep met een scheutje madeira erin is me het meeste bijgebleven die was heerlijk) Daarna kregen we een pasteitje van zelfgemaakt kalfstong ragout. Ik had die tong in een pan met water zien liggen om gekookt te worden, op dat moment had ik niet het idee dat het zo lekker kon zijn. Daarna kwam het toetje uit een pakje Saroma heette dat spul , een puddingpoeder opgeklopt in melk en daarna in de koelkast gezet zodat het op kon stijven. het werd als laatste opgediend in een mooi glazen schaaltje met een kers en een toef slagroom. Dat was de kerstavond op naar de vervelende eerste en tweede kerstdag , 2 dagen van verveling , hangen en vallen in de bank of stoel, veel eten en drinken en niks kunnen ondernemen want het was kerst en dan kon en mocht niks. Nu ik er achteraf over nadenk zijn het hele mooie herinneringen waar ik soms met weemoed aan terug denk. Ik zie mijn ouders in hun jongere jaren nog zo voor me, en nu ze er allebei niet meer zijn wordt ik vooral in deze tijd nog weleens overmand door kleine emoties. Nu beleef ik het Sinterklaas en kerstfeest net zoals mijn ouders toen jaren geleden toen ik nog thuis woonde. Ik kijk uit naar de Sinterklaas om onze dochters en hun vriendjes een kleinigheidje te geven, om daarna lekker te gourmetten met ons gezin. En zo gaat het ook met de kerst . Zelfs naar de avondmis in de kerk gaan doen we nog steeds, mede omdat mijn vrouw in een koor zit die met de kerst altijd een kerkdienst op moeten luisteren. En na de dienst je raad het al wordt de tafel gedekt en eten we ossenstaartsoep (niet zo lekker als van mijn moeder) en luxe kalfsragout (tenminste dat staat op het potje) Maar de sfeer nu is hetzelfde als toen en onze dochters vinden het net zo oubollig als ik dat toen ook vond. Maar ik kijk er toch elk jaar weer halsreikend naar uit om samen met ons gezin de kerst te vieren. Tijdens al deze geneugten gaat de duivelarij natuurlijk gewoon door, alleen voor aankomend seizoen weet ik mezelf nog steeds niet goed raad hoe ermee om te gaan. Zoals ik al eerder schreef gaan we ons huis proberen te verkopen, en naar gelang daarvan en hoe snel dat zal gaan kan ik pas een goed plan maken. Ik heb nog geen idee wanneer ik ga koppelen. Zeker omdat het zomaar kan zijn dat je halverwege het seizoen moet stoppen, omdat je huis kunt verkopen (en ik het thuis ook niet voor elkaar zal krijgen als ik zeg dat ik eerst het duivenseizoen af wil maken) en terecht!!!.. Ik vindt het lastig om juist nu jonge duiven te gaan kweken als ik niet zeker weet of ik er ook mee kan gaan vliegen. Wan op het moment dat ik ergens anders ga wonen worden het allemaal vastzitters en daar kies ik niet voor. Het blijft een dilemma, want op het moment van verhuizen kun je gewoon opnieuw beginnen, je huidige vliegploeg zal ik over moeten wennen met alle problemen van dien, dus daar kies ik niet voor. De enige optie is om dit jaar gewoon aan te kijken en geen of weinig jongen te kweken . Het gaat me wel aan het hart , maar het is niet anders en verder zie ik het ook wel als mogelijkheid en uitdaging om straks op een nieuwe lokatie helemaal opnieuw te beginnen met frisse ideeen. Dus zoals Johan Cruyff altijd zei Elk nadeel heb z’n voordeel en zoals mijn moeder altijd zei en daar heb ik toch nog steeds meer vertrouwen in “Je kunt beter de broek laten zakken, dan de moed” en zo is het natuurlijk ook. Tot de volgend week zal ik maar weer zeggen.

