Auteur archieven: Petertje

De eerste  sneeuwvlokken zijn neergedwarreld over ons land, en ze zijn nog blijven liggen ook. Toen ik vanmorgen wakker werd en door het raam naar buiten keek zag ik een mooie witte deken over de straten, bomen, struiken en daken liggen. Het was nog vroeg en het was nog donker maar het licht van de straatlantaarns verraadde dat het gesneeuwd had. Het witte licht weerkaatste tegen de witte sneeuwdeken waardoor het nog helderder leek en je van die mooie winterse plaatjes krijgt. Het is altijd weer een apart fenomeen dat dit soort taferelen een gevoel van gezelligheid en saamhorigheid oproept, zeker in het donker. Met dit gevoel liep ik naar het koffiezet apparaat om een heerlijk vers kopjen koffie(  zo sprak Swiebertje dat uit) te maken. Met de koffie in de hand liep ik naar de huiskamer en zette de tv aan. De tv sprong automatisch aan op Ned 1, en meteen werd ik geconfronteerd met de keerzijde van die mooie witte deken die over ons land was neergedaald . Ik zag vrachtwagencombinaties die geschaard waren , personen auto’s in bermen en sloten liggen met de binnenverlichting nog aan. Ik er lag één auto in de sloot met de alarmlichten nog aan ik denk dat de eigenaar bang was een aanvaring te krijgen met een flinke snoek of een joekel van een karper of met iemand die aan winterwonderland slootsnorkelen doet.(tja je weet maar nooit hé) Toen ik deze beelden zat te bekijken op tv begon ik mijzelf af te vragen of het wel handig zou zijn om vandaag de weg op te gaan. Ik moest nog wat klanten af om kleuren te bespreken(een echt zaterdagklusje) en ik wilde ook nog naar Rosmalen want daar is dit weekend De Nationale Manifestatie voor duiven-minnend Nederland. En niet te vergeten voor veel mensen uit onze buurlanden die met bussen vol op deze duivenbeurs af komen. Al deze mensen gaan deze internationale duivenbeursweer bezoeken, om met volle zakken en een lege portemonnee weer huiswaarts te keren. Hopende dat ze het middel gevonden hebben waardoor de duiven nog sneller op de klep zullen vallen. Ook zullen er weer een heel veel duivenmelkers zijn die als ze met de buit thuiskomen zeggen dat ze 100 euro hebben uitgegeven maar in werkelijkheid is dat meestal het dubbele. Ik denk dat er in geen enkele sport zoveel onwaarheden worden verteld aan het thuisfront, dan in de duivensport.(en de hengelsport hoort daar ook bij)  Het zijn de verleidingen van een goede duif een poedertje drankje of ander middeltje die de verstokte duivenmelker niet kan weerstaan en graag geld aan uit geeft , Alles voor de snelste tijd!!!!.  Het zijn de zogenaamde beursaanbiedingen die de mensen vaak de das om doen. Een paar weken voor de beurs wordt je in duivenbladen en via internet al bestookt met diverse aanbiedingen van duivenspullen die  op geen enkel hok mogen ontbreken, dat willen ze ons doen geloven tenminste. Dus wordt er massaal gekocht en dat alles voor het beste resultaat van het aankomende nieuwe seizoen. Aangezien de duivelary op zijn retour is !!! zou je dat als je op de beurs rondloopt niet zeggen. Het is er altijd weer een drukte van belang, je kunt er bijna over de koppen lopen. Ik kan me dan ook niet voorstellen dat er een tijd zal komen waar er geen plaats  meer voor de duivensport is en dat die helemaal zal verdwijnen. Ik hoop echt dat we het in de aankomende jaren voor elkaar krijgen om de duivensport een positieve uitstraling te geven. En aangepast kan worden aan de normen en waarde van de huidige tijd. Waardoor het voor beginners en herintredersaantrekkelijk wordt om deze mooie sport te gaan bedrijven. Zoals mijn Vader weleens zei “Elke verandering is geen verbetering, maar veranderingenzijn wel noodzakelijk om verbetering te krijgen. Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Sinterklaas is weer aangekomen in ons kleine kikkerlandje, maar ik heb het gevoel dat hij al het hele jaar aanwezig is. Regelmatig keert de discussie weer terug over de Sint en zijn Pieten. Hij is nu officieel in ons land aangekomen dus kunnen de pepernoten(kruidnoten) of Sinterklaasmix weer in een grote pot of schaal op tafel. De Sinterklaasmix is een mix van kruid (peper)noten zachte zoete schuimsnoepjes van dierenfiguren in allerlei kleuren en niet vergeten de zoete hartjes in allerlei kleuren en met een woordjes erop, zoals Lief- Love-Voor Jou – Schat. Ik zat me wel af te vragen of de kruidnoten nog wel kunnen. Deze noten worden gemaakt van kruiden en specerijen o.a. kaneel, koriander, nootmuskaat, kruidnagel, gember, kardemon. Juist van deze specerijen die ongetwijfeld mede door (slavenarbeid zijn geoogst) is de VOC schathemeltje rijk geworden. Mede door deze producten was Nederland een van de grote machten in de wereld en is de huidige welvaart te danken waarin we nu met z’n allen leven ongeacht kleur of afkomst. Ik vraag me dan ook regelmatig af waarom er mensen zijn die zich druk maken over de kleur van een Piet, het is een feest voor de kinderen die nooit daarover hebben nagedacht en zonder vooroordeel dit voor hun zo spannende feest hebben gevierd. Tegenwoordig worden de kinderen door alle discussie’s in alle media ermee opgezadeld en moet iedereen er wat van vinden. Als je er namelijk niks van vindt wordt je in het kamp van de racist geplaatst. Ik heb zelf een gekleurde schoonzoon, aan hem en ook aan zijn ouders en familie heb ik weleens gevraagd of ze het vervelend vonden dat er zwarte pieten waren en of ze zich daarmee geassocieerd voelde. Nou ik zal je zeggen deze mensen hadden en hebben er totaal geen moeite mee dat Zwarte Piet zwart is. We praten dus over een groep mensen die zich daar jammer genoeg wel aan stoort . Waar ik mij aan stoor is dat tijdens een uitzending van het jeugdjournaal kinderen worden geintervieuwd en aan hun wordt gevraagd wat ze ervan vinden. De ene zegt ik vindt gekleurde pieten wel leuk maar ook de zwarte!!! de andere zegt mijn papa en mama vinden zwarte pieten leuk !!!. Ik heb er geen eentje gehoord die Witte Pieten leuk vindt. Dus zou ik mezelf nu gediscrimineerd kunnen voelen, maar dat doe ik niet omdat ik vindt dat het een kinderfeestje is en kinderen zijn in beginsel nooit bevooroordeelt en zo moet je het ook laten. Ik hoorde laatst nog een donkere man die de hele Zwarte