11 oktober 2019

Vakantie! ik was er echt aan toe!!! hoor ik nog weleens zo rond om me heen. Mensen leven vaak naar een vakantie toe en hoe dichterbij de vakantie komt hoe meer moe je wordt. Als dan uiteindelijk de vakantie is aangebroken wordt er sommige gevallen in de auto gestapt. En dan gas op de lolly om 12oo km aan een ruk te rijden (liefts nog met een caravan erachter) om maar zo snel mogelijk op de plaats van bestemming te zijn. Goh wat ben ik moe zeg!!!! hoor je ze dan roepen. Vindt je het gek? denk ik dan een beroeps chauffeur moet om de 7 uur of zoiets pauze nemen en de vrouw/man met de luxe auto en caravan jassen aan één stuk door. Ik vind op vakantie gaan altijd van die stress momenten of je nou met de fiets, auto of vliegtuig gaat het blijft stressen. Bij mij begint de vakantie pas echt als ik op de plaats van bestemming ben, de koffers heb uitgepakt, het bed heb getest en dan een heerlijk drankje erbij. Dan begint het genieten pas echt en krijg je het vakantiegevoel van alles mag en niks hoeft. Behalve als mijn vrouw erbij is die heeft alle brochures gelezen en bijna voor de hele week een planning gemaakt waar we naar toe moeten. Het is dan weer een hele toer om de planning een beetje bij te stellen maar dan neemt het vakantiegevoel het over van de stress. Natuurlijk heeft mijn vrouw gelijk als ze zegt dat we van alles gaan bekijken alleen het tempo waarin daarin verschillen we nog weleens van mening. We gaan sinds een aantal jaren met z’n tweetjes (onze dochters 23 en 25 gaan niet meer mee) Die hebben hun eigen planning en maar goed ook. Daarnaast is het ook wel handig ze passen dan op de katten en onze hond, ze letten op de duiven (niet geheel onbelangrijk) en op het huis. Ondanks dat we de meisjes graag rondom ons heen hebben is het ook wel een fijn gevoel dat zij het fort bewaken. Mijn duivenmaatje Tonnie gaat elke dag even bij de duiven kijken of er geen gekke dingen zijn. En nu we het toch over de duiven hebben. Ik heb een heel leuk vliegseizoen gehad vooral met de jonge duiven. Het enige smetje is dan toch wel de verliezen van de jonge duiven. Ik was met 37 jonge duiven begonnen en ben er met 18 geëindigd. Maar de jonge duiven waar ik mee heb gevlogen hebben het meer dan goed gedaan en ik ben er heel tevreden over. Ook voor de aanvulling is dat fijn. Zoals het er nu naar uit ziet heb ik ± 7 a 8 doffers en de rest duivinnen. Ik ben vooral blij met het aantal doffers. (In 2018 had ik 12 jonge duiven over waarvan 3 doffers.) Dus voor aankomend jaar is mijn vlieghok wat betreft de doffers gevuld. Met een beetje mazzel heb ik 8 kooien gevuld met doffers die ik mooi kan koppelen aan jonge duivinnen. Op deze manier wil ik op dubbel weduwschap gaan spelen. Ik wil voor 2020 mijn jaarlingen toch wat meer laten gelden dan het afgelopen jaar want dat was qua prestaties niet “je van hét”. Het geduld bewaren dat is nu de hoofdzaak ik ben een hok in opbouw. Twee jaar geleden opnieuw begonnen op een nieuwe locatie en ook nog tijdens een mega verbouwing. Eind 2019 en begin 2020 staat de aanpak van de achtertuin op de planning dus er is weer veel werk aan de winkel. Ik hoop deze een heel eind klaar te hebben voordat het vliegseizoen begint. Ik schrijf dit vanuit mijn vakantie adres op Madeira waar het nu heerlijk weer is 25 graden lekker zonnetje. Ik kreeg net te horen dat ik een beetje moet opschieten. Vandaag staat de kabelbaan op de planning om daarna naar beneden te vliegen met de Tobogan. Een soort arreslee gevlochten van riet, waar je met een moordgang naar beneden suist. Dus ik ben benieuwd. Vanavond loopt ook de bonnenverkoop van de KNEC af op duivennet. Nog steeds een mooi initiatief van en voor de liefhebber. Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer. En zoals ze op Madeira zeggen “TENHA UM BOM DIA” wat zoveel betekent als een hele fijne dag toegewenst.