Auteur archieven: Petertje

We zitten in december de feestelijke maand bij uitstek. Vieren we op 5 december eerst het sinterklaasfeest (met of zonder zwarte pieten discussie). Daarna gaan we ons langzaam opmaken voor het kerstfeest. Het feest waar alles overdadig is, neem het eten de cadeaus de vrije tijd met gezin , familie en  vrienden. Het is de tijd om met een lekker drankje en hapje het afgelopen jaar nog eens door te nemen en terug te blikken wat is geweest. In deze periode denk ik ook nog vaak en graag terug naar vroeger tijden, hoe het bij ons thuis eraan toe ging met het Sinterklaas en kerstfeest. Het Sinterklaasfeest waren het vooral de angst (de roe de zak en mee genomen worden naar Spanje) en de spanning van het onverwachte en de cadeautjes, en daarna de opluchting en blijheid. Ik kan me nog herinneren dat dit geduurd heeft tot ik een jaar of 9 was, de lol was er toen voor mij af en ook voor mijn ouders. Je kreeg nog wel cadeautjes maar de spanning was eraf. Zo was het kerstfeest toen ik nog een jong manneke was bij uitstek het feest van verveling. We moesten naar de nachtmis, meestal harstikke koud in de kerk en al die zwaarmoedige teksten en liedjes die gezongen werden. Ik had altijd het idee dat het vooral niet leuk mocht zijn. Als de kerstdienst afgelopen was liep iedereen schoorvoetend door de lange kerkgang naar buiten en wenste elkaar fijne kerstdagen. Dan stapten we in de auto en reden naar huis om samen kerstavond te vieren. Mijn moeder had meestal een heerlijke soep gemaakt. (de zelfgemaakte ossenstaartsoep met een scheutje madeira erin is me het meeste bijgebleven die was heerlijk) Daarna kregen we een pasteitje van  zelfgemaakt kalfstong ragout. Ik had die tong in een pan met water zien liggen om gekookt te worden, op dat moment had ik niet het idee dat het zo lekker kon zijn. Daarna kwam het toetje uit een pakje Saroma heette dat spul , een puddingpoeder opgeklopt in melk en daarna in de koelkast gezet zodat het op kon stijven. het werd als laatste opgediend in een mooi glazen schaaltje met een kers en een toef slagroom. Dat was de kerstavond op naar de vervelende eerste en tweede kerstdag , 2 dagen van verveling , hangen en vallen in de bank of stoel, veel eten en drinken en niks kunnen ondernemen want het was kerst en dan kon en mocht niks. Nu ik er achteraf over nadenk zijn het hele mooie herinneringen waar ik soms met weemoed aan terug denk. Ik zie mijn ouders in hun jongere jaren nog zo voor me, en nu ze er allebei niet meer zijn wordt ik vooral in deze tijd nog weleens overmand door kleine emoties. Nu beleef ik het Sinterklaas en kerstfeest net zoals mijn ouders toen jaren geleden toen ik nog thuis woonde. Ik kijk uit naar de Sinterklaas om onze dochters en hun vriendjes een kleinigheidje te geven, om daarna lekker te gourmetten met ons gezin. En zo gaat het ook met de kerst . Zelfs naar de avondmis in de kerk gaan doen we nog steeds, mede omdat mijn vrouw in een koor zit die met de kerst altijd een kerkdienst op moeten luisteren. En na de dienst je raad het al wordt de tafel gedekt en eten we ossenstaartsoep (niet zo lekker als van mijn moeder) en luxe kalfsragout (tenminste dat staat op het potje) Maar de sfeer nu is hetzelfde als toen en onze dochters vinden het net zo oubollig als ik dat toen ook vond. Maar ik kijk er toch elk jaar weer  halsreikend naar uit om samen met ons gezin de kerst te vieren. Tijdens al deze geneugten gaat de duivelarij natuurlijk gewoon door, alleen voor aankomend seizoen weet ik mezelf nog steeds niet goed raad hoe ermee om te gaan. Zoals ik al eerder schreef gaan we ons huis proberen te verkopen, en naar gelang daarvan en hoe snel dat zal gaan kan ik pas een goed plan maken. Ik heb nog geen idee wanneer ik ga koppelen. Zeker omdat het zomaar kan zijn dat je halverwege het seizoen moet stoppen, omdat je huis kunt verkopen (en ik het thuis ook niet voor elkaar zal krijgen als ik zeg dat ik eerst het duivenseizoen af wil maken) en terecht!!!.. Ik vindt het lastig om juist nu jonge duiven te gaan kweken als ik niet zeker weet of ik er ook mee kan gaan vliegen. Wan op het moment dat ik ergens anders ga wonen worden het allemaal vastzitters en daar kies ik niet voor. Het blijft een dilemma, want op het moment van verhuizen kun je gewoon opnieuw beginnen, je huidige vliegploeg zal ik over moeten wennen met alle problemen van dien, dus daar kies ik niet voor. De enige optie is om dit jaar gewoon aan te kijken en geen of weinig jongen te kweken . Het gaat me wel aan het hart , maar het is niet anders en verder zie ik het ook wel als mogelijkheid en uitdaging om straks op een nieuwe lokatie helemaal opnieuw te beginnen met frisse ideeen. Dus zoals Johan Cruyff altijd zei Elk nadeel heb z’n voordeel en zoals mijn moeder altijd zei en daar heb ik toch nog steeds meer vertrouwen in “Je kunt beter de broek laten zakken, dan de moed” en zo is het natuurlijk ook. Tot de volgend week zal ik maar weer zeggen.