Pieten discussie gevolgd had en zich langzamerhand gediscrimineerd voelde omdat er geen ZWARTE PIETEN meer mochten zijn. Dus hou er maar vast rekening mee dat deze discussie over een paar jaar weer op gang komt want dan worden onze donkere medemensen gediscrimineerd omdat er geen Zwarte Pieten zijn. En dan wordt er gezegd dat in de slavernijtijd de zwarte mensen wel goed genoeg waren en nu voor een leuk kinderfeestje tellen ze niet mee!!!!!!!!!!!!. Tja dit gezegd hebbende gaan we weer over naar de duivelary. Ik heb vandaag de thee weer gezet, dus de duiven moeten er nog een weekje aan geloven. Ik kwam deze week nog in kontakt met iemand die zijn duiven ging verkopen omdat hij ging stoppen met de duivensport. Nu vindt ik het altijd  jammer als iemand gaat stoppen met de duivelary zeker omdat het ledenaantal toch al gestaag terug loopt. Maar ik heb ook regelmatig stoppers of inkrimpers meegemaakt die een maand later weer volop aan de slag waren met de duivelary. Dat zijn de zgn (ik stop ermee om een hoop geld te vangen en ga er dan toch gewoon mee door). Maar deze man stopte er echt mee, hij ging verhuizen naar een in de buurt gelegen dorpje. Hij nam niks mee, geen duivenhok , geen duiven echt helemaal niks. Hij wilde wel dat zijn beste duiven goed terecht zouden komen. Hij heeft ze voorlopig gestald  bij een vriend. Tijdens een gesprek die ik met hem had merkte ik duidelijk dat hij moeite had met het afscheid nemen van de duiven, maar niet met de duivensport. Hij had nu al meer rust vertelde hij en dat vind hij heerlijk. Geen stress van koppelen , kweken en alles wat daarbij hoort. Ik heb bij hem een koppeltje duiven gekocht voor de kweek, gewoon om te proberen. Deze liefhebber had met zijn duiven goede uitslagen gevlogen en ook met duiven uit dit koppeltje. Dus ik hoop dat ik er ook iets goeds uit kan kweken. Tijdens een telefoongesprek die ik had met deze liefhebber heb ik hem beloofd dat als hij ooit weer wil beginnen met de duivensport, hij bij mij jongen kan komen halen uit zijn koppel (tenminste als ik er zelf een bruikbare of misschien wel goede duif uithaal). Dat vond hij een mooi aanbod , maar voorlopig nog geen duiven zei hij, jammer zei ik en wenste hem veel geluk en succes in zijn nieuwe woning. En zoals mijn moeder weleens zei. “Je mag gerust stoppen, als je maar niet stil blijft staan” ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Ik zeg “spiegel” dat was een uitspraak van een bouwkundig binnen huisarchitect ( BBA zo noemde hij zichzelf dan) en keek een paar minuten heel indringend en interessant de tafel rond, wachtend op onze reactie. Op deze manier liet hij nog maar eens merken dat hij vond dat er voor zijn kwaliteiten nog geen juiste benaming was uitgevonden, dus had hij er voorlopig (met de nadruk op voorlopig) maar bouwkundig binnen huisarchitect (BBA) van gemaakt. We hebben binnen ons bedrijf regelmatig te maken met bouwkundigen en binnenhuisarchitecten en over het algemeen zijn dat mensen die hun ideeën graag werkelijkheid zien worden. In sommige gevallen begint de ellende al bij het idee en zet zich voort op de tekentafel. Dit voorstel wordt dan bij de opdrachtgever neergelegd en met alle mogelijke middelen ten toon gespreid. Zo zag ik bij deze presentatie hele schetsboeken voorbij komen later aangevuld met kleuranimaties op een groot scherm en even later werd op de laptop nog wat andere kleurvoorstellen besproken, namelijk die van de opdrachtgever. (dat zijn de mensen die deze hele gebeurtenis gaan betalen). Deze opdrachtgevers werden door de (voorlopige BBA)  voor de voltallige bouwcommissie totaal voor schut gezet en liefkozend uitgelachen. De opdrachtgever liet het gelaten over zich heen gaan en voelde zichzelf  een beetje dom. Na een presentatie die ruim twee uur had geduurd ging de BBA richting (office zoals hij dat noemde) en liet ons achter met een tablet en  de opdracht om maar eens goed na te denken hoe wij zijn plannen gingen verwezenlijken. Ik had nog nooit zo een verschrikkelijke arrogante bal gehakt meegemaakt. Hij was dan wel weg maar de indringende geur van zijn parfum vulde de hele ruimte en zat vastgeplakt in mijn neusgaten. Ik vroeg voorzichtig aan de opdrachtgever of  ze zichzelf konden vinden in de plannen van de BBA . We willen alles nog eens rustig bekijken en laten bezinken zei hij. Ik zag zijn vrouw nog aan de tafel zitten en deze was duidelijk van haar apropos ik liep naar haar toe en vroeg of ze blij was met de plannen van de BBA. Ze keek me aan en vroeg, wat bedoelde hij nou met ik zeg “spiegel”. Ik kon het niet laten om te zeggen. Ik denk dat hij vindt dat hij eens goed in de spiegel moet kijken en zich afvragen waar hij mee bezig is. Ze knikte en zei dat denk ik ook, daar achteraan vertelde ze meteen dat een vriendin van de tennis haar deze (idioot) BBA had aangeraden, en deze was er laaiend enthousiast over. Ik vroeg heb je ook gezien wat die BBA daar gemaakt heeft, nee zei ze volgende week hebben we een uitnodiging voor een (housewarming) dus kunnen we zien wat de BBA daar gemaakt heeft. Afijn een week later na de (housewarming ) hadden we met  het volledige bouwteam weer een afspraak met deze mensen om  de plannen door te nemen. Toen ik de woning binnenkwam rook ik al dat onze BBA er was, en nog veel erger ik hoorde hem weer zeggen “ik zeg spiegel”. De vrouwelijke opdrachtgever had zich goed voorbereid en begon ermee om te zeggen ïk zeg koffie” en haar man zei en dat zeg ik ook. Ik wilde niet achterblijven en zei voorzichtig “ik zeg koffiemelk” er werd een beetje ongemakkelijk gelachen en de BBA zat erbij als een boer met kiespijn. Toen het eerste kopje koffie was ingeschud stak de vrouwelijke opdrachtgever van wal en zei “ik zeg waardeloos” en keek daarbij heel indringend de tafel rond. Haar blik bleef daarbij gevestigd op de BBA die zich duidelijk ongemakkelijk begon te voelen. Toen zei ze “ik zeg onzin” weer de hele tafel rondkijkend daarna zei ze “ik zeg gebakken lucht”. Voor iedereen aan tafel was het wel duidelijk dat de BBA passé was. In het verdere overleg werd de BBA duidelijk genegeerd en werden de nieuwe plannen besproken waar ik wel eerlijkheidshalve moet vermelden dat de kleurcombinaties bijna in zijn geheel is overgenomen van de