Vanuit een zonnig Madeira (land van liefde en zon volgens Eddy Christiano). Zit ik in de ochtendzon met uitzicht op zee en niet geheel onbelangrijk een kopje koffie. De eerste paar dagen van een vakantie is het toch even acclimatiseren en tot rust komen. En juist op de momenten dat je meer tot rust komt. Komen vanzelf de overdenkingen over je werk, privé en natuurlijk ook over het afgelopen duivenseizoen. Voor mij persoonlijk heb ik met de oude duiven een beetje een mee vliegseizoen gehad met hier en daar een prijsje maar dat was het ook wel. Daarentegen met de jonge duiven was het een leuk seizoen met verschillende kopprijsjes, met een mooie eindklassering. Wat ik mezelf bijna na elk vliegseizoen afvraag is “hoeveel seizoenen volgen er nog”? Je hoopt natuurlijk op zoveel mogelijk, maar hoe realistisch is dat! De afgelopen jaren zie je de ledenaantallen in de sport teruglopen. En de vraag is hoe krijg je er nieuwe leden bij. Wat ik ook merk ondanks deze terugloop, dat het lijkt of men steeds meer egoïstisch wordt. Misschien komt dat ook wel omdat er minder leden zijn en het egoïsme dan beter opvalt. Of zou het echt zo zijn? Ik lees veel en luister ook graag naar wat andere duivenliefhebbers te vertellen hebben. Zo sprak ik laatst een duivenmelker die zich nogal boos maakte om een artikel in een duivenblad en dit met kromme tenen in zijn schoenen had zitten lezen. Daarin liet een (groot kampioen) over zichzelf schrijven dat hij integer en bescheiden is!!!!. En dat was nog niet het ergste ging hij verder. Hij ergerde zich vooral dat hij rondbazuinde dat hij dit jaar met de jonge duiven weer bij de kampioenen zat zonder zijn beste duiven te spelen. Dan vraag ik me af hoe bescheiden je bent!!!. En daarnaast hoe weet je als je je (beste) duiven niet speelt dat het je beste duiven zijn???? Ik denk dat valse bescheidenheid een betere kwalificatie is van de persoon in kwestie ging hij onverdroten verder. Zou deze (kampioen) nu echt denken dat de duivenmelkers die zo een verhaal lezen op hun achterhoofd zijn gevallen. “Ik dacht het niet”besloot hij zijn relaas. Ik zei tegen hem dat de meeste kampioenen deze arrogantie niet ten toon spreiden. Maar hij spant toch wel de kroon begon de man opnieuw. Afgunst daar hebben ze het over als ze kritiek krijgen. Maar dat is het helemaal niet je kunt een topmelker zijn maar dat wil niet zeggen dat je ook een fijne collega melker bent. Je moet niet vergeten zei hij, mensen hebben vaak geen hekel aan de persoon, maar vooral aan zijn gedrag. Hij is echt niet onbescheiden en integer sloot hij af deze man doet alles voor eigen gewin. Ik heb later het desbetreffende stukje ook nog gelezen en inderdaad mij bekroop een beetje hetzelfde gevoel. Wat ik mezelf dan afvraag. Zou deze man met zijn (bescheiden) reputatie in de gaten hebben wat dit met collega melkers doet. Of is zijn egoïsme en ego zo groot dat alles moet wijken voor zijn eigen gewin. Wat ik me ook afvraag of deze kritische teksten ook in een duivenblad zouden worden gepubliceerd. Ik denk wel dat het goed zou zijn want dat is ook duivensport anno 2019. Tussen alle mooie verhalen over prestaties en kampioenen mag ook best een kritische noot staan. Dat is ook duivensport en realiteit. Er zullen altijd mensen zijn die zich aangesproken zouden kunnen voelen, maar dat is met alles wat er geschreven wordt. Het zou misschien weleens goed zijn om meer verhalen me een kritische noot te publiceren. Zodat we aan het denken worden gezet over alles wat met de duivensport te maken heeft. En misschien zouden diegene die zich aangesproken voel daar hun voordeel uit kunnen halen. En zoals mijn moeder weleens zei “zachte heelmeesters maken stinkende wonden” Ik zal maar weer zeggen tot de volgende keer.
Translations
-
Webmaster: Marcel Heinen