Schreef ik vorige week nog over de eerste nachtvorstjes, zitten we nu weer met temperaturen van tot de 15 graden boven nul. Het weer blijft een onvoorspelbare factor. Het is natuurlijk ook zo dat het klimaat de laatste jaren steeds meer verandert. Ik zit nu 40 jaar in het schildersvak , en vanuit de begin periode van mijn schilders carriere weet ik nog dat 15 maart het startschot werd gegeven wat betreft het buiten schilderen , en 15 oktober was de uiterste eind datum van het buiten schilderwerk. In de huidige tijd en klimaat is de gemiddelde luchtvochtigheid in april hetzelfde als vroeger in maart en zo is het ook met het einde van het seizoen in november is de gemiddelde luchtvochtigheid hetzelfde als vroeger in oktober, en zo is het ook met de temperatuur, dus alles schuift op . Het zijn in het schildersvak ook de materialen die door ontwikkelt zijn aan de normen van de huidige tijd o.a. sneller drogende producten , milieu vriendelijke producten. Afijn de afgelopen jaren is er veel veranderd qua klimaat voor mens en dier . Voor mensen zijn de klimaat veranderingen niet makkelijk om te handelen, en dat is ook een beetje het probleem. Want mensen leven op dagen, weken ,maanden, jaren . Voor dieren is dat een heel ander verhaal natuurlijk merken hun ook de klimaat veranderingen, maar dieren denken niet in tijd, dieren werken op seizoen, gevoel en intuitie. Ik denk dat de duivensport een groot voorbeeld is van interactie tussen mens en dier. Alleen de mens blijft vasthouden aan de tijdlijn waarin we leven en dieren volgen hun intuitie . Daarom denk ik dat we de duivensport aan moeten passen aan de duiven en minder kunstgrepen uit moeten halen. B.v. de winterkweek daar beginnen we eind november te koppelen om begin januari de eerste jonge duiven te kunnen ringen . Maar eindelijk zijn we een maand te vroeg gezien hoe het klimaat zich nu gedraagt.  Wat voor mij zoveel wilt zeggen dat de duiven in dit geval nog niet 100% klaar zijn om te gaan kweken. De chromozomen in het lichaam van een duif weten of deze klaar zijn om te gaan kweken . Dat heeft te maken met licht, lucht, temperatuur, maanstand, zonnestand en al deze facetten bepalen mede het magnetisch veld van de aarde waar duiven heel gevoelig voor zijn. Dus als het klimaat een maand later begint in de belevingswereld van de duiven zullen we ook rekening moeten houden met het koppelen en kweken van de duiven. Als de duiven klaar zijn qua geest en lichaam zal het bevruchtings percentage ook hoger zijn , en zullen de jongen duiven in het ei daar positief op reageren en op deze manier al sterker ter wereld komen en ook meer weerstand hebben tegen ziektes en dergelijke.  Daarom ga ik daar dit jaar rekening mee houden en wil ik een maand later met volle maan koppelen om de kweek zo positief mogelijk te beinvloeden.  Tot voorgaande conclusie ben ik gekomen naar aanleiding van een gesprek dat ik had met een oude duiven liefhebber die tevens amateur meteoroloog en weerdeskundige is. Hij vertelde mij dat hij tot deze conclusies is gekomen naar een inmiddels al een 5 jaren durend onderzoek. Hij was zo overtuigd van zijn onderzoek, en vertelde tussen neus en lippen ook nog effe dat zijn theorie mede oorzaak was van de grote verliezen van de (jonge ) duiven. Ik vindt zijn verhaal zeker de moeite waard en wil het dan ook gaan uitproberen. Ik zal jullie op de hoogte houden van bevindingen en verloop. En zoals mijn vader altijd zei “Wie niet waagt blijft maagd” tot de volgende week zal ik maar zeggen.

De eerste paar nachtvorstjes hebben we gehad, dus de boerenkool kan weer op tafel. Ik zie het nog voor me hoe bij mijn ouders alleen de eenzame toppen boerenkool nog in de moestuin stonden, alles was al van het land behalve van die lange stelen met een kreukelig groen blad met aan de onderkant hier en daar wat bruinig verkleurd blaadjes die zaten te wachten op de eerste vorst, dan pas was de boerenkool op z’n lekkerst en konden de toppen gesneden worden en kon er boerenkool stamppot worden gemaakt. Tegenwoordig kun je het hele jaar boerenkool eten het ligt bij de supermarkt in de vriezer , en mensen die nog een moestuintje hebben snijden de boerenkool toppen en leggen die een paar uur in de vriezer, dan is de vorst er ook overheen geweest!!!!!. De winter dient zich aan en doet langzaam zijn intrede, we gaan richting december de maand van cadeaus , overdadig eten en ook de maand van de lampjes en lichtpuntjes. Voor mij is het einde van het jaar een tijd van overdenkingen. Zo laat ik het afgelopen jaar voor mezelf nog even de reveu passeren, de leuke dingen maar ook de vervelende dingen komen in mijn gedachten nog even langs. Zoals het overlijden van een lid in onze club , hij was pas 42 jaar  en zag het leven niet meer zitten. Wat ik mezelf vaak afgevraagd heb wat kan er nu zo erg zijn dat je niet meer wilt leven, dat je niet meer kunt genieten van al het mooie om ons heen. Ik heb ook vaak gedacht aan mensen die ongeneselijk ziek zijn en die vechten om in leven te blijven en aan het einde van hun latijn zichzelf moeten overgeven. Hoe oneerlijk is dat vraag ik mezelf dan af, de een stapt met een gezond lijf en leden uit het leven , en de ander vecht met een ziek lichaam om in leven te blijven. Mijn moeder zei altijd “je kunt iemand wel voor de kop kijken, maar niet erin” en zo is het natuurlijk ook. Ik vindt dat je het geluk en vooral de onafhankelijkheid van jezelf af moet laten hangen. Ik ben voorstander om zoveel mogelijk je eigen plan trekken zonder iemand tekort te doen. Binnen ons gezin wordt dit onderwerp  regelmatig besproken met onze dochters (20 en 22 jaar). Het zijn al grote volwassen meiden waar ik hartstikke trots op ben, en die aan het begin van grote veranderingen in hun leven staan, o.a. vriendje(s), opleidingen, een leuke baan, stappen, op zich zelf gaan wonen. Al deze belangrijke beslissingen kunnen worden genomen als je er zelf klaar voor bent en je er gelukkig van wordt. Ik denk dat je ten alle tijden moet proberen om jezelf uit te dagen. Zo hebben wij als gezin besloten om ons huis weer in de verkoop te zetten , we hebben ons huis al eerder in de verkoop gehad van 2014 t/m begin  2016 het wilde toen niet zo vlotten, het was gewoonweg niet de beste tijd toen . De reden dat we ons huis willen verkopen is dat we graag rondom het huis kunnen lopen , een zekere mate van vrijheid zal ik maar zeggen, en waar dat zal zijn weten we nu nog niet . Wat we wel hebben besloten is dat het binnen een uur van onze huidige werkplek moet zijn. En wat voor mij heel belangrijk is dat ik er de duivensport kan bedrijven. Als je de beslissing neemt om je huis te verkopen en gaan te verhuizen zit daar nooit een tijdsplan bij, je weet immers nooit hoe snel je huis verkocht wordt. In je achterhoofd hoop je natuurlijk zo snel mogelijk, en voor een goed bedrag. En daar komt een stukje onzekerheid om de hoek kijken, zeker met betrekking tot de duivelary . Zal ik vroeg of laat gaan koppelen? of zal ik wel koppelen ? kan ik nog met de oude duiven en jaarlingen spelen? , ga ik duiven over wennen? of ga ik opnieuw beginnen met jonge duiven op het nieuwe woonadres?. En waar kom ik terecht kan ik nog bij mijn oude club blijven?, of moet ik lid worden bij een nieuwe vereniging?. En wat ook mee speelt moet ik wel alle veranderingen aan de hokken doorvoeren als ik toch ga verhuizen.  Deze gedachten schieten geregeld door mijn hoofd, maar het weerhoudt mij er niet van om de ingeslagen weg te blijven volgen. Het is natuurlijk nog niet zover maar dat ons huis in de verkoop komt en verkocht gaat worden is een feit, en met die gedachte ga ik ook het nieuwe duivenseizoen in. En verder is het gewoon afwachten hoe snel ons huis verkocht zal worden en wij op zoek kunnen naar een nieuwe stek. Waar we ons kunnen gaan settelen en kunnen gaan genieten van wat het leven ons weer zal gaan bieden. En zoals mijn vader vaak zei “zadel niemand op met je eigen plezier” waar hij zoveel mee bedoelde als,  doe de dingen die bij jou passen en laat niets van een ander afhangen. Zo dat was het weer voor deze week, de duiven ruien nog steeds mooi door, nog een paar weken en de duiven zitten weer in het strakke pak en zijn klaar om te gaan kweken.??? Geniet van het gezonde vriesweer als het zich voordoet!!!!  Tot de volgend week zal ik maar zeggen.