BBA. Namelijk de kleuren licht en donker want daar werkte hij mee vertelde hij!!!!!!. Al met al is het een mooi project geworden met een prachtig eindresultaat met als enige toegevoegde waarde van de BBA dat de opdrachtgevers heel duidelijk wisten wat ze “niet wilden”. En dat is natuurlijk net zo belangrijk om te weten. En zo is het ook met de duivelary , het is belangrijk om te weten wat je niet wilt en dan kun je de duivensport beleven zoals die in jou leven past. Ik had zelf ook te grote ambities in de duivensport, ik ging meer voor de kwantiteit. Ik had al snel 2 hokken er staan met kweek, vlieg en jongen afdelingen. Ik dacht als ik maar genoeg duiven heb kom je sneller tot goede duiven en dus ook resultaten. Niks is minder waar, het aantal duiven die je goed kunt verzorgen en bijhouden is afhankelijk van de tijd die je hebt. Maar ja in het enthousiasme vergeet je dat nog weleens en zo was dat bij mij ook het geval. Ik heb nu één hok met 3 afdelingen en buitenrennen die ik af kan sluiten. Tijdens de winterperiode gebruik ik één afdeling voor de kweek daar kan ik  8 kweekkoppels huisvesten, daarnaast zit de jongen duiven afdeling daar kan ik ± 20 duiven in kwijt . In de derde afdeling zitten de vliegdoffers en daar kan ik ook 8 duiven huisvesten. Buiten heb ik nog een aluminium ren staan waar ik in elke afdeling 6 tot 8 duiven kan plaatsen in deze ren zet ik meestal de kwekers na het broedseizoen. Ik heb dan in het hok de kweekafdeling weer vrij en daar komen de vliegduivinnen te zitten. Het hok van de vliegdoffers en duivinnen zien er hetzelfde uit dus na het koppelen van de vliegers weten de duivinnen precies in welke bak ze moeten wat weer handig is met het misvliegen en opsluiten van de duivinnen. Zo heb ik maximaal tussen de 50 á 60 duiven zitten wat meer als voldoende is voor de tijd die ik heb en erin kan en wil steken. Zo blijft voor mij de duivensport een mooie uitdaging en welkome afwisseling van mijn dagelijkse werkzaamheden. “Ik zeg ook spiegel” als je daar regelmatig in kijkt leer je veel over jezelf. Zoals mijn vader weleens zei “achteraf kun je een koe in de kont kijken” of zo als er ook weleens gezegd wordt “achteraf is alles makkelijk” waarop mijn duivenmaatje Tonnie dan zegt “maar achteraf wonen is ook mooi” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Metoo!!!! je kunt geen krant openslaan of de radio of tv aanzetten of het gaat over metoo. In elk praatprogramma zitten weer mensen die ook meetoo zijn. het lijkt wel of er elke minuut, elk uur en zeker elke dag er weer nieuwe gevallen bijkomen. Maar hoe meetoo is het nou allemaal, dat vraag ik me dan wel af. Wat ik begrepen heb is meetoo  een gebeuren waar veel mensen in de toneel en filmwereld mee te maken hebben gehad. Acteurs en actrices die een bepaalde rol wilde of nog op de opleiding zaten werden een soort voorstellen gedaan om de kans hun carrièremogelijkheden te vergroten. Wat ik me dan afvraag is dat we hier in het algemeen praten over volwassen mensen, die koste wat het kost carrière willen maken. Ik zeg dan op mijn beurt je bent er zelf bij en met een beetje zelfrespect laat je je niet chanteren denk ik dan. Als je in deze business zit is het ook vaak rock en roll wat je hoort, mensen met vrije geesten en drank en drugs (geest verruimende middelen) is een graag geziene gast. Dus ik kan me voorstellen dat er onder invloed van geestverruimende middelen er dingen gebeuren die nuchter en normaal iemand niet zo snel zouden overkomen. Neem nou die twee homomannen die van een feestje afkomen waar alcohol is genuttigd  en met elkaar afspreken op een hotelkamer waar ze dan samen seks hebben. Nu een aantal jaren later word de een door de ander beschuldigd. Als de een nou zijn excuses zou aanbieden(wat net zoveel betekent als een schuldbekentenis) zou hij geen aangifte doen. Nou moet de ander zich tegenover de hele natie verantwoorden om zijn on(schuld) te bewijzen. Ik wil maar zeggen hoe moeilijk deze materie ligt en hoe makkelijk je mensen kunt beschadigen en dat van twee kanten, dat zullen ongetwijfeld Utooers worden. Wel vindt ik dat er bij  plegers die babys en kinderen misbruiken hun geslachtsdelen eraf gehaald moeten worden, dat staat mijn in ziens wel in verhouding met hun daden. Maar metooers moeten zich eerst afvragen wat daadwerkelijk hun aandeel in het geheel is geweest en of de carrièredrang zo groot was dat ze zichzelf daar in mee hebben laten slepen, dan kan je achteraf jezelf afvragen of je daar  goed aan hebt gedaan. Maar heeft het je carrière geholpen of heeft het je carrière geschaad?? Let wel ik ben helemaal geen voorstander van sexuele chantage maar bij de hype hetze of hoe je het ook wilt noemen die er nu plaatsvindt zul je wel heel genuanceerd om moeten gaan. In de pornowereld zal het wel andersom zijn ik heb Kim Holland of Bobbi Eden nog in geen enkel programma gezien, en volgens mij als er een acteur of actrice aangeraakt wordt en de anderen nog niet zullen deze roepen meetoo, meetoo, meeto. Dat is natuurlijk in een hele andere setting en is ook een beetje cynisch bedoeld.  Waar ik op hoop is dat de echte schreinende gevallen ook echt aangepakt worden ,en dat er een duidelijk onderscheid gemaakt kan worden tussen metooers en utooers. Dit gezegd hebbende wilde ik het ook nog over de duivelary hebben. De rui bij de duiven loopt gestaag door, we zitten al ruim over de helft en je kunt aan het verenkleed van de duiven zien dat ze er al mooier uit gaan zien. Voor mij is dit de tijd om weer te beginnen met een zelfgemaakt recept. Ik trek dan colombine thee met muit-zaad en een teentje knoflook erin. Dit recept geef ik al een aantal jaren en het bevalt de duiven goed. Ik begin deze thee te geven als de duiven al over de helft van de rui heen zijn. Mijn ervaring is als de duiven de pennen aan het gooien zijn ze bijna geen oude dons ruien. De oude dons-rui begint pas echt op gang te komen als de duiven over de helft zijn met het pennen gooien. Dus vandaar dat ik de duiven van nu af aan 3 weken deze theemengeling geef. Je zult zien dat de oude dons-rui snel op gang komt en dat daardoor de dons-rui en pennenrui bijna tegelijkertijd voltooid is. Een belangrijke periode voor de duiven waarin ze een goede rui-mengeling krijgen met een grote diversiteit aan zaden en granen. zodat ze weer een goed verenpakket kunnen ontwikkelen en zo klaar zijn voor de kweek en straks ook weer voor het vliegseizoen. Maar zo zal iedere duivenliefhebber het op zijn eigen manier doen. Zoals mijn moeder weleens zei “er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden” waarop mijn vader zei “Keulen en Aken zijn ook niet op één dag gebouwd ” en verder zei hij ook “wie het verleden oprakelt praat vaak over dooie mensen” ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