Schreef ik vorige week nog over de eerste nachtvorstjes, zitten we nu weer met temperaturen van tot de 15 graden boven nul. Het weer blijft een onvoorspelbare factor. Het is natuurlijk ook zo dat het klimaat de laatste jaren steeds meer verandert. Ik zit nu 40 jaar in het schildersvak , en vanuit de begin periode van mijn schilders carriere weet ik nog dat 15 maart het startschot werd gegeven wat betreft het buiten schilderen , en 15 oktober was de uiterste eind datum van het buiten schilderwerk. In de huidige tijd en klimaat is de gemiddelde luchtvochtigheid in april hetzelfde als vroeger in maart en zo is het ook met het einde van het seizoen in november is de gemiddelde luchtvochtigheid hetzelfde als vroeger in oktober, en zo is het ook met de temperatuur, dus alles schuift op . Het zijn in het schildersvak ook de materialen die door ontwikkelt zijn aan de normen van de huidige tijd o.a. sneller drogende producten , milieu vriendelijke producten. Afijn de afgelopen jaren is er veel veranderd qua klimaat voor mens en dier . Voor mensen zijn de klimaat veranderingen niet makkelijk om te handelen, en dat is ook een beetje het probleem. Want mensen leven op dagen, weken ,maanden, jaren . Voor dieren is dat een heel ander verhaal natuurlijk merken hun ook de klimaat veranderingen, maar dieren denken niet in tijd, dieren werken op seizoen, gevoel en intuitie. Ik denk dat de duivensport een groot voorbeeld is van interactie tussen mens en dier. Alleen de mens blijft vasthouden aan de tijdlijn waarin we leven en dieren volgen hun intuitie . Daarom denk ik dat we de duivensport aan moeten passen aan de duiven en minder kunstgrepen uit moeten halen. B.v. de winterkweek daar beginnen we eind november te koppelen om begin januari de eerste jonge duiven te kunnen ringen . Maar eindelijk zijn we een maand te vroeg gezien hoe het klimaat zich nu gedraagt. Wat voor mij zoveel wilt zeggen dat de duiven in dit geval nog niet 100% klaar zijn om te gaan kweken. De chromozomen in het lichaam van een duif weten of deze klaar zijn om te gaan kweken . Dat heeft te maken met licht, lucht, temperatuur, maanstand, zonnestand en al deze facetten bepalen mede het magnetisch veld van de aarde waar duiven heel gevoelig voor zijn. Dus als het klimaat een maand later begint in de belevingswereld van de duiven zullen we ook rekening moeten houden met het koppelen en kweken van de duiven. Als de duiven klaar zijn qua geest en lichaam zal het bevruchtings percentage ook hoger zijn , en zullen de jongen duiven in het ei daar positief op reageren en op deze manier al sterker ter wereld komen en ook meer weerstand hebben tegen ziektes en dergelijke. Daarom ga ik daar dit jaar rekening mee houden en wil ik een maand later met volle maan koppelen om de kweek zo positief mogelijk te beinvloeden. Tot voorgaande conclusie ben ik gekomen naar aanleiding van een gesprek dat ik had met een oude duiven liefhebber die tevens amateur meteoroloog en weerdeskundige is. Hij vertelde mij dat hij tot deze conclusies is gekomen naar een inmiddels al een 5 jaren durend onderzoek. Hij was zo overtuigd van zijn onderzoek, en vertelde tussen neus en lippen ook nog effe dat zijn theorie mede oorzaak was van de grote verliezen van de (jonge ) duiven. Ik vindt zijn verhaal zeker de moeite waard en wil het dan ook gaan uitproberen. Ik zal jullie op de hoogte houden van bevindingen en verloop. En zoals mijn vader altijd zei “Wie niet waagt blijft maagd” tot de volgende week zal ik maar zeggen.

De eerste paar nachtvorstjes hebben we gehad, dus de boerenkool kan weer op tafel. Ik zie het nog voor me hoe bij mijn ouders alleen de eenzame toppen boerenkool nog in de moestuin stonden, alles was al van het land behalve van die lange stelen met een kreukelig groen blad met aan de onderkant hier en daar wat bruinig verkleurd blaadjes die zaten te wachten op de eerste vorst, dan pas was de boerenkool op z’n lekkerst en konden de toppen gesneden worden en kon er boerenkool stamppot worden gemaakt. Tegenwoordig kun je het hele jaar boerenkool eten het ligt bij de supermarkt in de vriezer , en mensen die nog een moestuintje hebben snijden