Het is me het weekje wel geweest , ik heb even in de lappenmand gezeten volgens de geleerden . En inderdaad ik voelde me ook niet echt toppie, een flinke verkoudheid en een lichte longontsteking hebben me aardig in de greep gehad. Deze verschijnselen gaan bij mij ermee gepaard dat je je niet echt geroepen voelt om iets inspannends te gaan ondernemen. Heb veel op de bank gelegen en als de het zonnetje naar binnen scheen kon ik intens genieten van het zonlicht dat door het glas in loodraam naar binnen scheen. De kleuren van het glas in lood en de zonnestralen werden nog mooier ook de kleuren in huis worden nog aangenamer en vriendelijker. Ook als je door de verschillende kleuren van het glas in lood naar buiten kijkt wordt je blij verrast , alles veranderd dan, de kleuren van de bladeren van de bomen. Zo staat er bij de buren een boom die heel langzaam van boven naar beneden verkleurt, eerst wordt het bovenste gedeelte geel en zakt langzaam naar de onderste takken, langzaam  verkleurt het gele naar oranje en later naar vuurrood, als je er een schilderij van zou maken zou je zeggen dat het niet bestaat zo perfect mooi is dat om te zien. Als je zo een paar dagen ligt te lamballen wil je toch iets gaan ondernemen. Ik heb de uitslagen van het afgelopen seizoen nog maar eens onder de loep genomen , op de vitessevluchten heb ik geen enkele rol van betekenis kunnen spelen, zo ook bij de midfondvluchten . Ik zag een klein lichtpuntje op de eendaagse vluchten daar heb ik redelijk op gepresteerd behoudens de laatste vlucht, daar ging het zoals het al een aantal jaren gaat, weer mis dus . Ik draaide te laat gewoon veel te laat en waar het aan ligt ??  Ja het ligt aan mij ik doe iets niet goed het kan toch niet zo zijn dat je stelselmatig elke laatste eendaagse vlucht naast de prijzen zit en daardoor een leuke klassering wel kunt vergeten. Maar wat doe ik niet goed, koppel ik de vliegduiven te vroeg om op de eendaagse alle vluchten te kunnen presteren, zitten de duiven dan te vroeg op weduwschap?. Of beheers ik het voersysteem niet voor deze vluchten waarbij  de duiven om de 14 dagen worden gespeeld ? Of moet ik deze duiven gewoon elke week blijven spelen en in het ritme laten ? Of moet ik de duiven tussentijds nog een keertje lappen op kortere afstanden ? Of moet ik de duiven bij thuiskomst langer of korter bij elkaar laten zitten? Of moet ik de duiven bijlichten of juist verduisteren? Dit zijn zo wat vragen die in mij opkomen en vraag me dan ook echt af wat wijsheid is in deze. De plannen voor aankomend seizoen zijn er dan ook wel: Ik wil me wat meer gaan richten op de eendaagse vluchten en heb besloten de vliegduiven ook later te gaan koppelen, daarnaast wil ik op deze vluchten met doffers en duivinnen gaan spelen. De doffers wil ik om de 14 dagen spelen en de duivinnen elke week. Verder ben ik aan het kijken naar een goed voersysteem voor zowel de doffers als de duivinnen. Of ik ga verduisteren of bijlichten weet ik nog niet moet er eerst wat meer informatie over zien te krijgen, tot zover de eendaagse. Verder zijn de jonge duivenvluchten en de natour redelijk verlopen met hier en daar een succesje. Wat betreft de jonge duiven vluchten daar had ik iets meer van gehoopt qua prestaties, wat ik wel erg prettig vindt dat ik een aantal jonge duiven heb overgehouden waar ik wel mogelijkheden in zie qua bouw en type duif en ook qua afstamming. De natour is redelijk verlopen , ik speel op deze vluchten alle duivinnen met of zonder partner , en daarnaast nog wat jonge duiven die gewond zijn geweest of die  een keer verkeerd gevlogen hebben en een paar dagen op een ander hok hebben gezeten. Dit zijn voor mij de meest relaxte vluchten omdat ik weinig van deze duiven verlang, het enige dat ik verlang is dat ze fris op de klep vallen en niet lang achterwege blijven. Dit was het weer voor deze week zal ik maar zeggen ik wens jullie een lekker herfst met mooie boswandelingen en kastanjes , paddestoelen, mooie gekleurde bladeren en een frisse neus. tot de volgende week.