De klok is weer terug gezet, voorlopig is het weer eerder licht s’morgens . Als de klok verzet is dan krijg ik weer het gevoel dat we echt naar de winter toe gaan. Dat is natuurlijk ook zo, over 5 weken is Sinterklaas weer in het land en raast hij weer over de daken met of zonder zwarte pieten. En over 7 weken kom de Kerstman met zijn rendieren en slee weer uit het niets uit de lucht vallen. En dan weer een weekje  na de kerst zitten we weer oud en nieuw te vieren. Hoe snel kan het gaan vraag ik mezelf regelmatig af, of loop ik nu wel heel snel op de zaken vooruit ?. Over zomertijd en wintertijd werd rond 1700 door geleerden al over nagedacht . Ze onderzochten hoe ze meer gebruik konden maken van het daglicht, en er langer gewerkt kon worden. Ook onderzochten ze wat meer of minder daglicht voor een invloed had op het gestel van de mens. Pas honderden jaren later in 1977 hebben ze de zomer en wintertijd in Europa ingevoerd. Dit hebben ze hoofdzakelijk gedaan omdat ze dachten dat ze met de zomertijd op de energie zouden kunnen bezuinigen. Maar het energie besparende effect van zomertijd is echter omstreden. Zeker voor de tuinbouw en de veeteelt blijft alles hetzelfde planten en koeien kunnen geen klok kijken , Dus voor de teler en de boer houdt dat in dat ze een uur later of vroeger op moeten. En deze categorie bedrijven gebruiken veel energie die zomer en winter doorgaan. We zien het ook terug in de duivensport het bijlichten en verduisteren. Het bijlichten voor de winterkweek en het verlengen van de zomer om de pennen langer vast te houden. Het verduisteren heeft dezelfde werking alleen andersom. Binnenkort krijgen diegene die aan winterkweek doen weer te maken met het bijlichten, dit om de duiven weer kweek klaar te krijgen. Als de winterjongen voldoende volgroeid zijn om overgezet te worden naar het jonge duivenhok gaan ze meteen de verduistering in. Deze verduistering duurt meestal tot de langste dag. De verduistering wordt er dan weer afgehaald en de duiven gaan weer bijgelicht worden tot sávond een uur of elf. En dit allemaal om de duiven op het verkeerde been te zetten qua jaargetijden zodat ze de pennen langer vasthouden en de rui dus kunstmatig wordt uitgesteld. Dus licht en donker hebben een behoorlijke invloed in en op ons leven en we maken er allemaal gebruik of misbruik van net hoe het uitkomt. Licht en donker kom in alles terug in ons leven . Mijn moeder zei nog weleens “het kan nooit zo donker zijn of het wordt weer licht” en zo is het natuurlijk ook en mijn vader zei nog weleens “mensen in het donker doen meestal iets wat het daglicht niet kan verdragen”en daar achteraan zei die dan of ze moeten blind zijn. Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Het lijkt erop dat we een mooi najaar gaan krijgen, is ook wel lekker voor ouders en kinderen omdat het deze week herfstvakantie is. Het jaargetijde van kastanjes , beukenootjes en eikels rapen. Laatst was ik bij een klant , en daar zag ik nog van die poppetjes die gemaakt waren van eikels en kastanjes op tandenstokers gespiest. Daar hadden ze de mooiste poppetjes van gemaakt. De sneeuwman vond ik wel de mooiste 2 kleine beukenootjes als voetjes een kleine en grote kastanje als lichaam weer 2 beukenootjes als armpjes en een kleine kastanje als hoofdje, kunstig  was het om te zien. Toen ik daar zo naar zat te kijken dwaalde de gedachten af naar hoe we in mijn tijd met de herfst omgingen zal ik maar zeggen. In het dorp waar ik woonde stond één kastanjeboom en daar fietsten we elke dag langs. In deze periode zagen we als we erlangs fietste al regelmatig de groenachtige stekelballen waar de kastanjes in groeide,  in het weiland en op de straat liggen. We wisten dan dat het tijd werd om te gaan knuppelen, dus op de eerste de beste vrije dag gingen we gewapend met een pukkel(dat is een groene schoudertas die ze in het leger hadden) richting kastanjeboom. Eerst zoeken op de straat en in het weiland naar reeds gevallen kastanjes. Je moest wel uitkijken want de koeien liepen in de wei en daar lagen van die vette koeie-vlaaien waar soms ook een kastanje inlag (die lieten we toch maar liggen , al vonden we dat wel heel jammer) als we geen gevallen kastanjes meer konden vinden begonnen we met knuppelen met een korte dikke tak die we dan probeerden richting de nog in de boom hangende kastanjes te gooien. Het was altijd weer een sport op zich om die groene stekelballen te raken. Soms bleef de knuppel tussen de takken hangen en dan moest je met een ander stuk hout de knuppel er weer uitgooien, wat ten kosten ging van de pruductie van de aantallen kastanjes. Afijn na een dagje knuppelen hadden we het schamele aantal van ongeveer 30 kastanjes in de pukkel zitten, die we ook nog met z’n tweeën moesten delen. Richting huis lopend pelde we de bruine bast van de kastanje om er dan een hap van te nemen. De teleurstelling kwam dan pas goed aan het licht, bitter dat ze waren vooral die groen blauwige draadjes die tussen de nerven van de kastanje doorliepen (gadverr) wat was dat vies. En als je een paar minuten op een kastanje aan het kouwen was werden ze harstikke droog en kreeg je het bijna niet meer doorgeslikt (als ik nog aan denk lopen de griezels over de rug) Thuis aangekomen werd de buit op tafel gelegd. Mijn vader vond en paar van die kastanjes  nog wel lekker en mijn moeder maakte je er niet echt blij mee. Dan maar poppetjes en figuren ervan maken, lucifers erbij een spits puntje aan de lucifer maken en dan aan de slag poppetjes bouwen. Daar was de lol naar een uur ook vanaf mar we hadden een leuke dag gehad in de herfstige buitenlucht. Nou wil het toeval dat ik vorige week een keuken moest schilderen bij een