de boerenkool toppen en leggen die een paar uur in de vriezer, dan is de vorst er ook overheen geweest!!!!!. De winter dient zich aan en doet langzaam zijn intrede, we gaan richting december de maand van cadeaus , overdadig eten en ook de maand van de lampjes en lichtpuntjes. Voor mij is het einde van het jaar een tijd van overdenkingen. Zo laat ik het afgelopen jaar voor mezelf nog even de reveu passeren, de leuke dingen maar ook de vervelende dingen komen in mijn gedachten nog even langs. Zoals het overlijden van een lid in onze club , hij was pas 42 jaar en zag het leven niet meer zitten. Wat ik mezelf vaak afgevraagd heb wat kan er nu zo erg zijn dat je niet meer wilt leven, dat je niet meer kunt genieten van al het mooie om ons heen. Ik heb ook vaak gedacht aan mensen die ongeneselijk ziek zijn en die vechten om in leven te blijven en aan het einde van hun latijn zichzelf moeten overgeven. Hoe oneerlijk is dat vraag ik mezelf dan af, de een stapt met een gezond lijf en leden uit het leven , en de ander vecht met een ziek lichaam om in leven te blijven. Mijn moeder zei altijd “je kunt iemand wel voor de kop kijken, maar niet erin” en zo is het natuurlijk ook. Ik vindt dat je het geluk en vooral de onafhankelijkheid van jezelf af moet laten hangen. Ik ben voorstander om zoveel mogelijk je eigen plan trekken zonder iemand tekort te doen. Binnen ons gezin wordt dit onderwerp regelmatig besproken met onze dochters (20 en 22 jaar). Het zijn al grote volwassen meiden waar ik hartstikke trots op ben, en die aan het begin van grote veranderingen in hun leven staan, o.a. vriendje(s), opleidingen, een leuke baan, stappen, op zich zelf gaan wonen. Al deze belangrijke beslissingen kunnen worden genomen als je er zelf klaar voor bent en je er gelukkig van wordt. Ik denk dat je ten alle tijden moet proberen om jezelf uit te dagen. Zo hebben wij als gezin besloten om ons huis weer in de verkoop te zetten , we hebben ons huis al eerder in de verkoop gehad van 2014 t/m begin 2016 het wilde toen niet zo vlotten, het was gewoonweg niet de beste tijd toen . De reden dat we ons huis willen verkopen is dat we graag rondom het huis kunnen lopen , een zekere mate van vrijheid zal ik maar zeggen, en waar dat zal zijn weten we nu nog niet . Wat we wel hebben besloten is dat het binnen een uur van onze huidige werkplek moet zijn. En wat voor mij heel belangrijk is dat ik er de duivensport kan bedrijven. Als je de beslissing neemt om je huis te verkopen en gaan te verhuizen zit daar nooit een tijdsplan bij, je weet immers nooit hoe snel je huis verkocht wordt. In je achterhoofd hoop je natuurlijk zo snel mogelijk, en voor een goed bedrag. En daar komt een stukje onzekerheid om de hoek kijken, zeker met betrekking tot de duivelary . Zal ik vroeg of laat gaan koppelen? of zal ik wel koppelen ? kan ik nog met de oude duiven en jaarlingen spelen? , ga ik duiven over wennen? of ga ik opnieuw beginnen met jonge duiven op het nieuwe woonadres?. En waar kom ik terecht kan ik nog bij mijn oude club blijven?, of moet ik lid worden bij een nieuwe vereniging?. En wat ook mee speelt moet ik wel alle veranderingen aan de hokken doorvoeren als ik toch ga verhuizen. Deze gedachten schieten geregeld door mijn hoofd, maar het weerhoudt mij er niet van om de ingeslagen weg te blijven volgen. Het is natuurlijk nog niet zover maar dat ons huis in de verkoop komt en verkocht gaat worden is een feit, en met die gedachte ga ik ook het nieuwe duivenseizoen in. En verder is het gewoon afwachten hoe snel ons huis verkocht zal worden en wij op zoek kunnen naar een nieuwe stek. Waar we ons kunnen gaan settelen en kunnen gaan genieten van wat het leven ons weer zal gaan bieden. En zoals mijn vader vaak zei “zadel niemand op met je eigen plezier” waar hij zoveel mee bedoelde als, doe de dingen die bij jou passen en laat niets van een ander afhangen. Zo dat was het weer voor deze week, de duiven ruien nog steeds mooi door, nog een paar weken en de duiven zitten weer in het strakke pak en zijn klaar om te gaan kweken.??? Geniet van het gezonde vriesweer als het zich voordoet!!!! Tot de volgend week zal ik maar zeggen.