We zitten volop in het herfstweer, het is regenachtig guur weer het blad aan de bomen krijgen de prachtigste kleuren en wordt door de wind van de takken geblazen. Hier in huis loopt de hele familie te hoesten, niezen, proesten en te snotteren. Dat zijn de verschijnseleen die ook bij deze tijd van het jaar horen. Gelukkig zitten we qua verzorging van de duiven in het stille seizoen en heb ik de laatste dagen kunnen volstaan met schoon water en voer en verder niet veel met de duivelary bezig geweest. De aankomende periode staat in het teken van vergaderingen , huldigingen, beurzen en plannen maken voor het nieuwe seizoen. B.V. hoe gaat het vliegprogramma eruit zien ? wat voor een voorstellen komen er voor het probleem van de jonge duiven verliezen,?  hoe kunnen we de duivensport betaalbaar houden ? en natuurlijk wat is de toekomst van de duivensport. Deze laatste vraag houd me nogal bezig de laatste tijd. Hoe lang kunnen we op deze manier doorgaan met de duivensport? , of hebben we er ons al bij neergelegd dat de duivensport op de huidige manier in niet afzienbare tijd ter zielen zal gaan. Ik hoop dat er op korte termijn toch iets gaat gebeuren , wat ik nu begrepen heb is dat het NPO bestuur serieus bezig is om de huidige manier van de duivensport onder de loep te nemen. Ik wens ze veel wijsheid in deze !!!!!. Verder schreef ik vorige week al dat ik wat aanpassingen aan het hok wil gaan doen. Ik heb 2 hokken en bij allebei de hokken heb ik aan de voorzijde aluminium buitenrennen. De aan passingen houden o.a. in. het aan voor en achterzijde van de hokken de ontluchting net onder de pannen dicht te maken. Daarnaast worden de rennen helemaal bekleed , behalve de voorzijde blijft open om op deze manier het “open doos systeem” te creëren, en  tevens om de eventuele tocht in het hok tegen te gaan. De nok van het dak wil ik aanpassen met de zogenaamde kippennok, dat wil zeggen een verhoging op de spanten waarddoor je een vlakke afwerkplaat kunt plaatsen die ongeveer 3 a 4 cm vrij ligt van de pannen waardoor er een schoorsteenwerking ontstaat die ik kan regelen met de schuiven in het plafond afhankelijk van de wind. Ik denk dat deze aanpassing voor een beter regelbaar klimaat zal gaan zorgen op mijn hokken. Het is natuurlijk altijd weer afwachten wat deze veranderingen voor de duiven  teweeg zal brengen. De jonge duiven van aankomend jaar zullen meteen in dit klimaat geplaatst worden, voor de jaarlingen en oude duiven is het een verandering die hopelijk goed uitpakt. Verder ruien de duiven goed ik geef ze 2 maal per week colombine thee aangevuld met muitzaad en knoflook. En verder krijgen ze 3 maal per week sedochol over het voer . De eerste 4 weken hebben 100% ruimengeling gehad met elke dag nieuw grit. na 4 weken ga ik het voer wat aanpassen 4 delen ruimengeling 1 deel kweekmengeling en 1/2 deel snoepzaad. En verder 2 maal per week thee met knoflook en 3 maal sedochol over het voer. Daarnaast krijgen ze elke dag vers grit met zeewier, magnesiumpoeder en nog meer mineralen. En natuurlijk elke week een bad dat vinden de duiven heerlijk , een beetje lauwwarm water met daarin wat badzout en een scheutje azijn. Prachtig om te zien hoe ze als in een blikje sardientjes in het bad tegen elkaar liggen, en daarna heerlijk met de vleugels uit elkaar liggen op te drogen. De ruiperiode trekt en grote wissel op de duiven en in deze tijd mag het ze aan niets ontbreken om de komende kweek en vliegperiode weer goed aan de start te staan.  Dit was het weer, veel duivenplezier en tot de volgende week zal ik maar zeggen.

Na een lekkere vakantie begint het normale leventje, nu alweer een week deelgenomen aan het arbeidsproces. De tijd vliegt voorbij “voor je het weet ben je oud”zei mijn moeder altijd. Het wordt s’avonds steeds vroeger donker en je kunt aan alles merken dat we in de herfst zitten en richting winter gaan. Het is het stille duivenseizoen zeggen we dan, er zijn geen wedvluchten meer. De grootste selectie in je duivenbestand is gemaakt, hier en daar zullen er nog wat  duiven verdwijnen en nog wat duiven worden toegevoegd, maar in grote lijnen zijn de kwekers en vliegers voor aankomend seizoen bekend. Hier en daar wordt er nog wat getimmerd en aanpassingen aan het hok gemaakt. En verder zijn we druk met vergaderingen van club , regio afdelingen en NPO. daarnaast nog hier en daar een beursje in binnen of buitenland. Zoals ik in mijn vorige stukje een vrij cynisch stukje schreef over hoe mijn vrouw o.a. tegen de duivensport aankijkt, ben ik er zelf ook van overtuigd dat we duivensport alleen kunnen veranderen als we ook daadwerkelijk iets veranderen. Wat je nu veel ziet is dat er aanpassingen worden gedaan volgens onze huidige ziens en denkwijze over de duivelary. Daar bewijs je de duivensport voor de toekomst geen dienst mee. De ouderen zullen afvallen en jonge aanwas of herintreders zullen er niet tot weinig bijkomen. Kortom in 2020 zullen er volgens diverse berekeningen nog max 10.000 leden zijn, dat is dus over 3 jaar doe er nog eens 5 jaar bij dan zijn er nog 6.000 leden. Ik stel mezelf heel vaak de vraag hoe nu verder. Zijn we met z’n allen nu echt in staat om de duivensport de das om te doen. Zoals het nu gaat  lijkt het er wel op. Ik spreek regelmatig met de oudere liefhebbers (met veel respect overigens) onder ons, en als ik het dan goed beluister wat deze mensen te vertellen hebben en in het verleden al hebben verteld. kom ik tot de conclusie dat deze mensen vaak niet gehoord zijn met al hun ideeen en goede bedoelingen over de duivensport. Hoe triest is dat om te moeten concluderen dat onze sterkhouders van het NPO bestuur  de afgelopen jaren verstek hebben laten gaan. Hoe slecht is er geluisterd naar onze oudere liefhebbers, duivenmelkers die we met man en macht binnen proberen te houden om het vliegende  aantal leden voor verenigingen e.d. in stand te houden. Dit om voldoende inkorvende leden te hebben om bij je eigen vereniging in te kunnen korven of die je bij nationale vluchten nodig hebt. Maar hier zal ook wel weer een aanpassing op komen, van 5 naar 3 leden voor in de vereniging in te mogen korven en van 7 naar 5 leden voor nationale vluchten, zo denken ze bij de NPO dit hebben we nu weer mooi opgelost.!!!!!!!  Ik ben ervan overtuigd dat de duivensport aangepast moet worden aan de normen van deze tijd. en dat zij o.a. meer vrijheden en keuzes  in vluchten waardoor je de sport gezinsvriendelijker kunt maken. Eindelijk een hele nieuwe opzet van de duivensport, en om dit te doen kunnen de oudere leden een hele belangrijke factor zijn. De meeste hebben alles al meegemaakt in de duivensport deze mensen weten van de hoed en de rand hoe je met duiven om moet gaan, en hoe dit in een moderne duivensport ingepast zou kunnen worden. Maak samen met deze liefhebbers een plan. Het mooiste zou zijn dat er plan van het NPO komt  waarin op een verantwoord tempo de duivensport in een nieuw jasje wordt gestoken of beter gezegd nog in een heel nieuw pak. Een plan waarin de huidige generatie liefhebbers zichzelf kan vinden en waar het voor herintreders en nog belangrijker voor nieuwelingen aantrekkelijk wordt om de duivensport te gaan beoefenen. Als ik dit schrijf zit ik me weer af te vragen wat het nu zo moeilijk maakt om de duivensport daadwerkelijk te veranderen en aan te passen aan de huidige tijd. Zijn het de commerciele belangen van een handjevol spelers die het hardst kunnen schreeuwen ? of zijn het sportieve belangen van liefhebbers die met het oude vertrouwde systeem al jaren aan de kop vliegen ? . Deze 2 groepen duivenliefhebbers zijn mijn in ziens in de minderheid maar zijn wel heel bepalend voor de duivensport. De meerderheid is de gemiddelde liefhebber die hun duiven elke week inkorven om deze 2 groepen hun geweldige uitslagen te kunnen laten maken “mandvulling dus” of zoals door deze 2 groepen ook wel wordt gesproken over serieuze en niet serieuze duivenliefhebbers. Mijn vraag is dan wie is de “serieuze “en wie is de “niet serieuze” liefhebber. Is de niet serieuze liefhebber de werkende man die van 0.700 uur tot 17.00 uur werkt, met een gezin dus niet zoveel tijd heeft om doordeweeks of om in het weekend af te richten . Dus door de bank genomen ook niet wekelijks topprestatie kan leveren, en blij is met af en toe een leuke uitslag. Ik denk zelf dat we de “serieuze liefhebber” niet zo serieus moeten nemen “dat doen ze zichzelf al”. In ieder geval zijnde NPO en afdelingen wel  druk in de weer om een verantwoord vliegprogramma samen te stellen gericht op het minder verliezen van de jonge duiven. Dat houdt dus in, aanpassingen doen aan het vliegprogramma in de hoop dat we minder jonge duiven verliezen en wat meer mogelijkheden voor de “serieuze liefhebber”om gezamenlijk en vaker af te richten en voor de “niet serieuze liefhebber”de mogelijkheid om halverwege alle africhtingen nog in te kunnen stappen om toch nog met veel pijn en moeite de jonge duiven ingespeeld krijgen om aan de jonge duiven vluchten mee te kunnen doen. Om de “serieuze liefhebber” een platform te geven om prijzen binnen te kunnen slepen. Hopelijk dragen deze aanpassingen er op een positieve manier ook toe bij, dat we minder duivenliefhebbers verliezen. Want ik denk dat als we de duivenliefhebber verliezen , dat we er dan ook automatisch steeds meer duiven mee verliezen.  Nu nog hele even de stand van zaken op mijn hok , ik heb de selectie rond, ik had een duivin voor een doffer aangezien dus in plaats van 13 doffers ga ik met 12 doffers spelen. Vindt het in sommige gevallen bij de jonge duiven moeilijk om te zien of het om een doffer of duivin gaat. Deze duivin zat wel in een bak, maar had met een doffer toch wel veel plezier, dus betrapte ik ze in een ander bak bij een doffer. Verder verloopt de rui goed bij zowel de jonge als de oude duiven. Verder ga ik wat aanpassingen doen in en aan het hok maar daar de volgende week wat meer over. Tot de volgende week zeg ik dan maar weer.