klant, laat dat nou de boerderij zijn waar de kastanjeboom staat . Ja hij staat er nog steeds en tijdens de koffie vertelde ik dit verhaaltje en vroeg hoe oud de kastanjeboom was. Want zolang ik mij kon herrineren stond die boom daar. Deze boom zo vertelde onze klant, stond er al bij de eerste boerderij die hier stond en die is platgebombardeerd in de oorlog. Ik wist van mijn vader dat hij voor de oorlog op deze boerderij gewerkt heeft bij twee dametjes die de boerderij geerfd hadden. De klant vertelde dat hij wist dat de kastanjeboom wel meer als 150 jaar  oud was. Dat had hij gehoord van een boomchirurg die hij de boom had laten inspecteren omdat er een paar grote dode takken in zaten. Toen ik er zo over na zat te denken vond ik het toch wel heel speciaal dat mijn opa, mijn vader en later ik ook weer van de kastanjes hebben genoten. En zelfs met onze dochters hebben we nog weleens kastanjes onder die boom gezocht. Dus ik dacht hier spreken we echt over een stamboom. Vier generatie’s die plezier hebben gehad van de kastanje boom. Tja dan nog even over de duiven, afgelopen weekend hebben we het 50 jarig jubileum van onze duivenclub gevierd. Het was een leuke bijeenkomst met het schamele aantal van nog 10 spelende leden met hun partners. Dus met een twintigtal mensen dit jubileum gevierd van de ooit zo trotse club met meer als 40 leden. Op zo een jubileum wordt het nog duidelijker waar we staan met onze mooie duivensport . De nog steeds teruglopende leden aantallen en dit omdat de duivensport niet meer populair zou zijn onder jongere. Ik denk dan hoezo niet populair onder de jongeren, ook ouderen stoppen ermee. En dat komt mijn inziens dat er geen vernieuwing meer in de duivensport zit. We zijn blijven hangen in het oude , alleen het elektronisch constateren was nogal vooruitstrevend. Maar verder is de hele duivelary blijven hangen in spelsysteem en daar zal de grootste verandering in moeten komen om het weer aantrekkelijk te maken voor jong en oud om de duivensport te gaan beleven. Zoals mijn moeder weleens zei “met de ogen wijd open kun je nog harstikke blind zijn ” ik zal meer weer zeggen tot de volgende keer.

Na een mooie week vakantie in  Zuid Spanje zijn we nu al weer een weekje thuis. Ik had nog een week vakantie en kon zo rondom huis nog wat doen. Zo hebben wij een grote notenboom in de tuin staan waar we in de zomer een heerlijke schaduw van in de tuin hebben, en in het najaar de noten alsook  de bladeren. De noten groeien in een groene bast. Als de noten rijp zijn vallen ze van de takken vaak met de groene bast er nog omheen. En die groene bast wordt een zachte smurrie als het vochtig wordt. het blijft ook heerlijk aan de zolen van je schoenen hangen, en als je een beetje geluk hebt loop het door je hele huis en zitten overal bruine vlekken op de vloer die je bijna niet meer weg krijgt. Dus vandaar dat je elke dag moet vegen en harken en noten rapen. Ook het platte dak van de aanbouw en de dakgoten liggen vol blad en noten dus daar moet je ook in de gaten houden zodat we geen verstoppingen in de afvoeren krijgen. De herfst is nu voor mij dan ook begonnen al hoop ik wel op een mooi najaar met redelijk weer en temperaturen. Het is zondagmorgen en ik heb net het ontbijtje op. Ik zat terug te denken aan de zondagen toen ik nog een menneke was. Zondagmorgen ging mijn vader na het ontbijt altijd naar zijn ouders toe. Daar kwamen zijn broers en zussen en ook met mijn neven en nichten waren bij opa en oma, het was altijd een drukte van jewelste. De hele familie bij elkaar het was altijd gezellig, de familie van mijn vader was nogal luidruchtig dus het was een herrie in de keuken die de geluidsnorm ver oversteeg, want daar speelde het hele tafereel zich af . Het gezin waar mijn vader uitkomt bestond uit negen kinderen en 24 kleinkinderen. Niet iedereen was er elke zondag maar elke keer waren we wel met 20 mensen. Er werd een kratje bier onder de tafel gezet , een flesje jenever en citroenjenever op tafel. En naarmate het kratje bier en de flessen jenever leger raakte, werd de stemming hoger en werd het nog luidruchtiger. Wij als kinderen kregen een ranja, chips en snoep net zoveel als we wilde. Rond een uur of één was de drank op en werden we naar binnen geroepen en moesten we ons door de mist van sigaren en sigarettenrook heen laveren om opa en oma een hand en kus te geven. Er werd nog wat geroepen en gelachen en dan werd de fiets gepakt, ik werd op de stang van de fiets gezet en dan weer naar huis. Na een zwabberende fietsrit thuisgekomen was de tafel al gedekt het rook er heerlijk naar de zondagse soep. Mijn moeder deed de soepgroenten en vermecelli in de soep deze moest nog heel even meekoken en dan aan tafel . Heerlijk bordje zondagse soep, daarna nog een stukje soepvlees met picalilly of augurken en zilveruitjes. Als afsluiting nog een saroma puddinkje en de zondagmiddag kon beginnen. Mijn vader ging zitten en deed een middagdutje mijn moeder had de tafel afgeruimd en de vaat gedaan. En ging dan ook heerlijk onderuit zitten. Het waren gezellige zondagen waar ik soms nog weleens met veel plezier en een beetje weemoed aan terugdenk. De zondagen verlopen nu anders maar niet minder gezellig. We ontbijten nog steeds, gaan nog weleens bij mijn schoonouders op bezoek, en doen van alles in en rondom huis. En dan komen we weer bij de duiven. Elke zondag krijgen de duiven een bad en kunnen ze heerlijk badderen zeker nu met de rui is het een belangrijk onderdeel. Ik heb altijd het idee dat ze na een bad wat meer veren en dons gooien. maar dat kan ook zijn dat dat zo lijkt omdat als de duiven nat zijn in de rui er niet op z’n best uit zien. De duiven krijgen ruimengeling daar doe ik een of andere chol in (er zijn tientallen producten met chol in de naam die bevorderlijk zijn voor de rui) daarnaast doe ik wat biergist en vitaminen over het voer, en in het water doe ik wat hele tenen knofloken, Die laat ik een week in de waterbak en schenk er door de week water bij. Op deze manier probeer ik de duiven weer klaar te hebben voor de kweek. Zoals mijn vader weleens zei “Vroeger was alles mooier en beter omdat het toen vroeger ook al mooier en beter was” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende week .