Het is me het weekje wel geweest , ik heb even in de lappenmand gezeten volgens de geleerden . En inderdaad ik voelde me ook niet echt toppie, een flinke verkoudheid en een lichte longontsteking hebben me aardig in de greep gehad. Deze verschijnselen gaan bij mij ermee gepaard dat je je niet echt geroepen voelt om iets inspannends te gaan ondernemen. Heb veel op de bank gelegen en als de het zonnetje naar binnen scheen kon ik intens genieten van het zonlicht dat door het glas in loodraam naar binnen scheen. De kleuren van het glas in lood en de zonnestralen werden nog mooier ook de kleuren in huis worden nog aangenamer en vriendelijker. Ook als je door de verschillende kleuren van het glas in lood naar buiten kijkt wordt je blij verrast , alles veranderd dan, de kleuren van de bladeren van de bomen. Zo staat er bij de buren een boom die heel langzaam van boven naar beneden verkleurt, eerst wordt het bovenste gedeelte geel en zakt langzaam naar de onderste takken, langzaam verkleurt het gele naar oranje en later naar vuurrood, als je er een schilderij van zou maken zou je zeggen dat het niet bestaat zo perfect mooi is dat om te zien. Als je zo een paar dagen ligt te lamballen wil je toch iets gaan ondernemen. Ik heb de uitslagen van het afgelopen seizoen nog maar eens onder de loep genomen , op de vitessevluchten heb ik geen enkele rol van betekenis kunnen spelen, zo ook bij de midfondvluchten . Ik zag een klein lichtpuntje op de eendaagse vluchten daar heb ik redelijk op gepresteerd behoudens de laatste vlucht, daar ging het zoals het al een aantal jaren gaat, weer mis dus . Ik draaide te laat gewoon veel te laat en waar het aan ligt ?? Ja het ligt aan mij ik doe iets niet goed het kan toch niet zo zijn dat je stelselmatig elke laatste eendaagse vlucht naast de prijzen zit en daardoor een leuke klassering wel kunt vergeten. Maar wat doe ik niet goed, koppel ik de vliegduiven te vroeg om op de eendaagse alle vluchten te kunnen presteren, zitten de duiven dan te vroeg op weduwschap?. Of beheers ik het voersysteem niet voor deze vluchten waarbij de duiven om de 14 dagen worden gespeeld ? Of moet ik deze duiven gewoon elke week blijven spelen en in het ritme laten ? Of moet ik de duiven tussentijds nog een keertje lappen op kortere afstanden ? Of moet ik de duiven bij thuiskomst langer of korter bij elkaar laten zitten? Of moet ik de duiven bijlichten of juist verduisteren? Dit zijn zo wat vragen die in mij opkomen en vraag me dan ook echt af wat wijsheid is in deze. De plannen voor aankomend seizoen zijn er dan ook wel: Ik wil me wat meer gaan richten op de eendaagse vluchten en heb besloten de vliegduiven ook later te gaan koppelen, daarnaast wil ik op deze vluchten met doffers en duivinnen gaan spelen. De doffers wil ik om de 14 dagen spelen en de duivinnen elke week. Verder ben ik aan het kijken naar een goed voersysteem voor zowel de doffers als de duivinnen. Of ik ga verduisteren of bijlichten weet ik nog niet moet er eerst wat meer informatie over zien te krijgen, tot zover de eendaagse. Verder zijn de jonge duivenvluchten en de natour redelijk verlopen met hier en daar een succesje. Wat betreft de jonge duiven vluchten daar had ik iets meer van gehoopt qua prestaties, wat ik wel erg prettig vindt dat ik een aantal jonge duiven heb overgehouden waar ik wel mogelijkheden in zie qua bouw en type duif en ook qua afstamming. De natour is redelijk verlopen , ik speel op deze vluchten alle duivinnen met of zonder partner , en daarnaast nog wat jonge duiven die gewond zijn geweest of die een keer verkeerd gevlogen hebben en een paar dagen op een ander hok hebben gezeten. Dit zijn voor mij de meest relaxte vluchten omdat ik weinig van deze duiven verlang, het enige dat ik verlang is dat ze fris op de klep vallen en niet lang achterwege blijven. Dit was het weer voor deze week zal ik maar zeggen ik wens jullie een lekker herfst met mooie boswandelingen en kastanjes , paddestoelen, mooie gekleurde bladeren en een frisse neus. tot de volgende week.