Ik schrijf dit vanuit een zonovergoten” Ellenz”, een plaatsje aan de Moezel in Duitsland. Heerlijk een weekje vakantie en zoals het een duivenmelker betaamt alleen buiten het “duivenseizoen”. Natuurlijk buiten het seizoen want een andere mogelijkheid heb je als duivenmelker bijna niet!!!!!!!!!!!. Nee stel je voor zeg!!!,  een vakantie in het duivenseizoen. De zon hoog aan de hemel, heerlijke temperaturen, gezellige stranden, leuke festiviteiten, gezellige terrasjes. Nee niks van dit alles, krabben, schoonmaken, africhten, lappen, drinkpotten uitwassen(is ook met stromend water), voerbakken schoonmaken. En dan inkorven heerlijk gezellig met de mannen in het duivenlokaal tot een uur of tien s’avonds en dan met de pet en 12 borrels op richting huis. Thuis aangekomen staat het eten klaar om in de magnetron op te warmen, kun je het lekker alleen opeten. Want je vrouw en kinderen zijn naar de verjaardag van jou moeder!!!! Want ja, jij kon niet mee want “de duiven hé” want dat is een stuk belangrijker. Na het eten nog even douchen en nog een pintje, tegen die tijd komt moeder de vrouw thuis en vraagt of het gezellig was op de club?. Nou en of  Piet had 10 duiven mee , Jan had Coli op het hok, En Bart was er niet,  die gek was op vakantie (midden in het seizoen wat een loser zeg) zijn broer Kees heeft de duiven nu voor hem ingekorfd, en die Kees wist nog eens niet hoe de klok werkte tjonge jonge wat een ellende zeg. Oh ja hoe was het bij mijn moeder op de verjaardag , was het gezellig ??, Ja zegt moeder de vrouw was echt leuk, iedereen was er zelfs je broer Jan die was net terug van drie weken vakantie, en je zus Nel met man Frits was er ook nog even , die vertrokken vannacht met de caravan om vier weken op vakantie te gaan naar Frankrijk. (misschien had je nog duiven mee kunnen geven om af te richten). Nee schat wij gaan mooi buiten het vakantieseizoen (bedoeld eindelijk duivenseizoen) is een stuk goedkoper. Heb je al iets geboekt?? Ja zegt moeder de vrouw heb ik je al  drie keer verteld!!! Oh ja waar gaan we ook weer eens naar toe, Luxemburg ?? Nee schat we gaan 10 dagen naar Duitsland. Waarom 10 dagen? jij wilde toch op tijd terug zijn om naar de najaarsbeurs in Houten te gaan. Oh ja dat was ik alweer vergeten. En dan wordt er nog even naar het journaal gekeken en vooral naar de weers vooruitzichten voor a.s. zaterdag. Nou het weer ziet er niet best uit zal wel een zondaglossing worden, Oh zegt mams enthousiast dan kunnen we morgen even gaan kijken naar het voetballen je kleinzoon speelt zijn eerste wedstrijd dus dat zal je zoon en kleinzoon leuk vinden als opa ook even komt kijken. Ja zeg je dan dat zou leuk zijn, maar je weet hé schat van de duivenlossingen kun je niks meer op aan. Dus dat wordt weer het hele weekend wachten op de duivenlossingen?????. Dit is zo een beetje hoe mijn vrouw tegen de duivensport aan kijkt. En ze zegt dan ook regelmatig , hoe kun je je zoon of kleinkind nog enthousiast krijgen voor de duivensport als ze papa en of opa nooit ergens anders zien dan met een stofjas aan en pet op in het duivenhok. De duivensport vindt mijn vrouw en vele met haar weinig flexibel en weinig gezinsvriendelijk. Ze vindt het een individuele soms egoistische sport die in verenigingsverband gespeeld wordt. Hoe veranderd is de tijd ?  en hoe weinig verandert is de duivensport aangepast aan de normen van de huidige tijd ??. Hoe kun je in godsnaam mensen enthousiast maken voor de duivensport als er geen ruimte voor vrije tijd en gezin is. Het is bekend dat elke verandering leden kost , maar zoals het nu gaat kost het ook leden en loopt het gestaag terug  en er komt verhoudingsgewijs bijna niets voor terug. Veranderingen brengen ook weer nieuwe inzichten en mogelijkheden. Ik denk dat er een grote taak is weggelegd voor het NPO en natuurlijk aan alle duivenliefhebbers, die mee zullen moeten veranderen om deze prachtige sport levensvatbaar te houden en nieuwe impulsen te geven om de duivensport aan te passen aan de normen van deze tijd. Want zeg nou zelf wat is mooier dan de interactie tussen dier en mens, welke verandering er ook zal komen de interactie tussen duif en mens zal daardoor niet veranderen, en biedt mogelijkheden voor jongelingen en herintreders om de duivensport te gaan beleven. Zou een mooie slogan zijn “BELEEF DE DUIVENSPORT ANNO de 21E EEUW”   Toch ?????????. Nu weer even terug naar de duiven, mijn duivenmaatje Tonnie heeft de duiven verzorgd tijdens onze vakantie, altijd fijn als je van iemand op aan kunt die je levend vee verzorgd. Ze zijn volop in de rui, een belangrijke periode dit jaar hebben ze wat meer tijd om te ruien omdat ik de kwekers en vliegers later ga koppelen. Dit omdat ik hoop dat het voorgestelde vliegprogramma van de NPO doorgang zal vinden. Het zou al een stapje in de goede richting zijn om wat veranderingen door te voeren. Afijn dus later koppelen dat betekent dat je wat meer tijd hebt om alles voor te bereiden. En eventueel aanpassingen aan het hok te doen. Over de veranderingen van hok e.d. kom ik de volgende keer terug. Tot de volgende week zal ik maar zeggen en veel succes met de voorbereidingen voor het nieuwe jaar.