Vanaf mijn vakantieadres ( een zonovergoten Salobréna ligt in Zuid Spanje) schrijf ik vandaag mijn verhaaltje. Het gewone leven hier in Salobrèna begint al vroeg.  Om een uur of zes loopt de tuinman rond onze villa als een sluipmoordenaar, je hoort hem n.l. bijna niet. Deze man heeft er echt voor gestudeerd om mensen niet te storen, zo kan hij ook heel zachtjes de planten en het grasveld sproeien en maakt hij bijna geluidloos het zwembad schoon. Daarna veegt hij de terrassen schoon met een precisie waar iedere zichzelf respecterende huisvrouw de vingers zou aflikken. Als laatste wordt het water van het zwembad aan een controle onderworpen. Heel subtiel bijna gracieus schept hij met een speciaal bakje een beetje water uit het zwembad , gooit een tabletje in het waterbakje doet het dekseltje erop  en schud 10 keer flink heen en weer dan pakt hij een strip en drenkt deze in het waterbakje. Aan de kleur van de strip ziet hij wat de waterkwaliteit is en onderneemt hij actie om het water weer op de juiste waardes te krijgen. Zoals ik dit omschrijf gebeurt het ook met veel precisie en veel rust. Het hele leven gaat hier veel rustiger minder gehaast minder gestrest en meer kwaliteit van leven. In Nederland hebben wij het (Engelse woordje) “Quality Time” uitgevonden wat zoveel wil zeggen dat je met regelmaat de tijd neemt om leuke en gezellige dingen te doen, met familie , vrienden, of iets dergelijks. We zijn dus al zover gekomen dat we een woord hebben uitgevonden om samen met ons gezin , vrienden en of familie gezellige, leuke en ontspannende dingen te moeten gaan doen. Jaha want “Het is wel effe Quality Time hé. Zo was ik laatst op een verjaardag daar zat zo een omhoog gevallen typetje. (Ik ken ze nog ze woonde in hetzelfde dorp en het stelde eindelijk nooit zoveel voor het was een ontoegankelijk figuur.) En zij juist zij had het over Quality Time. Aan haar werd de vraag gesteld waar haar man was en een van hun dochters . Haar antwoord daarop was dat hij Quality Time had met zijn dochter in het zwembad. (bij mij gingen schoten er meteen rare gedachten door mijn hoofd en ik kreeg er ook al beelden bij. Ja ging ze verder ik heb tegen mijn man gezegd dat hij maar eens even Quality Time moest hebben met zijn oudste dochter. Ik kon het niet laten en vroeg toen aan haar wat nou de Quality van de Time  was op deze manier. Of vroeg ik , moeten ze dit doen van jou zodat jij het woord Quality Time kunt gebruiken omdat dat wel interessant klinkt. Na deze opmerking van mijn persoontje was de Quality Time voor haar er duidelijk af. Ze gaf me nog een sneer en zei dat ik niet wist wat het in hield om met een man getrouwd te zijn die een eigen zaak had. Ik zei daarop dat klopt want ik val niet op mannen. Het gesprek kreeg een verkeerde wending en als laatste heb ik nog gezegd tegen “Miss QT” dat ik nog een Engels woord kende “Golddigger”. Mijn oudste dochter stond vlak bij me tijdens deze conversatie en ze vond het wel genoeg geweest. En dus zei ze, kom pap laten we samen gezellig wat drinken want ik wil ook wel wat Quality Time met jou. Kortom einde gesprek dus. Nu heb ik 2 dochters waar ik regelmatig tijd mee door breng ik heb dit nooit gezien als Qualty Time maar gewoon een fijne relatie met je kinderen waar je op elk moment van de dag van kunt genieten. Dat kan zijn een belletje een appje een briefje op tafel samen op vakantie zoals als deze week hier in Spanje. En als je dan hier op vakantie bent gaat alles “manãna mãnana” en kom je echt tot rust. Ons huis ligt 50 mtr van de zee en 200  mtr lopen naar het strand. Na een jaar werken en na het duivenseizoen een perfecte plek om vakantie te vieren met het hele gezin. Tja dan ook nog even over de duiven natuurlijk , mijn duivenmaatje Tonnie verzorgt de duiven voor mij tijdens de onze vakantie. De oude duiven waren al stevig in de rui en de jonge duiven begonnen ook al aardig veren te gooien (appte Tonnie deze week nog.) Een belangrijke periode de rui. Vanuit de rui wordt de opmaat gemaakt naar een nieuwe verenkleed dit is best een zware periode voor de duiven zeker gezien het onnatuurlijke karakter waarin dit gebeurt. (het verduisteren en bijlichten). Alles zit op elkaar gepropt, want als je winterkweek wilt doen zullen de duiven door de rui moeten zijn anders laten ze oude pennen staan en dat is weer niet bevorderlijk voor het aankomende vliegseizoen. Al met al blijft de duivensport een mooie sport met altijd weer een nieuwe uitdaging om weer zo sterk mogelijk aan de start te verschijnen. Oh ja nog heel even over Quality Time ik heb nog gezocht naar een Nederlands woord en dan kan ik alleen maar uitkomen op “Kwalitijd” of schrijf ik nou iets geks!!!! . Zoals mijn Moeder weleens zei “De boog kan niet