We zitten volop in het herfstweer, het is regenachtig guur weer het blad aan de bomen krijgen de prachtigste kleuren en wordt door de wind van de takken geblazen. Hier in huis loopt de hele familie te hoesten, niezen, proesten en te snotteren. Dat zijn de verschijnseleen die ook bij deze tijd van het jaar horen. Gelukkig zitten we qua verzorging van de duiven in het stille seizoen en heb ik de laatste dagen kunnen volstaan met schoon water en voer en verder niet veel met de duivelary bezig geweest. De aankomende periode staat in het teken van vergaderingen , huldigingen, beurzen en plannen maken voor het nieuwe seizoen. B.V. hoe gaat het vliegprogramma eruit zien ? wat voor een voorstellen komen er voor het probleem van de jonge duiven verliezen,? hoe kunnen we de duivensport betaalbaar houden ? en natuurlijk wat is de toekomst van de duivensport. Deze laatste vraag houd me nogal bezig de laatste tijd. Hoe lang kunnen we op deze manier doorgaan met de duivensport? , of hebben we er ons al bij neergelegd dat de duivensport op de huidige manier in niet afzienbare tijd ter zielen zal gaan. Ik hoop dat er op korte termijn toch iets gaat gebeuren , wat ik nu begrepen heb is dat het NPO bestuur serieus bezig is om de huidige manier van de duivensport onder de loep te nemen. Ik wens ze veel wijsheid in deze !!!!!. Verder schreef ik vorige week al dat ik wat aanpassingen aan het hok wil gaan doen. Ik heb 2 hokken en bij allebei de hokken heb ik aan de voorzijde aluminium buitenrennen. De aan passingen houden o.a. in. het aan voor en achterzijde van de hokken de ontluchting net onder de pannen dicht te maken. Daarnaast worden de rennen helemaal bekleed , behalve de voorzijde blijft open om op deze manier het “open doos systeem” te creëren, en tevens om de eventuele tocht in het hok tegen te gaan. De nok van het dak wil ik aanpassen met de zogenaamde kippennok, dat wil zeggen een verhoging op de spanten waarddoor je een vlakke afwerkplaat kunt plaatsen die ongeveer 3 a 4 cm vrij ligt van de pannen waardoor er een schoorsteenwerking ontstaat die ik kan regelen met de schuiven in het plafond afhankelijk van de wind. Ik denk dat deze aanpassing voor een beter regelbaar klimaat zal gaan zorgen op mijn hokken. Het is natuurlijk altijd weer afwachten wat deze veranderingen voor de duiven teweeg zal brengen. De jonge duiven van aankomend jaar zullen meteen in dit klimaat geplaatst worden, voor de jaarlingen en oude duiven is het een verandering die hopelijk goed uitpakt. Verder ruien de duiven goed ik geef ze 2 maal per week colombine thee aangevuld met muitzaad en knoflook. En verder krijgen ze 3 maal per week sedochol over het voer . De eerste 4 weken hebben 100% ruimengeling gehad met elke dag nieuw grit. na 4 weken ga ik het voer wat aanpassen 4 delen ruimengeling 1 deel kweekmengeling en 1/2 deel snoepzaad. En verder 2 maal per week thee met knoflook en 3 maal sedochol over het voer. Daarnaast krijgen ze elke dag vers grit met zeewier, magnesiumpoeder en nog meer mineralen. En natuurlijk elke week een bad dat vinden de duiven heerlijk , een beetje lauwwarm water met daarin wat badzout en een scheutje azijn. Prachtig om te zien hoe ze als in een blikje sardientjes in het bad tegen elkaar liggen, en daarna heerlijk met de vleugels uit elkaar liggen op te drogen. De ruiperiode trekt en grote wissel op de duiven en in deze tijd mag het ze aan niets ontbreken om de komende kweek en vliegperiode weer goed aan de start te staan. Dit was het weer, veel duivenplezier en tot de volgende week zal ik maar zeggen.

Na een lekkere vakantie begint het normale leventje, nu alweer een week deelgenomen aan het arbeidsproces. De tijd vliegt voorbij “voor je het weet ben je oud”zei mijn moeder altijd. Het wordt s’avonds steeds vroeger donker en je kunt aan alles merken dat we in de herfst zitten en richting winter gaan. Het is het stille duivenseizoen zeggen we dan, er zijn geen wedvluchten meer. De grootste selectie in je duivenbestand is gemaakt, hier en daar zullen er nog wat duiven verdwijnen en nog wat duiven worden toegevoegd, maar in grote lijnen zijn de kwekers en vliegers voor aankomend seizoen bekend. Hier en daar wordt er nog wat getimmerd en aanpassingen aan het hok gemaakt. En verder zijn we druk met vergaderingen van club , regio afdelingen en NPO. daarnaast nog hier en daar een beursje in binnen of buitenland. Zoals ik in mijn vorige stukje een vrij cynisch stukje schreef over hoe mijn vrouw o.a. tegen de duivensport aankijkt, ben ik er zelf ook van overtuigd dat we duivensport alleen kunnen veranderen als we ook daadwerkelijk iets veranderen. Wat je nu veel ziet is dat er aanpassingen worden gedaan volgens onze huidige ziens en denkwijze over de duivelary. Daar bewijs je de duivensport voor de toekomst geen dienst mee. De ouderen zullen afvallen en jonge aanwas of herintreders zullen er niet tot weinig bijkomen. Kortom in 2020 zullen er volgens diverse berekeningen nog max 10.000 leden zijn, dat is dus over 3 jaar doe er nog eens 5 jaar bij dan zijn er nog 6.000 leden. Ik stel mezelf heel vaak de vraag hoe nu verder. Zijn we met z’n allen nu echt in staat om de duivensport de das om te doen. Zoals het nu gaat lijkt het er wel op. Ik spreek regelmatig met de oudere liefhebbers (met veel