Het selecteren gaat beginnen, mijn maatje Tonnie komt vandaag bij mij op bezoek om gezamenlijk mijn hele duivenbestand onder de loep te nemen. En tevens een plan te gaan maken voor het nieuwe seizoen.  STRAKS MEER !!!!!

Zoals ik gisteren beloofd heb zou ik terugkomen  op de selectie. De eerste vraag die ik mezelf gesteld heb voordat we gingen selecteren was, Hoe en op welke manier wil ik het volgend seizoen gaan spelen, en zeker niet onbelangrijk met hoeveel duiven wil ik gaan starten. Te vaak gebeurt het dat er duiven blijven zitten vanwege afstamming. Achteraf gezien is dat alleen maar hokvulling Er zitten duiven op het kweekhok met een topafstamming of die goed gevlogen hebben maar waar nog nooit een bruikbare laat staan een goed duif is uitgekomen. “Goede vliegers zijn niet altijd goed kwekers” en andersom is dat natuurlijk ook zo. Wat is het dan wat het selecteren vaak zo moeilijk maakt? Ik denk dat bij veel liefhebbers de emotie een rol speelt, een fijne mooie of lieve duif op het hok waar je moeilijk afscheid van kunt nemen. Verder de aanschafprijs, de meeste duivenmelkers proberen elk jaar weer  hokversterking erbij te halen. Voor de ene liefhebber is € 50,00 een godsvermogen en voor de ander is € 500,00 een scheintje. Een duif waar in verhouding veel geld voor is betaald zal bij veel liefhebbers blijven zitten, gewoonweg omdat ze het zonde vinden van het geld dat ze er aan uit hebben gegeven. En deze duif wordt dan honderd keer omgekoppeld om te proberen er een topduif uit de topafstamming te kweken. Met als gevolg dat je er naar een paar jaar achter komt dat het echt niet gaat lukken met de desbetreffende duif, dus weg investering. En dan kom ik weer terug op het selecteren, ik denk dat de beste liefhebbers ook het beste kunnen selecteren, er wordt gekeken naar de bouw en de uitstraling van de duif ,de prestaties worden daarin ook meegenomen natuurlijk, maar ik denk dat deze duivenmelkers een goede van een mooie duif kunnen onderscheiden en dat maakt het grootste verschil. Nu weer terug naar het selecteren op het eigen hok , we zijn begonnen bij de late jonge duiven daar zijn 6 doffers en 3 duivinnen voorlopig van blijven zitten. Bij de vroege jongen zijn ook 6 doffers en 3 duivinnen blijven zitten.  Bij de overjarige duivinnen zijn er 8 blijven  zitten. Bij de vliegdoffers zijn er 2 blijven zitten en 1 doffer gaat naar het kweekhok. Dan hebben we de (kwekers) natuurlijk nog daar zijn voorlopig 5 doffers e en 7 duivinnen blijven zitten. Ik zeg voorlopig want ik wil alle duiven nog een keer in de hand houden met het oog op de koppelingen die ik wil gaan maken. Zoals het er nu laat uitzien heb ik voorlopig voor volgend jaar 13 vliegkoppels en 5 kweekkoppels. Er zal best nog het e.e.a. veranderen de aankomende tijd, want zoals je weet een duivenmelker zit nooit stil en is altijd weer op zoek naar “beter” . tenminste daar wordt op gehoopt . Tot de volgende week maar weer en ik wens iedereen veel succes met de selectie.