altijd gespannen zijn” en zo is het natuurlijk ook Rust Regelmaat en Reinheid de bekende drie R. Maar da zal voor Miss QT wel te Nederlands zijn. Of zoals mijn Vader weleens zei “Hoog in de bol maar s’morgens dezelfde drol” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Eindelijk!!! het vliegseizoen zit erop , tenminste dat zal voor sommige spelers zo voelen. Voor andere duivenliefhebbers kunnen de vluchten niet lang genoeg doorgaan. Maar voor mij zit het er in ieder geval op. De balans opmakend dat het een wisselvallig maar toch leuk seizoen is geweest ik heb in de kring één keer een 1e gevlogen , éénmaal een 5e en éénmaal een 7e prijs. Ik heb wel wat goede duiven verspeeld o.a. de 776 die een 1e en 5e in de kring gevlogen heeft, maar ja Thats all in the game. En nu is het tijd voor vakantie, niet dat ik niet in het vliegseizoen op vakantie wil gaan maar onze kinderen zijn oud en (wijs ) genoeg dus we kunnen buiten het vliegseizoen gaan zowel in voor als najaar. En verder hebben we ook nog een Kermis in het verschiet. Een jaarlijks evenement in het dorp waar ik woon die al sinds jaar en dag begin oktober gevierd wordt. Ik weet nog dat ik vroeger wel wat kermis geld wilde verdienen. En die mogelijkheid was er, in september werden de (piepers) oftewel aardappels gerooid en die moesten geraapt worden. De boer kwam s’middag rond half vier met een tractor en platte wagen door het dorp rijden , daar kon je dan op springen en dan werd op het aardappelveld afgezet en kon je (piepers gaan rapen) in kisten van 20 kg . Bij een volle kist had je 25 cent oftewel een kwartje verdiend op een middag kon je als menneke van een jaar of 12, met een beetje geluk 12 kisten rapen dus had je 3 gulden per dag. Over het algemeen was het 5 dagen rapen dus kon je max 15 gulden bij elkaar rapen. Mijn ouders verdubbelde het bedrag wat ik verdiend had dus had ik 30 gulden kermisgeld. In die tijd kosten 3 munten voor de botsauto’s 2 gulden vijftig (een knaak) 10 keer schieten in de schiettent kosten ook een knaak. De kermis duurde vier dagen van zaterdag t/m dinsdag, dus je had 7 gulden vijftig per dag uit te geven. In die tijd was die  7 gulden 50 per dag ook te weinig vond ikzelf en gelukkig mijn ouders ook. Dus werd er elke dag wel wat aangevuld zeker als de alcohol een beetje zijn werk begon te doen waren mijn ouder wat vrijgeviger. Het was altijd weer een mooie dorpsfestiviteit , 4 dagen elke morgen om tien uur de fanfare door het dorp met daar achter het Koningspaar met Troon en de Schuttersvereniging allemaal in hele mooie kledij. De hele stoet belande dan in de schutterstent waarbij de vendeliers nog een hulde brachten aan het Koningspaar. Om elf uur was de aanvang van het matinee en begon de muziek te spelen en werd er gedanst en gedronken tot s’middags een uur of drie. Dan werd er naar huis gegaan waar grote pannen met soep en vlees en koude schotels klaar stonden om met familie en vrienden te verorberen, om weer een ondergrond te leggen voor de avond. Om zeven uur sávonds ging de schutterstent weer open en moest er plaats bewaard worden , er werden dan een paar kratten bier op de tafel gezet en wat glazen en bierviltjes en een briefje met de naam erop. Zo wist iedereen dat de tafel gereserveerd was. Dit werd meestal gedaan door de kinderen (ook door mij ) want dat bracht weer de nodige guldentjes op  waardoor de kermis sávonds weer gewaarborgd was. Het was een leuke tijd waar ik nog altijd met een fijn gevoel aan terugdenk. In de huidige tijd is er niet echt heel veel veranderd de fanfare loopt nog steeds door het dorp  met het Koningspaar en het hele gevolg, ook word er nog steeds een vendelhulde gebracht en speelt de muziek nog steeds in dezelfde schutterstent vanaf s’morgens een uur of elf tot sávonds een uur of zeven. Dan heeft iedereen de sokken vol wordt er nog wat gegeten aan de patatkraam en dan wordt er naar huis gegaan om de roes uit te slapen om de volgende dag weer (fris) aan de start te verschijnen. De kermis blijft een jaarlijks terugkerend evenement waar nog altijd door veel dorpsmensen wordt uitgekeken, jong en oud , nieuwe inwoners mensen die al sinds jaar en dag in het dorp wonen . Ook dorpelingen die ooit verhuisd zijn keren met een kermis nog altijd terug op het oude nest om de herinnering in leven te houden. De dorpskermis blijft een beleving op zich die voorlopig niet weg te denken is. Ik heb dan ook veel respect voor de mensen van de schutterijen en iedereen erom heen die dit fenomeen in leven houden en de nostalgie levend houden. Zoals mijn moeder weleens zei “Een feest is er om gevierd te worden” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende week  (en mocht je naar een kermis gaan wens ik jullie veel plezier.)