respect overigens) onder ons, en als ik het dan goed beluister wat deze mensen te vertellen hebben en in het verleden al hebben verteld. kom ik tot de conclusie dat deze mensen vaak niet gehoord zijn met al hun ideeen en goede bedoelingen over de duivensport. Hoe triest is dat om te moeten concluderen dat onze sterkhouders van het NPO bestuur de afgelopen jaren verstek hebben laten gaan. Hoe slecht is er geluisterd naar onze oudere liefhebbers, duivenmelkers die we met man en macht binnen proberen te houden om het vliegende aantal leden voor verenigingen e.d. in stand te houden. Dit om voldoende inkorvende leden te hebben om bij je eigen vereniging in te kunnen korven of die je bij nationale vluchten nodig hebt. Maar hier zal ook wel weer een aanpassing op komen, van 5 naar 3 leden voor in de vereniging in te mogen korven en van 7 naar 5 leden voor nationale vluchten, zo denken ze bij de NPO dit hebben we nu weer mooi opgelost.!!!!!!! Ik ben ervan overtuigd dat de duivensport aangepast moet worden aan de normen van deze tijd. en dat zij o.a. meer vrijheden en keuzes in vluchten waardoor je de sport gezinsvriendelijker kunt maken. Eindelijk een hele nieuwe opzet van de duivensport, en om dit te doen kunnen de oudere leden een hele belangrijke factor zijn. De meeste hebben alles al meegemaakt in de duivensport deze mensen weten van de hoed en de rand hoe je met duiven om moet gaan, en hoe dit in een moderne duivensport ingepast zou kunnen worden. Maak samen met deze liefhebbers een plan. Het mooiste zou zijn dat er plan van het NPO komt waarin op een verantwoord tempo de duivensport in een nieuw jasje wordt gestoken of beter gezegd nog in een heel nieuw pak. Een plan waarin de huidige generatie liefhebbers zichzelf kan vinden en waar het voor herintreders en nog belangrijker voor nieuwelingen aantrekkelijk wordt om de duivensport te gaan beoefenen. Als ik dit schrijf zit ik me weer af te vragen wat het nu zo moeilijk maakt om de duivensport daadwerkelijk te veranderen en aan te passen aan de huidige tijd. Zijn het de commerciele belangen van een handjevol spelers die het hardst kunnen schreeuwen ? of zijn het sportieve belangen van liefhebbers die met het oude vertrouwde systeem al jaren aan de kop vliegen ? . Deze 2 groepen duivenliefhebbers zijn mijn in ziens in de minderheid maar zijn wel heel bepalend voor de duivensport. De meerderheid is de gemiddelde liefhebber die hun duiven elke week inkorven om deze 2 groepen hun geweldige uitslagen te kunnen laten maken “mandvulling dus” of zoals door deze 2 groepen ook wel wordt gesproken over serieuze en niet serieuze duivenliefhebbers. Mijn vraag is dan wie is de “serieuze “en wie is de “niet serieuze” liefhebber. Is de niet serieuze liefhebber de werkende man die van 0.700 uur tot 17.00 uur werkt, met een gezin dus niet zoveel tijd heeft om doordeweeks of om in het weekend af te richten . Dus door de bank genomen ook niet wekelijks topprestatie kan leveren, en blij is met af en toe een leuke uitslag. Ik denk zelf dat we de “serieuze liefhebber” niet zo serieus moeten nemen “dat doen ze zichzelf al”. In ieder geval zijnde NPO en afdelingen wel druk in de weer om een verantwoord vliegprogramma samen te stellen gericht op het minder verliezen van de jonge duiven. Dat houdt dus in, aanpassingen doen aan het vliegprogramma in de hoop dat we minder jonge duiven verliezen en wat meer mogelijkheden voor de “serieuze liefhebber”om gezamenlijk en vaker af te richten en voor de “niet serieuze liefhebber”de mogelijkheid om halverwege alle africhtingen nog in te kunnen stappen om toch nog met veel pijn en moeite de jonge duiven ingespeeld krijgen om aan de jonge duiven vluchten mee te kunnen doen. Om de “serieuze liefhebber” een platform te geven om prijzen binnen te kunnen slepen. Hopelijk dragen deze aanpassingen er op een positieve manier ook toe bij, dat we minder duivenliefhebbers verliezen. Want ik denk dat als we de duivenliefhebber verliezen , dat we er dan ook automatisch steeds meer duiven mee verliezen. Nu nog hele even de stand van zaken op mijn hok , ik heb de selectie rond, ik had een duivin voor een doffer aangezien dus in plaats van 13 doffers ga ik met 12 doffers spelen. Vindt het in sommige gevallen bij de jonge duiven moeilijk om te zien of het om een doffer of duivin gaat. Deze duivin zat wel in een bak, maar had met een doffer toch wel veel plezier, dus betrapte ik ze in een ander bak bij een doffer. Verder verloopt de rui goed bij zowel de jonge als de oude duiven. Verder ga ik wat aanpassingen doen in en aan het hok maar daar de volgende week wat meer over. Tot de volgende week zeg ik dan maar weer.