Ik ben altijd weer blij dat we de laatste vlucht hebben gehad , het vangen van de duiven, het gesjouw met de manden , de duiven laten trainen en ook nog lappen.  Nee voor mij is het einde van het vliegseizoen een welkome afwisseling in de duivensport. Wat ik de eerste weken wel mis is op vluchtspanning het wachten op de lossings informatie, de weersverwachtingen bekijken, de schatting van de aankomsttijd berekenen en natuurlijk de thuiskomst van de duiven. Daarvoor in de plaats  breekt er weer een mooie tijd aan, het selecteren van je duivenbestand. Van vliegers tot kwekers het hele duivenbestand wordt doorgelicht, om volgend jaar weer goed aan de start te kunnen verschijnen. Daarnaast is het ook een bekend fenomeen dat er elk jaar weer opnieuw aan het hok moet worden gesleuteld. Of het nou schilderen is, er is altijd wel iets voor verbetering vatbaar. Dat is vooral zo bij de liefhebbers die minder gepresteerd hebben. Het moet ergens aan liggen !!!!! en dat is ook zo het ligt ergens aan. Het idee dat het ergens aan moet liggen wordt tijdens het vliegseizoen meestal al onderkend en is al uitvoerig besproken in de club en gekeken wordt dan meestal naar diegene die het hardste vliegt. Want de kampioen in de club heeft n.l. het beste hok, de beste duiven, de beste medicijnen, de meeste tijd, de meeste financiele middelen, hij is overdreven gedreven. Dit zijn zo een beetje de superlatieven die er gezegd worden over de kampioenen, of ze terecht zijn of niet zo wordt er vaak tegenaan gekeken. De meeste kampioenen zitten elk jaar bij de top (een uitzondering daargelaten) . Wat deze kampioenen hebben, is dat ze allemaal verstand van duiven en de duivensport hebben. Ze beheersen de kunst om een goede duif van een mooie duif te onderscheiden, daarnaast hebben ze in een oogopslag de gaten wanneer de duiven wat mankeren en kunnen dus sneller ingrijpen. Het is dus vaak een kwestie van veel tijd hebben , en deze ook effectief gebruiken. Op de vraag wanneer is een duivenhok goed ? zijn volgens mij wel honderden antwoorden mogelijk, maar feit blijft dat het om het goede klimaat gaat. De duiven moeten plezier hebben op het hok er moet een gezonde rivaliteit zijn, tot zover zal dat bij de meeste liefhebbers wel lukken. Maar nu het klimaat in het hok b.v. staat het hok op de goede plaats , is het niet te vochtig , is er tocht op het hok, heb je een behoorlijk constante temperatuur in je hok, heb je  de topforme vroeg of laat of helemaal niet. Ik heb aan diverse liefhebbers gevraagd wat een goed hok is, er was er ene bij die zei tegen mij. Je moet je verplaatsen in een duif, hij vroeg aan mij: zit jij graag in de tocht , of in een vochtig klimaat, of dan heel warm en dan weer heel koud, of in een heel stoffig een vies hok (en dan bedoel ik heel vies niet een beetje stront of zo) Als je een goed klimaat op je hok hebt is een beetje stront en stof in je hok niet erg, de stront is droog en de stof wordt goed afgevoerd. Heb je geen goed klimaat op je hok dan blijft de stront vochtig en gaat stinken, de stof blijft hangen en dat werkt ook door op de duiven. Dus een goed hok is zeer belangrijk , en als je er ook nog eens een paar goede duiven op hebt kan het allemaal veel leuker worden.  Dus er ligt weer een uitdaging om te zorgen dat ik aan alle bovenstaande punten ga voldoen zodat ik volgend jaar de duiven de pannen van het dak kan laten vliegen. De volgende keer meer over deze materie. tot de volgende week zeg ik maar weer.

De laatste winnaars van dit seizoen van harte gefeliciteerd en tevens iedereen geluk gewenst met de behaalde kampioenschappen.

De laatste natour vlucht werd vervlogen vanuit Laon , de weersvoorspellingen waren goed dus alle ingredieenten waren er zodat het een mooie laatste vlucht zou worden. Ik had gekozen om alle jonge duiven nog een keer te spelen (minus 2 gewonden) dus in totaal 19 jonge duiven en ik had nog 5 duivinnen die ik ook nog een keer wilde spelen. De duiven zijn gelost om 09.40 met ZZW wind later draaiend naar ZW. Met een beetje rekenen kom je dan op ongeveer 3 uurtjes vliegen. En zo was het ook de eerste duif in onze vereniging viel op de klep om 12.37.24 en deze liefhebber had wel de kortste afstand (scheelde ± 7 km met mij) deze duif was tevens 1e duif in de kring dus weer een mooie prestatie bij ons in de vereniging. Mijn eerste duif klokte ik op 12.45.48 het was een duif van 2016 en de 3e duif in de vereniging. Op het moment dat ik deze duif klokte had ik niet echt door dat het best een redelijk zware vlucht zou worden de 2e / en  3e duif klokte ik op 12.50 en  de 4e duif op 12.51. deze waren respectievelijk 8e 9e en 10e in de vereniging. Om 13.33 had ik 13 duiven in de klok staan. En toen begon het lange wachten tot 15.33 kwamen er nog 3 duiven bij . En daar is het op de vluchtdag ook bij gebleven 16 stuks van de 24. En dan gaan we weer hopen hopen op de volgende dag want dan komen de achterblijvers meestal wel na, maar de zondag was ook lang wachten en hopen. De eindbalans na de zondag is dat er nog 3 zijn nagekomen dus moet nog 4 jongen en 1 jaarling duivin. Nog even terugkomend op mijn eerste duif die had een 6e notering behaald in de kring , mijn 2e duif was een jaarling duivin en het (toeval ) wil dat allebei deze duiven van dezelfde liefhebber afkomen n.l. van Gerard van de Bovenkamp uit Doetinchem. En dat gezegd hebbende wil ik toch nog ff terugkomen op de vlucht, het was geen makkelijke  vlucht vooral omdat s’middags het kwik snel opliep waardoor het voor de jonge duiven die doorgeschoten zijn het geen eenvoudige klus is om snel de weg terug te vinden naar het hok. Toch verwacht  ik er nog wel een paar terug , zeker omdat ze alle vluchten hebben gehad en ervaring genoeg hebben om de weg terug te vinden. Ja en nu!!! het vliegseizoen zit er weer op, de aankomende weken zijn weer zeer belangrijk we gaan selecteren en de duiven gaan ruien een belangrijk moment , het is een zware periode voor de duiven en het ruien moeten ze dan ook in alle rust kunnen doen zodat ze volgend jaar weer een goed verenkleed hebben om goed aan de vluchten deel te kunnen nemen. Het is belangrijk dat ze de juiste voeding krijgen zodat ze weer de juiste bouwstenen hebben en door kunnen geven aan de nakomelingen. Ik ga iedereen heel veel succes wensen de aankomede (rui) periode. en de voorbereidingen voor de kweek. Ik zal mijn ervaringen wekelijks proberen te beschrijven op de site. Tot de volgende week zeg ik dan maar weer.