Het vliegseizoen zit er bijna op nog 1 vluchtje op de natour en dan kunnen we de voorbereidingen gaan treffen voor het kweekseizoen. Mijn gedachten gaan nog even terug naar het begin van het seizoen. We hadden (en hebben) ons huis te koop staan en de twijfel was er toen of ik dit vliegseizoen vanaf mijn huidige locatie af zou kunnen maken. Deze twijfel was achteraf onnodig, er is het afgelopen jaar diverse keren interesse geweest maar tot een definitieve verkoop is het nog niet gekomen. Dus de vraag rijst nu weer moet ik wel aan het kweekseizoen beginnen of doe ik weer hetzelfde als vorig seizoen dat betekent niet zelf kweken maar bij andere liefhebbers een aantal jonge duiven aanschaffen. Ik heb er tijdens het afgelopen half jaar er regelmatig over nagedacht en vindt het toch wel jammer dat ik geen jongen duiven van mezelf had . Zeker omdat ik denk dat ik best leuke duiven heb zitten om jongen uit te kweken. Uiteindelijk denk ik als je geen duiven uit je eigen koppels hebt het toch een klein beetje een verloren seizoen is. Dit is niks ten nadele van de duiven die ik gekregen heb van o.a. Gerard van de Bovenkamp. Van de 7 jongen die ik van Gerard heb gekregen heb ik denk ik een paar bruikbare duiven overgehouden. Op mijn hok heb ik al diverse duiven van Gerard zitten dus deze zijn dan ook een welkome aanvulling binnen mijn duivenbestand. Maar het is natuurlijk wel zo dat we ons huis nog steeds te koop hebben staan en mijn vrouw is er vast van overtuigd dat we het ook gaan verkopen. Dus ik ga met de duivelary weer een onzekere tijd tegemoet, wat mij betreft mag er zo snel mogelijk duidelijkheid komen omtrent onze verhuis plannen. We hebben al wel wat woningen op het oog en als je naar de huizenfoto’s kijkt dan zit je stiekem te loeren naar de mogelijkheden of je er duiven kunt houden. Of de tuin groot genoeg is of je het hok goed kunt plaatsen of er  misschien andere mogelijkheden liggen om duiven te houden op een zolder van een schuur of garage. Het blijft in ieder geval weer een uitdaging het idee om te verhuizen naar een andere woning in een andere omgeving , met allemaal andere ruimtes die je weer naar je eigen zin en behoeften in kunt gaan richten. en zoals mijn vader weleens zei “je kunt overal een bed neerzetten maar als je zorgen hebt doe je geen oog dicht” Nog heel even over de afgelopen vlucht ik had een 12e notering in de vereniging op de vlucht vanuit Vervins en ik was,  let op!!!! 155 in de kring dus kun wel nagaan dat ik niet echt voor de prijzen mee heb gedaan. Ik had wel 3 jonge duiven voorop, maar dat komt mede omdat de oude duiven te ver in de rui zitten en op 3 of 4 oude pennen staan. Maar dat wil ik niet echt als excuus gebruiken , het was gewoon niet veel. Deze hele week weer de kans om de duiven weer zo optimaal mogelijk voor te bereiden om op de laatste vlucht nog een keer “keihard toe te slaan” De laatste vlucht wordt vervlogen vanuit Laon ik speel een aantal jongen en 2 oude duivinnen . Ik wens iedereen weer een mooie vlucht toe. Zoals mijn moeder weleens zei “Aan elk einde volgt weer een begin waarop je het anders kunt doen” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.

Het is alweer de laatste dag van de maand augustus, het einde van de zomer komt met rasse schreden dichterbij . De dagen worden merkbaar korter, na een warme dag koelt het s’avonds en s’nachts al sneller af. Het einde van een zomerseizoen waar ik in het begin van het jaar altijd halsreikend naar uit kijk. Deels omdat je als schilder in de zomerperiode het meeste werk hebt liggen en deels omdat het een mooie periode in het jaar is. Het leven verplaatst zich wat meer van binnen naar buiten, lekker buiten zitten, eten en drinken of lekker luieren in de zon. Vaak denk ik terug aan de tijd toen ik een jaar of 14 was. Je had 6 weken zomervakantie en bij ons thuis gingen we nooit echt op vakantie , ja soms een dagje ergens naar toe. Toch heb ik me nooit verveeld, wij woonden vlakbij een steenfabriek en door de baggerwerkzaamheden die de steenfabriek uitvoerden om klei te verkrijgen voor de baksteenproductie, ontstonden er de zgn. baggergaten, kraakhelder water waar je heerlijk in kon zwemmen en vissen. Het hele dorp van groot tot klein en van oud tot jong ging daar recreeren. Het was voor ons een waterparadijs, we konden er vlotten bouwen van lege olie en vet tonnen die s’avonds eerste uitgebrand werden om de volgende dag te kunnen gebruiken. Alle materialen waren er voor handen om er een mooi vlot van te bouwen om daar later mee op het water mee rond te dobberen. Het was een mooie onbezorgde tijd waar je ook echt het vakantiegevoel had , handdoekje in het zand een flesje ranja of exota mee die we dan vlak aan de kant in het water legde zodat de drank een beetje koel zou blijven. Meestal had er ook iemand wel een transistor radio bij zich waar je bijna met je oor op  moest gaan liggen om  iets van de muziek te horen. Behalve als het een beetje waaide dan lag je heerlijk in de zon en de muziek zweefde dan mee op de golven van de wind, soms kreeg je een stukje geluid mee en dan was het weer bijna weg. Ik weet nog dat je dan heel aandachtig aan het luisteren was om te horen welk liedje het was. Toen we een jaar of 16 waren gingen we na een snikhete dag s’avond ook naar het water we namen een hengeltje mee en een paar flesjes bier. Meestal had iemand ook wel shag of sigaretten en dan heerlijk bij een kampvuurtje zitten tot midden in de nacht. Ik zie het nog zo voor me en af en toe heb je weleens een dejavu en komt dat gevoel nog weleens terug ,ik wil dat gevoel dan vasthouden maar het is meestal in een fractie van een paar seconden en dan is dat gevoel weer weg. Het zijn mooie herrineringen aan een mooi tijd waar ik graag aan terugdenk.  Zoals ik in het begin al schreef het einde van de zomerzeisoen nadert en ook van het duivenseizoen is dat het geval. Ik wil nog heel even terug komen op de vluchten van vorige week, we hadden de laatste jonge duivenvlucht waar ik wederom geen rol van betekenis speelde. In de klassering van de jonge duiven ben ik 5e aangewezen in de kring. En verder op de natour was het ook niet erg indrukwekkend. we hebben deze week de 3e natourvlucht. Ik speel nog wat oude duiven de nog redelijk in de veren zitten en daarnaast speel ik nog een paar jonge duiven. De jongen zitten beter in de veren als de oude duiven dus wie weet zit er nog een klein verrassingkje in. En zoals mijn vader weleens zei “als de druk van de ketel is zal die niet meer zo hard fluiten” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.