Ik schrijf dit vanuit een zonovergoten” Ellenz”, een plaatsje aan de Moezel in Duitsland. Heerlijk een weekje vakantie en zoals het een duivenmelker betaamt alleen buiten het “duivenseizoen”. Natuurlijk buiten het seizoen want een andere mogelijkheid heb je als duivenmelker bijna niet!!!!!!!!!!!. Nee stel je voor zeg!!!, een vakantie in het duivenseizoen. De zon hoog aan de hemel, heerlijke temperaturen, gezellige stranden, leuke festiviteiten, gezellige terrasjes. Nee niks van dit alles, krabben, schoonmaken, africhten, lappen, drinkpotten uitwassen(is ook met stromend water), voerbakken schoonmaken. En dan inkorven heerlijk gezellig met de mannen in het duivenlokaal tot een uur of tien s’avonds en dan met de pet en 12 borrels op richting huis. Thuis aangekomen staat het eten klaar om in de magnetron op te warmen, kun je het lekker alleen opeten. Want je vrouw en kinderen zijn naar de verjaardag van jou moeder!!!! Want ja, jij kon niet mee want “de duiven hé” want dat is een stuk belangrijker. Na het eten nog even douchen en nog een pintje, tegen die tijd komt moeder de vrouw thuis en vraagt of het gezellig was op de club?. Nou en of Piet had 10 duiven mee , Jan had Coli op het hok, En Bart was er niet, die gek was op vakantie (midden in het seizoen wat een loser zeg) zijn broer Kees heeft de duiven nu voor hem ingekorfd, en die Kees wist nog eens niet hoe de klok werkte tjonge jonge wat een ellende zeg. Oh ja hoe was het bij mijn moeder op de verjaardag , was het gezellig ??, Ja zegt moeder de vrouw was echt leuk, iedereen was er zelfs je broer Jan die was net terug van drie weken vakantie, en je zus Nel met man Frits was er ook nog even , die vertrokken vannacht met de caravan om vier weken op vakantie te gaan naar Frankrijk. (misschien had je nog duiven mee kunnen geven om af te richten). Nee schat wij gaan mooi buiten het vakantieseizoen (bedoeld eindelijk duivenseizoen) is een stuk goedkoper. Heb je al iets geboekt?? Ja zegt moeder de vrouw heb ik je al drie keer verteld!!! Oh ja waar gaan we ook weer eens naar toe, Luxemburg ?? Nee schat we gaan 10 dagen naar Duitsland. Waarom 10 dagen? jij wilde toch op tijd terug zijn om naar de najaarsbeurs in Houten te gaan. Oh ja dat was ik alweer vergeten. En dan wordt er nog even naar het journaal gekeken en vooral naar de weers vooruitzichten voor a.s. zaterdag. Nou het weer ziet er niet best uit zal wel een zondaglossing worden, Oh zegt mams enthousiast dan kunnen we morgen even gaan kijken naar het voetballen je kleinzoon speelt zijn eerste wedstrijd dus dat zal je zoon en kleinzoon leuk vinden als opa ook even komt kijken. Ja zeg je dan dat zou leuk zijn, maar je weet hé schat van de duivenlossingen kun je niks meer op aan. Dus dat wordt weer het hele weekend wachten op de duivenlossingen?????. Dit is zo een beetje hoe mijn vrouw tegen de duivensport aan kijkt. En ze zegt dan ook regelmatig , hoe kun je je zoon of kleinkind nog enthousiast krijgen voor de duivensport als ze papa en of opa nooit ergens anders zien dan met een stofjas aan en pet op in het duivenhok. De duivensport vindt mijn vrouw en vele met haar weinig flexibel en weinig gezinsvriendelijk. Ze vindt het een individuele soms egoistische sport die in verenigingsverband gespeeld wordt. Hoe veranderd is de tijd ? en hoe weinig verandert is de duivensport aangepast aan de normen van de huidige tijd ??. Hoe kun je in godsnaam mensen enthousiast maken voor de duivensport als er geen ruimte voor vrije tijd en gezin is. Het is bekend dat elke verandering leden kost , maar zoals het nu gaat kost het ook leden en loopt het gestaag terug en er komt verhoudingsgewijs bijna niets voor terug. Veranderingen brengen ook weer nieuwe inzichten en mogelijkheden. Ik denk dat er een grote taak is weggelegd voor het NPO en natuurlijk aan alle duivenliefhebbers, die mee zullen moeten veranderen om deze prachtige sport levensvatbaar te houden en nieuwe impulsen te geven om de duivensport aan te passen aan de normen van deze tijd. Want zeg nou zelf wat is mooier dan de interactie tussen dier en mens, welke verandering er ook zal komen de interactie tussen duif en mens zal daardoor niet veranderen, en biedt mogelijkheden voor jongelingen en herintreders om de duivensport te gaan beleven. Zou een mooie slogan zijn “BELEEF DE DUIVENSPORT ANNO de 21E EEUW” Toch ?????????. Nu weer even terug naar de duiven, mijn duivenmaatje Tonnie heeft de duiven verzorgd tijdens onze vakantie, altijd fijn als je van iemand op aan kunt die je levend vee verzorgd. Ze zijn volop in de rui, een belangrijke periode dit jaar hebben ze wat meer tijd om te ruien omdat ik de kwekers en vliegers later ga koppelen. Dit omdat ik hoop dat het voorgestelde vliegprogramma van de NPO doorgang zal vinden. Het zou al een stapje in de goede richting zijn om wat veranderingen door te voeren. Afijn dus later koppelen dat betekent dat je wat meer tijd hebt om alles voor te bereiden. En eventueel aanpassingen aan het hok te doen. Over de veranderingen van hok e.d. kom ik de volgende keer terug. Tot de volgende week zal ik maar zeggen en veel succes met de voorbereidingen voor het nieuwe jaar.