MENEN/MOESKROEN

De natour vlucht werd afgelopen week vervlogen vanuit Menen/Moeskroen, het was Quievrain maar door de verwachte weersomstandigheden hadden ze besloten om wat westelijker te lossen. De duiven zijn gelost om 11.45 met een WZW wind. Ik had voor deze vlucht besloten alleen de late jonge duiven en gewonde jonge duiven te spelen. Ik had er in totaal 14 mee en het is natuurlijk altijd weer een uitdaging wetende dat er op deze vluchten ook veel oude worden gespeeld. Ik ben dan altijd benieuwd wat het verschil is (behalve het meteen binnenkomen dan) in de vereniging viel de eerste duif om 14.06.59 en was een oude duif de volgende 6 duiven waren ook allemaal oude duiven. nr9 was de eerste jonge duif en nr 10 was de 2e jonge duif en deze viel bij mij op de klep om 14.13.57. Ik had er 14 mee en 2 in de prijzen in zowel de vereniging alsook in de kring, dus dat is wel wat magertjes. Maar een kniesoor die daar op let. We kunnen ons gaan voorbereiden op de laatste wedvlucht de natourvlucht die vervlogen zal worden vanuit St.Quentin ± 294 km. Zoals het nu naar uitziet wil ik alle jonge duiven nog een keer spelen een mooi vluchtje als afsluiting, En daarna beginnen we weer met de voorbereidingen voor de rui en kweek en selecteren. En dat laatste is een van de belangrijkste, selecteren als je dat nog kunt tenminste , als je nog voldoende materiaal heb om te selecteren. De laatste jaren hebben de grote verliezen al veel problemen gegeven om goed te kunnen selecteren. Vaak is het zo dat je alle jonge duiven die over zijn worden gebruikt om aan te vullen, anders is het vlieghok wel erg leeg. Dus het is niet allemaal kwaliteit wat we moeten laten zitten, zoals we allemaal wel weten. Wat ook weer zijn weerslag heeft op het nieuwe seizoen waar we met jaarlingen gaan vliegen en op deze vluchten de verliezen ook grotere vormen aannemen. Dus het gaat mis in de lengte of de breedte. maar wat is nu wijsheid in deze, ik denk als we niets veranderen bij de jonge duiven, zullen we tegen deze problemen aan blijven lopen. Ik zal er verder niet over uitweiden dat heb ik in het voorgaand schrijven (MELUN) al gedaan. Ik ga iedereen weer heel veel succes wensen bij de voorbereidingen voor de laatste vlucht. En ik zeg maar weer tot de volgende week . En ik hoop op een hele hoop .

Ik wil iedereen eren en hulde geven met de behaalde overwinning.

MELUN

Melun was de laatste jongen duivenvlucht van dit seizoen. We hadden als vereniging niet voldoende leden om nationaal in te kunnen korven, dus moesten we uitwijken naar een zustervereniging. We hadden dus niet voldoende leden om nationaal in te kunnen korven. Je moet 7 leden hebben om nationaal in te kunnen korven binnen je eigen club. Deze regelgeving is volgens mij gedateerd, gezien het sterk aantal teruglopende leden waar we in de duivensport mee te maken hebben. Ik heb het idee dat het allemaal regels zijn uit de tijd dat elke vereniging 25 leden of soms nog meer had en het geen probleem was om 7 mensen bij elkaar te krijgen. Mijn vraag is dan ook: moeten we kiezen voor aanpassing van de regelgeving b.v. nationaal inkorven vanaf 5 leden. Of moet er voet bij stuk gehouden worden en vasthouden aan de oude vertrouwde regelgeving die gebaseerd is op 3 maal zoveel leden. In mijn beleving is het zo, als we het zo houden zoals het nu is zal de toekomst van de duivensport zijn dat we steeds vaker en meer met meerder verenigingen in moeten korven om aan het minimum aantal leden van (7) om nationaal te mogen inkorven. Een veel gehoorde kreet is dan dat dit leden gaat kosten. Ik denk gezien de gemiddelde leeftijd van de duivenliefhebber, dat het altijd leden gaat kosten wat we ook beslissen. Alleen denk ik als we in het oude blijven hangen, en niet willen gaan vernieuwen zullen er steeds meer leden afvallen en er geen nieuwe leden bijkomen. Daarom ben ik voorstander van vernieuwing  van de duivensport en updaten naar de normen van deze tijd. B.v. het vliegseizoen mee laten lopen met de schoolvakantie in de desbetreffende regio’s zodat het niet ten koste gaat van de gezinsvakanties. Verenigingen kunnen meer samen gaan werken en op tourbuurt duiven aanleveren dit kan kostenbesparend werken. De ringen voor de jonge duiven in maart uitgeven en de jonge duiven competitie laten spelen met alleen maar ringen van de NPO van het desbetreffende jaar, dit bevordert het eerlijk spel en ik denk dat de verliezen van de jonge duiven minder zullen zijn, wat ook weer kostenbesparend werkt. De generaal kampioenschappen schrappen en gewoon een kampioenschap per onderdeel, berekend over bijvoorbeeld 4 van de 8 aangewezen vluchten , daarnaast mag de liefhebber nog 1 vlucht zelf toevoegen. Daarnaast zou er weer een poule systeem in het leven kunnen worden geroepen waardoor er ook weer wat preisjes verdiend zouden kunnen worden. Kortom ik denk dat de duivensport gezinsvriendelijker en aantrekkelijker gemaakt moet worden, en betaalbaar moet blijven vooral voor de gemiddelde liefhebber, zodat het ook aantrekkelijker wordt om weer (of ) met de duivensport beginnen. LET WEL dit zijn wat overdenkingen van mijzelf en er zullen ongetwijfeld nog veel meer en betere ideeen zijn om de duivensport in positieve zin te veranderen. Nu weer terug naar de vlucht. De duiven zijn om 9.00 gelost vanuit Melun met een ONO wind later in Belgie en Nederland draaiend naar WZW. Ik had de duiven verwacht rond 14.00 en zat redelijk in de buurt . De eerste duif in onze vereniging viel op 14.15.04 op de klep. en was 11e in de kring. Mijn eerste duif viel op 14.24.06 op de klep en was 4e in de vereniging en 28e in de kring een redelijke uitslag vindt ik zelf 6 duiven mee en 2 in de prijzen, mijn 2e duif viel op 14.33 .25 en was 76e in de kring. Dus al met al kan ik tevreden zijn. Volgende week de laatste vlucht op de natour als het weer redelijk is wil ik alle jonge duiven nog spelen. Ik wens iedereen weer veel succes met de voorbereidingen voor de laatste vlucht en ik hoop jullie hopen op een mooie uitslag. Tot de volgende week maar weer.

Er waren weer diverse winnaars deze week, Allemaal van harte gefeliciteerd.