Het selecteren gaat beginnen, mijn maatje Tonnie komt vandaag bij mij op bezoek om gezamenlijk mijn hele duivenbestand onder de loep te nemen. En tevens een plan te gaan maken voor het nieuwe seizoen. STRAKS MEER !!!!!

Zoals ik gisteren beloofd heb zou ik terugkomen op de selectie. De eerste vraag die ik mezelf gesteld heb voordat we gingen selecteren was, Hoe en op welke manier wil ik het volgend seizoen gaan spelen, en zeker niet onbelangrijk met hoeveel duiven wil ik gaan starten. Te vaak gebeurt het dat er duiven blijven zitten vanwege afstamming. Achteraf gezien is dat alleen maar hokvulling Er zitten duiven op het kweekhok met een topafstamming of die goed gevlogen hebben maar waar nog nooit een bruikbare laat staan een goed duif is uitgekomen. “Goede vliegers zijn niet altijd goed kwekers” en andersom is dat natuurlijk ook zo. Wat is het dan wat het selecteren vaak zo moeilijk maakt? Ik denk dat bij veel liefhebbers de emotie een rol speelt, een fijne mooie of lieve duif op het hok waar je moeilijk afscheid van kunt nemen. Verder de aanschafprijs, de meeste duivenmelkers proberen elk jaar weer hokversterking erbij te halen. Voor de ene liefhebber is € 50,00 een godsvermogen en voor de ander is € 500,00 een scheintje. Een duif waar in verhouding veel geld voor is betaald zal bij veel liefhebbers blijven zitten, gewoonweg omdat ze het zonde vinden van het geld dat ze er aan uit hebben gegeven. En deze duif wordt dan honderd keer omgekoppeld om te proberen er een topduif uit de topafstamming te kweken. Met als gevolg dat je er naar een paar jaar achter komt dat het echt niet gaat lukken met de desbetreffende duif, dus weg investering. En dan kom ik weer terug op het selecteren, ik denk dat de beste liefhebbers ook het beste kunnen selecteren, er wordt gekeken naar de bouw en de uitstraling van de duif ,de prestaties worden daarin ook meegenomen natuurlijk, maar ik denk dat deze duivenmelkers een goede van een mooie duif kunnen onderscheiden en dat maakt het grootste verschil. Nu weer terug naar het selecteren op het eigen hok , we zijn begonnen bij de late jonge duiven daar zijn 6 doffers en 3 duivinnen voorlopig van blijven zitten. Bij de vroege jongen zijn ook 6 doffers en 3 duivinnen blijven zitten. Bij de overjarige duivinnen zijn er 8 blijven zitten. Bij de vliegdoffers zijn er 2 blijven zitten en 1 doffer gaat naar het kweekhok. Dan hebben we de (kwekers) natuurlijk nog daar zijn voorlopig 5 doffers e en 7 duivinnen blijven zitten. Ik zeg voorlopig want ik wil alle duiven nog een keer in de hand houden met het oog op de koppelingen die ik wil gaan maken. Zoals het er nu laat uitzien heb ik voorlopig voor volgend jaar 13 vliegkoppels en 5 kweekkoppels. Er zal best nog het e.e.a. veranderen de aankomende tijd, want zoals je weet een duivenmelker zit nooit stil en is altijd weer op zoek naar “beter” . tenminste daar wordt op gehoopt . Tot de volgende week maar weer en ik wens iedereen veel succes met de selectie.